Maandelijks archief: februari 2022

Algemeen

Interview met Jania: Ik wil niet in een kamp worden geplaatst

Geef een reactie

Ik spreek met Jania over hoe zij de afgelopen 2 jaar Coronacrisis heeft beleefd en hoe zij om gaat met alle veranderingen en onzekerheden.

Hoe waren de afgelopen 2 jaar voor jou?
Mijn leven is eigenlijk gewoon doorgegaan. Natuurlijk spelen er actualiteiten die impact hebben op mijn leven, maar voor mij persoonlijk viel het gelukkig reuze mee. Er waren geen veranderingen waar ik erg onder geleden heb. Ik ben me heel erg bewust geworden van het feit dat ik voorzien ben in al mijn basisbehoeften en daar ben ik heel dankbaar voor. Ik heb bizar veel geluk gehad en alles kwam voor mij precies op het juiste moment de afgelopen 2 jaar. Ik had tijdens de eerste lockdown een horeca-baan die ik zat was. Ik hoefde toen niet te werken en ik kreeg wel gewoon doorbetaald; ideaal! 😃
De wereld werd even een halt toegeroepen en dat gaf mij ook een goed excuus om lekker thuis te blijven. Voorheen had ik nog wel eens last van fomo (fear of missing out).
In de zomer van 2020 heb ik nog even in de horeca gewerkt en daarna kon ik starten met een nieuwe baan in het onderwijs waar ik op dat moment fysiek heen kon gaan. Ik vond het fijn dat ik mijn collega’s en studenten face-to-face kon ontmoeten en dat ik niet alles digitaal hoefde te doen. Uiteindelijk bleek ik toch niet helemaal op mijn plek te zitten op die werkplek.
De volgende strenge lockdown kwam me eigenlijk ook weer heel goed uit, want ik was best wel overprikkeld. Ik ben nu met een baan in de ggz begonnen en kan dus ook weer gewoon fysiek aanwezig zijn. Dat vind ik heel fijn, want ik zou er echt niet goed van worden om elke dag thuis te werken achter de computer. Ik merk aan de mensen om mij heen die wel thuiswerken dat het voor hen echt een feestje is als ze ergens heen mogen en dat ze er ook weer een beetje aan moesten wennen. Ik heb zelf gelukkig veel interactie en gezelligheid om me heen.
Ik ben me er heel erg van bewust dat mijn wereldbeeld is gebaseerd op mijn positie in de wereld; ik ben erg geprivilegieerd en dat stemt met wel nederig.

Wat heb je gemerkt van de impact van de crisis?
Wat ik vooral moeilijk vind is de polarisatie die erdoor ontstaat. In het begin kreeg ik een heel unheimisch gevoel. Alles kwam tot stilstand en ondanks dat ik wel geloof in de ernst van de situatie, kwam wel de gedachte in me op: alles kan nu ineens wel en alles moet wijken, terwijl voor andere belangen een dergelijke inspanning niet mogelijk is. Het gaf me in eerste instantie ook wel hoop op positieve verandering, maar ik heb ook gemerkt dat alles weer een beetje doormoddert zoals het was. Toen ik weer uit eten kon na een hele tijd, keek ik er heel erg naar uit; het was wel echt iets feestelijks en ik geniet daar met volle teugen van, maar ik mistte het ook weer niet zó erg. Ik mistte vooral het zorgeloze, maar dat is eigenlijk een illusie en geromantiseerd idee van hoe het vroeger was.
ik ben me nu nog meer bewust van het feit dat de bronnen op aarde niet onuitputtelijk zijn, hoe alles met elkaar verbonden is in onze geglobaliseerde samenleving en hoe wij in de westerse wereld op veel te grote voet leven.
Wat ik uitdagend vind is dat het hele gebeuren veel zaken op scherp heeft gezet; het roept veel vragen op. Wat is kennis en wat is waarheid en wie en wat kun je vertrouwen? Het is veel wat er allemaal op ons afkomt.

Hoe gaan mensen in je omgeving hiermee om?
Zowel van het virus zelf als van de maatrelgelen zie ik de consequenties. Ik zie dat mensen die zich niet hebben laten vaccineren buitengesloten worden en daarmee hebben geworsteld. Ik zag veel strijd en verzet, maar ik zie ook dat veel van hen die fase nu achter zich laten en hun eigen weg vinden om hun leven te leven. Dat vind ik wel dapper.

De broer van een vriendin is ziek geweest tijdens de eerste golf en dat heeft er bij hem behoorlijk ingehakt. Nog steeds kan hij geen kwartier achter elkaar bewegen.
Een vriendin van mij heeft long covid en moest daardoor minder gaan werken. Ze had net een nieuwe baan en had veel moeite met het thuiswerken. Zij is overspannen geraakt.
Ik ken ook iemand met een langeafstand relatie die heel lang haar partner niet kon zien.
Ik zie veel angst en isolatie. Veel activiteiten konden niet doorgaan en ik heb het idee dat veel mensen daardoor meer in hun schulp zijn gekropen.

De partner van een vriendin was kok en werkte daarnaast in de muziek. Beide werkzaamheden vielen weg. Hij heeft zich snel kunnen aanpassen en is in de zorg gaan werken. Maar die flexibiliteit is misschien niet voor iedereen haalbaar.

Aan de ene kant heb je mensen die heel angstig zijn om ziek te worden, dood te gaan of anderen te besmetten. Aan de andere kant zijn er mensen angstig voor de vaccins en voor verlies van vrijheid. Sommige mensen slaan misschien een beetje door in niet goed doordachte complottheorieën. Maar ik begrijp wel dat er wantrouwen ontstaat wanneer maatregelen niet wetenschappelijk worden onderbouwd en er weinig openheid wordt gegeven over de overwegingen.

Heb jij je laten vaccineren en wat waren daarbij je afwegingen?
Ja. Ik was niet echt bang om ziek te worden en had niet het idee dat het noodzakelijk was om mezelf te beschermen. Ik had allereerst een pragmatisch motief; Ik had kaartjes voor een festival waar het nodig zou zijn en ik voorzag dat het ook op andere plekken nodig zou zijn. Daarnaast zie ik het ook wel als oplossing om uit de crisis te komen. Ik denk dat het wel helpt om besmettingen te voorkomen en om te voorkomen dat mensen ernstig ziek worden. Persoonlijk zie ik weinig bezwaren tegen de vaccinatie. Ik ben niet bang om er ziek van te worden.

Staan mensen in je omgeving er hetzelfde in als jij?
Ik kom in mijn omgeving mensen tegen met hele diverse standpunten. Ik merk dat ik de neiging heb me een beetje aan te passen aan mijn gesprekspartner. Ik tast een beetje af wat ik wel en niet kan zeggen, omdat het soms heel gevoelig ligt en mensen heel fel kunnen reageren. Zelf sta ik er vrij genuanceerd in. Ik wil wel gewoon eerlijk kunnen zijn, zeker tegenover mensen die dicht bij me staan. Een vriendin van mij is manager in een winkel en die klaagt over klanten die geen 1,5 meter afstand houden. Zelf ben ik daar helemaal niet zo mee bezig. Zij spreekt zich negatief uit over ‘wappies’. Ik ga daar niet op in en wil zelf ook niet in een kamp worden geplaatst. Ik vind het lastig als mensen erg stellig zijn en hun mening als de waarheid zien. Je kunt een goed gesprek met elkaar hebben als je beiden openstaat voor kritische vragen.
Toen ik net met mijn nieuwe baan was begonnen zag ik een aanmeldformulier voor de prik op de balie liggen. Toen dacht ik: ik moet nu echt een keuze gaan maken. Ik heb toen eerlijk gezegd dat ik nog twijfelde en daar werd gelukkig heel goed op gereageerd. Op het werk is iedereen heel open en wordt ieders keuze gerespecteerd.
Met mijn moeder heb ik wel wat pittige discussies gehad, maar we respecteren nu elkaars mening en gaan het onderwerp een beetje uit de weg.

Ben jij veranderd de afgelopen 2 jaar?
Er was wel meer ruimte voor introspectie. Voorheen had ik het idee dat als ik De Groene Amsterdammer las dat ik dan sociaal betrokken was. Ik wil graag mijn bijdrage leveren aan een betere wereld door om te kijken naar mijn medemens. Dat doe ik ook wel in mijn werk als begeleider en door hierin mee te denken over het beleid. Verder had ik het idee dat ik meer tijd zou hebben om mijn to do-lijst uit te voeren, maar dat gebeurde eigenlijk niet. Mijn leven gaat ook weer gewoon door zoals altijd.

Wat zijn jouw ideeën over wat er gebeurt in het kader van zingeving? Gebeurt dit alles met een reden of is het toeval?
Ik geloof niet dat alles met een reden gebeurt, maar je moet het een reden geven. Alles wat er nu gebeurt bevat wel lessen over hoe we met de wereld en onze omgeving moeten omgaan.
Mijn levensbeschouwing zou ik omschrijven als humanistisch. Op de website van het humanistisch verbond staan bijvoorbeeld artikelen over hoe je deze tijd zinvol kunt invullen. Ook gaat het over filosofische thema’s als vrijheid, gezondheid en rechtvaardigheid. Ik ben zelf ook erg geïnteresseerd in die hele aardse vragen over hoe je een goed leven kunt leiden.
Het is een unieke tijd in de geschiedenis waar we nu in leven.

Hoe kijk jij aan tegen de toekomst?
Er zullen vast meer pandemieën komen. Wat ik wel heel deprimerend vind, is dat de oorzaak van de pandemie niet kan worden achterhaald, waardoor het moeilijk kan worden voorkomen in de toekomst. Er zijn verschillende theorieën, maar China geeft geen inzicht in belangrijke documenten.
Ik sta best wel positief in het leven, maar ik merk dat ik het toch lastig vind, zo’n vraag over de toekomst. Ik geloof wel dat liefde alles overwint. We moet het samen doen en blijven openstaan voor elkaar. Je mag kritisch zijn naar beide kanten, maar het is ook belangrijk elkaar te steunen.
Zelf heb ik in mijn leven ervaren dat ik nu terug kan kijken op dingen als zijnde onbenulligheden, waar die eerst onoverkomelijk leken. Ik denk dat mensen over het algemeen heel weerbaar zijn en de samenleving heel weerbaar is. Hoewel ik dat direct wil nuanceren. Ik wil niet mensen hun leed bagatelliseren. Ik weet ook niet wat de impact op de wereld precies is, hoe we er nu en over een paar jaar voorstaan. Maar ik vind het belangrijk om altijd vertrouwen te blijven hebben. Uiteindelijk komen we er bovenop. Ik zou zeggen: hou vol, jongens!

 

Algemeen

De oorlog in mijn/ons hoofd

Geef een reactie

Jeetje mensen, wat gebeurt er een hoop in de wereld; het is een grote chaos.

Hier volgt een onpopulaire mening:
Ik weet nog steeds niet precies wat er allemaal speelt. De wereld is nu in de ban van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne. Het nieuws brengt dat Rusland Oekraïne aanvalt, er worden bommen geworpen en Nederland steunt Oekraïne door het tonen van Blauw-Gele vlaggen en het leveren van wapens.

We leven in gekke tijden met veel verschillende informatiebronnen die tegenovergestelde ‘feiten’ brengen. Wie en wat is betrouwbaar? Voor sommige mensen is dat zo klaar als een klontje: de officiële kanalen zijn betrouwbaar, de rest zijn complottheoriën, extreem-rechtse partijen, fake news en gevaarlijke desinformatie. Mensen kunnen echt woest worden wanneer je een kritisch tegengeluid laat horen. Toch doe ik het.

Ik weet vrij weinig van Rusland en van Oekraïne. Van Putin en de president van Oekraïne, waarvan ik nooit eerder bewust iets vernomen heb. Volgens mij zijn beide heren lid van ‘onschuldig praatgroepje’ World Economic Forum, schudde verscheidene wereldleiders Putin de hand en wordt er volop handel gedreven. Bovendien zijn er talloze brievenbusfirma’s van oa Russische bedrijven in belastingparadijs Nederland te vinden.

Ik wil voorop stellen dat ik geen enkel menselijk leed wil bagatelliseren. Oorlog is verschrikkelijk en bommen zijn verschrikkelijk! Daar zijn we het waarschijnlijk over eens. Tenzij je een psychopaat bent. Vanzelfsprekend ben ik fel tegenstander van dergelijke praktijken. Ik ben een pacifist. Daarvoor hoef ik geen vlaggetje in mijn profielfoto te zetten. Wat hebben die mensen daar nou aan?

Ik heb behoefte aan nuance en achtergronden. Het is heel makkelijk om zonder enige verdieping kritiekloos mee te gaan in het algemene verhaal, zoals de meeste mensen lijken te doen (is mij de afgelopen 2 jaar opgevallen.): We hebben een held en een schurk en Putin doet dit alleen omdat hij puur evil is. Een eenzame gek. Dat is zijn enige motief. Machtsvertoon. Oekraïne is het slachtoffer en Europa is de held die Oekraïne komt redden. Of zoiets. Net als in superhelden-actiefilms. Lekker overzichtelijk.
Tegelijkertijd wordt er wéér paniek gezaaid. Dit keer over de op handen zijnde 3e wereldoorlog; Voor je het weet heb je zelf een bom op je hoofd.
Ik zeg niet dat ik fan ben van Putin. Ik ontken ook niet dat de man gek is.

Ik vraag mij alleen af wat er op de achtergrond speelt en wat de verschillende belanghebbenden zijn in dit verhaal. Waar komen bijvoorbeeld die wapens vandaan? En wie investeert daarin? Met ons belastinggeld worden (tegenwoordig) hele vreemde dingen gedaan. En hoe kun je in godsnaam vrede komen brengen in een land door wapens te leveren? Denk je dat dit probleem is opgelost als Putin wordt omgelegd?

Tijdens de Tweede wereldoorlog kon Hitler niet in zijn eentje alle Joden uitroeien. Een enkele tiran heeft geen poot om op te staan als een volk niet achter hem staat. En een volk wordt beïnvloed door staatspropaganda. De joden werden niet van de één op de andere dag in gaskamers gestopt. Het proces van dehumanisering verliep geniepig en stap voor stap. Veel mensen keken weg en zeiden achteraf: we hebben het niet geweten. Dat zijn onvoorstelbaar gruwelijke dingen en veel mensen zeggen tegen zichzelf dat ze anders zouden handelen in zo’n situatie. Ik vraag het mij af.  Over het algemeen lijken veel mensen wat laf. Zich druk makend over wat anderen vinden, en blijven zeggen: dat soort dingen gebeurt hier niet. In de geschiedenis zijn keer op keer mensen misleid en zijn machthebbers corrupt gebleken, maar om de een of andere reden zou dat nooit gelden voor deze tijd en deze plaats.

Zou het kunnen zijn dat sommige dingen een heel klein beetje worden opgeblazen? In mijn ogen wel.
Zijn onze journalisten de afgelopen 2 jaar betrouwbaar gebleken? Onze politici? In mijn ogen niet.
Het nieuws is altijd selectief en altijd gekleurd.

Waarom wordt ieders aandacht nu getrokken door de situatie in Oekraïne. Is dat niet een beetje hypocriet? Volgens mij worden er dagelijks mensen op brute wijze vermoord, verkracht, beschoten en gebombardeerd zonder dat iemand er aandacht aan besteed. Er is volgens mij altijd wel ergens oorlog. Waarom is het nu erger nu het in Oekraïne gebeurt? Waarom moet er nu wel Nederlandse bemoeienis zijn? Afhankelijk van de hoeveelheid aandacht en de berichtgeving in de media en gebaseerd op eenzijdige informatie, winden veel mensen zich op over een specifiek onderwerp. Ik maak me daar ook ‘schuldig’ aan.
Ik signaleer veel selectieve verontwaardiging.

Wat soms het geval lijkt in de Nederlandse politiek is dat politici elkaar tijdens debatten flink lopen af te kafferen en zich zogenaamd enorm opwinden, om vervolgens met elkaar in de kroeg heel amicaal een biertje te gaan drinken met elkaar (lockdown of niet, want regels gelden alleen voor het pleps).  Je zou haast denken dat veel machthebbers een soort toneelstukje opvoeren.

Wat mij op dit moment vooral frustreert is dat ik mij weer eens enorm laat afleiden en opnaaien, terwijl ik me had voorgenomen me meer op mezelf te richten. Naar binnen keren is wat we allemaal te doen hebben.

En wat is er met Corona gebeurd? Van de een op de andere dag is het een soort van voorbij, terwijl op de dashboard nog steeds is te lezen dat de situatie ‘ernstig’ is. Er is onlangs ruim 50 miljoen geinvesteerd in het doorontwikkelen van de Corona-app. Dus we kunnen verwachten dat deze in het najaar terug zal komen.

Ik wilde nog iets zeggen over wat mijn gedachten zijn over waarom dit allemaal gebeurt in het kader van zingeving. Het hele gebeuren van de afgelopen 2 jaar heeft al zoveel losgemaakt bij mij. En het gaat maar door, de gekte. Ik ben mij heel bewust van alle spiegels en triggers en ik ben daarom inderdaad meer het spirituele ingedoken als tegenwicht voor al die zware kost.
Dat klinkt voor sommigen heel zweverig (de meeste daarvan zullen wel afgehaakt zijn als lezer van mijn blog). Maar voor mij voelt het juist als de essentie van het leven: ontdekken wie je bent en what the hell hier op aarde allemaal gebeurt, het proberen te plaatsen in een groter geheel. Waarom? Waarom is er zoveel ellende op de wereld?

Ik had het misschien al gezegd, maar wil het nog een keer voor mezelf op een rijtje zetten: Ik geloof dat wij in essentie niet onze gedachten zijn, enkel de waarnemer ervan, het bewustzijn. Onze gedachten, overtuigingen vormen eigenlijk onze eigen gevangenis. Wanneer mensen zich erg identificeren met deze overtuigingen, ontstaat strijd en conflict. Op een hoger level is die dualiteit er niet. We leven eigenlijk in een soort schijnwereld. Ik denk dat we allemaal goddelijke vonkjes zijn die deze wereld van dualiteit hebben geschapen om onszelf te ervaren. Donker kan niet bestaan zonder licht. Perfectie is namelijk (onverdraaglijk) saai. Maar nu wordt het wel héél chaotisch.
Ik denk dat we eigenlijk niet moeten strijden tegen het kwaad, tegen onze vijand, maar dat ons ego, het denken en het oordelen, zelf problemen creëert. Ik wil niet denken in zwart en wit, in goed en fout en toch word ik erdoor meegesleept. Ik wil accepteren wat is (wat niet betekent dat je passief en lijdzaam hoeft te zijn. Het is zoals het is, dat is het uitgangspunt.) En ik wil, net als jij,  vertrouwen dat uiteindelijk alles goed komt.

Ik heb wel wat last momenteel van mijn ego, van angst voor de toekomst, mijn drang om zaken verstandelijk te willen begrijpen en oplossen, om orde te scheppen. Terwijl op de frequentie van puur bewustzijn, van leven in het nu, van liefde, er helemaal geen probleem is.
Hoe uitdagend het leven ook kan zijn; zowel fysiek als emotioneel, is het de kunst om in het oog van de storm te gaan staan.
En ik geloof dus dat we allemaal scheppende krachten hebben.

Wat maakt jou nu zo boos? en
– Wat wil jij manifesteren?

Groetjes

Algemeen

Interview met Erik – We moeten zelf verantwoordelijkheid nemen

Geef een reactie

Ik sprak met Erik over hoe hij terugblikt op de afgelopen 2 jaar Corona-crisis en wat het allemaal heeft losgemaakt.
Erik schrijft voor Café Weltschmerz.

Hoe heb jij de afgelopen 2 jaar ervaren?
Als een tijd waarin ik goed wil nadenken over wat ik doe en hoe ik bij kan dragen aan een betere samenleving. Ik wil graag mijn bijdrage leveren aan het keren van het schip dat op een groot ijsblok afstevent. De coronacrisis en alles wat erbij kwam kijken, was voor mensen zoals jij en ik die gewoon een baan hebben en dat kunnen voortzetten een klein ongemak vergeleken met mensen die veel meer hebben moeten inleveren. Maar er speelt natuurlijk veel meer dan Corona; Het is een opmaat naar een controle-maatschappij en een herverdeling van geld en goederen.
Ik ben nu meer alert op wat er allemaal gaande is en ben me ervan bewust dat niet alles is wat het lijkt.

In mijn persoonlijk leven wil ik mij enerzijds nog meer dan ik al deed vooral richten op mijn gezin, op mijn eigen kleine wereld. Ik voel ook sterk de verantwoordelijk tegenover mijn vrouw en dochter en mede daarom wil ik tegelijkertijd iets bijdragen in de grote wereld. Ik wil mijn dochter iets nalaten en daarvoor is nu mijn inzet nodig. Dat doe ik onder andere door het schrijven van artikelen voor Café Weltschmerz.

Als je je gaat verdiepen in Big Farma en hun belangen, dan kom je bijvoorbeeld een hoop leipe shit tegen. Ik zou ervoor kunnen weglopen en kiezen de andere kant op te kijken, maar ik heb het gevoel dat ik me dat niet kan veroorloven. Ik wil graag elke dag afsluiten met een schoon geweten en mezelf in de spiegel aan kunnen kijken. Ik wil ook dat wat in de wereld speelt aankijken en daar op een zo goed mogelijke manier mee omgaan. Door erover te schrijven, door informatie te verspreiden.
Voor de Corona-crisis kon ik meer ongezien vanaf de zijlijn een beetje tegen de stroom inzwemmen. Ik ben nu een actievere rol gaan spelen in de maatschappij.

Wat staat er op het spel?
Onze vrijheid; van reizen, van omgang met elkaar, van expressie. Dat staat onze ontwikkeling als mens in de weg. Waar het naartoe lijkt te gaan is dat er steeds meer voor ons wordt bepaald hoe wij  moeten leven. Ik vind het beangstigend hoe makkelijk mensen hierin mee gaan en naar de overheid luisteren zonder zelf na te denken en zonder te luisteren naar mensen met een andere visie. Met kwade bedoelingen heb je zo het volk mee.
Voorheen werd Nederland gezien als het land waarin iedereen wat te zeggen had. Ik betwijfel of dit nog het geval is. Ik vraag me bijvoorbeeld af of ik straks mijn werk voor Weltschmerz nog wel kan doen zonder dat mijn rekening bevroren wordt. Je ziet het nu in Canada gebeuren; mensen die zogenaamde terroristen (aka vreedzame demonstranten) steunen mogen niet meer bij hun eigen geld. Het zal me niks verbazen als Weltschmerz straks ook wordt bestempeld als terroristische organisatie, net als Forum voor Democratie. Een sociaal krediet systeem komt er op de een of andere manier toch wel aan. Mensen met gewetensbezwaren en een kritische geest zullen zich hierin nog het meest gevangen voelen. Ik denk niet dat we veel te winnen hebben met het invoeren van een dergelijk systeem. Niet op materieel vlak, en zeker niet op spiritueel vlak.

Wat heb je in je omgeving gezien aan impact van de crisis?
Mij vielen dingen op waar ik voorheen nooit echt bij heb hoeven stilstaan. In hoeverre mensen naar autoriteiten luisteren en het geringe belang dat ze hechten aan zelfbeschikking.
Een beetje orde en duidelijkheid kan heel prettig zijn, maar inmiddels raken we verstrikt in alle regels. Dat veel mensen VVD stemmen is iets dat ik nooit heb begrepen, maar mijn beeld van de mensheid is misschien wel wat minder rooskleurig geworden. Mensen laten zich makkelijk in de luren leggen door mooie praatjes, zolang ze voetbal kunnen kijken met een borrelnootje erbij. De confrontatie met die volgzaamheid, vond ik wel schrikbarend. Het lijkt een soort massahypnose.

Wat ik lastig vind, is dat sommige mensen in een compleet andere wereld leven en niet open lijken te staan voor mijn redelijke argumenten. Het maakt mij niet uit of iemand zich wel of niet laat vaccineren, zolang we elkaars keuze respecteren. Waar ik niet tegen kan is als mensen zich agressief opstellen tegenover mij omdat ik andere ideeën heb. Gelukkig heb ik dat niet meegemaakt in mijn directe omgeving, maar het stoort me wel aan mensen die in de media verschijnen, ook ministers en burgemeesters.

Dingen gaan goed zolang je gewetensvolle leiders hebt. Als politici vooral luisteren naar het World Economic Forum en de EU en niet naar de eigen burger, dan gaat het fout.

Rutger Bregman stelt dat de meeste mensen deugen, en dat zie ik ook nog steeds wel. Hij ziet de mens als een soort puppy: lief en schattig, maar ook volgzaam en naïef. Wanneer je die verkeerd opvoedt, dan gaat het mis. Ik ben wel een beetje teleurgesteld in Bregman, omdat hij normaal gesproken weldoordachte opvattingen heeft over maatschappelijke vraagstukken en heel kritisch is, maar in het Corona-verhaal lijkt hij een uitzondering te maken en zijn ogen te sluiten voor de misstanden rondom Big Farma.

Het is nu aan ons om de checks & balances op te maken van de samenleving en deze crisis te gebruiken om er beter uit te komen.

Dat zegt Klaus Schwab toch ook?
Ja dat klopt en dat maakt zijn boodschap ook zo aantrekkelijk. Het World Economic Forum is een enorme marketingmachine met ontzettend veel tentakels in allerlei instituten en regeringen. Maar zij presenteren oplossingen voor problemen die ze zelf veroorzaakt hebben en waarvan ze zelf geprofiteerd hebben. Opnieuw komen die zogenaamde oplossingen henzelf ten goede. Daar zullen we een ander verhaal tegenover moeten stellen. Er gaan sowieso dingen veranderen, het zijn onrustige tijden. We weten niet hoe dingen gaan lopen. Er is óók ontzettend veel verzet. Er was altijd al structureel heel veel mis in de wereld en het is nu tijd om puin te ruimen. Er is zoveel rijkdom en als we dat allemaal eerlijker en transparanter zouden verdelen, kunnen mensen een hele prettige tijd hebben met elkaar.

Heb jij mensen in je omgeving die heel ziek zijn geweest door Corona of zelfs zijn overleden?
Nee. Ik ken wel mensen die Corona hebben gehad en die hadden even griep, geen ziekenhuisopnames. Het kan zijn dat dit een vervormd beeld is, want de meeste mensen die ik ken zijn jonger dan 50. Het is beter om te kijken naar de statistieken. Natuurlijk heeft het mensen flink geraakt, maar niet op zo’n manier dat het al die maatregelen rechtvaardigt. Het is totaal absurd wat er allemaal gebeurt!

Wat heeft de crisis jou gekost?
Mij persoonlijk heeft het niet direct heel veel gekost; Ik kan gelukkig gewoon blijven werken. Ik vind het vooral heel sneu voor mensen in de horeca bijvoorbeeld. Ik denk dat mensen in armere landen het meest getroffen worden; Die marktkoopman die niet meer mag werken of een huishoudelijke hulp die ontslagen werd. Miljoenen mensen wereldwijd zijn hun baan en huis kwijt, kunnen hun kinderen niet voeden. Het kost me wel veel frustratie over alle corruptie, domheid en leugens. Ik ben veel alerter geworden daarop. Veel dingen waren wat dat betreft heel intens de afgelopen 2 jaar, het dwong me uit mijn comfortzone.
Ook heel triest is dat het aantal zelfmoorden en depressies door het dak schieten. Mensen die eenzaam gestorven zijn; een man die niet bij het bed van zijn vrouw mocht zijn die stervende was. Tegenover mijn huis was een kindje geboren en opa en oma kwamen op bezoek. Ze gingen via het raam kijken en zwaaien. Terwijl nabijheid en elkaar kunnen ontmoeten heel belangrijk zijn voor ons welzijn.

Het is ook belangrijk om goed op mezelf en mijn gezin te passen. Ik heb daarom veel gemediteerd om te voorkomen dat ik gek word.

Hoe is dat proces bij jou verlopen? Was je direct al zo kritisch?
Ik was wel geschrokken van de beelden uit Italië en hield me netjes aan de 1,5 meter, ook toen ik met mijn moeder ging wandelen. In het voorjaar kreeg ik toch steeds meer vraagtekens en ben wat dingen gaan opzoeken. In de zomer heb ik een cursus gevolgd bij Karen Hamaker over Corona en de onderliggende machtsstructuren. Zij kon alles heel overzichtelijk uitleggen en ik viel van de ene verbazing in de andere. Eigenlijk zijn we gewoon slachtoffers van een verhaal dat al heel lang in voorbereiding was. Vanaf dat moment ben ik super kritisch en check ik alles wel 3 keer.

Er is ontzettend veel polarisatie. Er zijn veel mensen die hier totaal anders instaan. Hoe kunnen we elkaar weer vinden?
Maurice de Hond schreef een mooi blog over verzoening. Hij sprak over een bevrijdingsdag naar aanleiding van de versoepelingen, trapte op de rem en zei: we moeten met elkaar om de tafel.
Ik vind het bewonderenswaardig dat hij stug doorgaat met zijn verhaal, maar altijd rustig en respectvol blijft. Ik denk dat dat veel kan opleveren. Hoewel hij desondanks op veel plekken niet meer wordt uitgenodigd, is het wel goed voor hoe mensen hem zien en kan hij zo zijn boodschap blijven uitdragen.

Het is soms ontzettend lastig. Als ik iemand ontmoet die er totaal anders in staat, weet ik ook niet waar ik moet beginnen. Ik denk bij wat we gemeen hebben en bij wat we allebei willen. De termen wappies en schapen, daar moeten we vanaf. Ik heb ook jarenlang in links en rechts en goed en fout gedacht, maar nu kijk ik er totaal anders tegenaan. Het zit in de mens om in hokjes te denken, maar dat zullen we toch een beetje moeten loslaten.

En alles moet boven tafel komen. Ik heb onlangs een stukje geschreven waarin het gaat over een waarheidscommissie in Afrika, opgericht na het apartheidsregime. Zij richtten zich vooral op verzoening in plaats van op vergelding. Soms is het wel nodig dat er consequenties zitten aan doelbewuste corruptie en wreedheden, maar voorop staat: hoe nu verder?

Zelf probeer ik mijn bijdrage te leveren door te schrijven en zo hopelijk mensen meer bewust te maken. Het gaat erom dat mensen op een eerlijke manier hun rol oppakken en dan komen we wel bij een oplossing.

Hoe zie jij de toekomst voor je?
Ik schommel een beetje heen en weer tussen optimisme en zorgen.
Met name tijdens die cursus van Hamaker heb ik echt een bittere rode pil geslikt. Ik probeer me vooral nu te richten op oplossingen en ik zie ook veel mensen die daarmee bezig zijn.

Er zijn veel dingen waarvan mensen direct roepen: je bent een complotdenker. Maar die dingen zijn gewoon te vinden in officiële documenten en interviews. Er ligt een plan van het WEF voor een nieuw soort systeem/wereldorde dat enkel in het belang is van de bedenkers zelf. Maar ik zie daar ook wel barstjes in. Het zijn ook allemaal mensen met verschillende belangen. Ik hoorde dat Belinda Gates haar handen aftrekt van grote investeringen en Buffet is inmiddels opgestapt. Die mensen zijn het ook niet altijd met elkaar eens, veranderen van mening of kiezen opnieuw positie om hun eigen belangen na te streven. Er is dus niet één complot dat vast ligt. Er gebeuren altijd dingen die niet te voorspellen of te plannen zijn.

Welke rol speelt spiritualiteit in jouw leven? Is dat toegenomen als tegenwicht van deze zware kost?
20 jaar geleden was ik eigenlijk veel meer met spiritualiteit bezig dan nu. Ik probeerde van alles , maar uiteindelijk bracht me dat niet zo ver. Ik zweefde een beetje en miste wat vaste grond. Nu ben ik met meer concrete dingen bezig. Ik ontken niet het bestaan van andere dimensies, maar voor mezelf en mijn omgeving is het nu beter dat ik concreet iets kan vastpakken.

Mijn werk en mijn gezin geeft mij vervulling en een gevoel van zingeving.
Ik weet dat er ook mensen zijn die het hebben over de vijfde dimensie en Annunaki en noem het allemaal maar op. Wie weet is de aarde ook wel plat, het zal allemaal wel. Een deel van de Christenen zien vaccinaties als ‘the mark of the beast’ en vinden daar aanwijzingen voor in de Bijbel. Er zou daar een apocalyptische strijd tussen goed en kwaad worden beschreven. Zij moeten een kant kiezen en zich verweren tegen kwade krachten. Allemaal reuze interessant en als ik de tijd had zou ik het allemaal willen onderzoeken, maar ik richt me nu vooral op transparante informatievoorziening en het spreken van mijn waarheid. Ik laat veel leugens en corruptie zien, maar probeer daar ook voldoende positieve berichten tegenover te zetten. Ik wil mensen ook wat perspectief bieden. Zelf ben ik nu optimistischer en rustiger dan twee jaar geleden, omdat ik meer houvast heb. Dat geeft mensen kracht denk ik. Hoe vervelend het er allemaal ook uitziet. Wat we vooral moeten nastreven is menselijkheid.

Heb je tot slot een afsluitende boodschap?
De Coronacrisis was voor mij echt een wake-up call: We moeten vooral ook naar onszelf kijken en wat wij willen doen. En onze eigen schaduw niet vergeten. Als we goed naar onszelf kijken, kunnen we de ander ook beter zien. Mensen hebben de macht uit handen gegeven en we moeten zelf de verantwoordelijkheid nemen zodat we onszelf kunnen ontwikkelen als samenleving. Die realisatie is misschien een bittere pil, maar wel noodzakelijk.

* link naar het artikel op cafeweltschmerz.nl: link

 

Algemeen

Anoniem interview – Je kunt altijd een verschil maken

Geef een reactie

Anoniem Corona-interview. Hoe blikken we terug op de afgelopen 2 jaar en welke lessen zijn hieruit te trekken?

Hoe heb jij de afgelopen 2 jaar ervaren?
Voor mij was het heel raar. Mijn moeder is 2 dagen na het begin van de eerste lockdown overleden.
Het eerste jaar is enerzijds volledig langs me heen gegaan; ik had wel wat anders aan mijn hoofd.
Tijdens de eerste lockdown heb ik weinig mensen gezien, terwijl ik daar op dat moment wel veel behoefte aan had. Vanwege mijn rouwproces heb ik misschien minder bewust meegekregen wat er om me heen allemaal gebeurde. De crematie was, door de maatregelen, wel heel anders dan zij voor ogen had, dus ik werd er wel direct mee geconfronteerd. Als ze 1 dag eerder was overleden, dan had er helemaal niemand aanwezig mogen zijn, alleen directe familie. Het was nu alsnog superstreng. Er mochten 15 mensen aanwezig zijn en de rouwvlaggen mochten niet op de auto worden geplaatst, omdat die met de handen aangeraakt moeten worden. Mijn broer is niet bij de crematie geweest, omdat hij en zijn gezin in de dagen ervoor grieperig waren en hij mocht zich toen nog niet laten testen. Hij heeft meerdere keren hierom gevraagd, maar de tests werden toen alleen nog gebruikt voor mensen die echt kwetsbaar waren. Ik vond het zo heftig allemaal, ook voor andere mensen die iemand zijn verloren in deze tijd.

Is er veel veranderd in je leven?
Ja vooral natuurlijk door het overlijden van mijn moeder. Als het gaat om Corona ben ik wel geschrokken van hoe verdeeld mensen kunnen zijn. Ik ben zelf niet gevaccineerd en voelde me soms echt een onmens in de ogen van anderen. In het begin was ik er heel open over, maar nu laat ik me er niet meer zo snel over uit. Ik heb vaak het gevoel dat ik me erg moet verdedigen voor mijn keuze. Ik werk zelf als ZZP’er in de zorg en kom op veel verschillende plekken. Er waren periodes dat het continue ging over Corona en vaccineren en als ik dan eerlijk zei dat ik niet was gevaccineerd, hadden mensen daar vaak direct een oordeel over. Ik voelde me niet fijn benaderd en ik hoor veel dat mensen negatief spreken over ongevaccineerden. Omdat ik geen behoefte had in die reacties heb ik er ook een keer over gelogen, omdat ik de hele dag nog met iemand moest samenwerken, maar achteraf voelde ik me daar ook niet heel goed over.

Heb je nog getwijfeld over het vaccin?
Nee ik heb daar niet over getwijfeld. Ik dacht wel: stel je voor dat het straks verplicht wordt in de zorg, dan heb ik wel een probleem. Maar persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat mijn lichaam het virus prima aan kan en dat ik zo natuurlijke antistoffen opbouw. Ik heb (denk ik) geen onderliggend lijden en zorg goed voor mezelf door middel van voldoende beweging en gezonde voeding. Ik wil het liever zo oplossen in plaats van een vaccinatie en nog een booster en misschien nog wel een booster.
Het voelt voor mij heel onnatuurlijk om iedereen te vaccineren en maar te blijven vaccineren. Wellicht was het virus veel sneller verdwenen als we alles gewoon open hadden gelaten en het rond lieten gaan zodat mensen natuurlijke immuniteit konden opbouwen. Maar dat is iets wat ik denk, waarvan ik natuurlijk niet weet of dit correct is.

Door alles wat er nu gebeurt heb ik juist steeds minder motivatie om me te laten vaccineren.
In het begin werd er gezegd dat het altijd een vrije keuze zou blijven, maar het gaat steeds meer de kant van dwang op. Nu is de booster maar 3 maanden werkzaam en wordt je vrijheid gekoppeld aan het vaccin. Ik vind het allemaal erg ver gaan.
Ik kijk niet altijd meer naar de persconferenties. Ik heb er twee gezien en werd daar soms wel wat naar van. Ik leek soms toch op te merken dat Rutte en de Jonge de ongevaccineerden als negatief ervoeren, door subtiele opmerkingen. Maar soms ook in duidelijke taal; ‘ga met ongevaccineerden in gesprek en probeer ze te overtuigen’.

Wat was de impact van de maatregelen op jouw leven?
Ik hoefde niet thuis te werken en kon gewoon op pad. Tijdens de eerste lockdown was het erg rustig in de trein, maar nu zit ik gewoon weer in soms behoorlijk volle treinen. Ik heb in november Corona gehad en heb nu een herstelbewijs, dus ik kan wel overal in zonder dat ik me hoef te laten testen.

Daarvoor moest ik me wel laten testen en dat heb ik ook gedaan. Ondanks dat het soms een beetje een  gedoe is en goed plannen en ik mij afvraag hoe zinvol het is, heb ik me daardoor niet laten tegenhouden en heb ik samen met mijn vriend een aantal mooie reizen kunnen maken. Ik heb mij zo min mogelijk laten tegenhouden, maar zeker ook geen gevaar willen vormen voor wie daar ook bang voor is.

Wat ik verder merk is wel dat de sfeer anders is nu heel veel dingen dicht zijn zoals horeca en de evenementenbranche. Vrienden die thuis moeten werken en daar soms veel moeite mee hebben. Persoonlijk heeft het in die zin mij niet heel erg geraakt.

Hoe was het om Corona te hebben?
Het was niet prettig. Ik ben een paar dagen ziek geweest en had ook wel last van mijn longen. Ik heb geregeld  op een covid-afdelingen gewerkt en tot dan toe niet besmet geraakt, maar nu was een vrouw die ik hielp heel erg ziek, ze hoeste ook behoorlijk en ik wist: nu ga ik het krijgen.
Ik moest 10 dagen in quarantaine en daarna 24 uur klachtenvrij zijn. Dat vond ik best pittig. Door alle alarmerende berichtgeving was ik toch heel even bang dat ik op de IC terecht zou kunnen komen, maar ik heb het zelf als een gewone griep ervaren. Ik was ook wel blij met mijn herstelbewijs en nu heb ik natuurlijke antistoffen opgebouwd. Wat ik zo raar vind is dat er altijd verschillende griepvirussen zijn geweest en daar hoor je nu niks meer over. Ook is zijn er in bepaalde periodes altijd meer longontsteking en worden deze mensen vaak opgenomen in het ziekenhuis. Alles draait om corona. Natuurlijk worden er mensen erg ziek en overlijden er mensen, maar dat is altijd zo, ook bij de gewone griep. Met onderliggend lijden kan een longontsteking ook fataal zijn. Corona is nu 24 uur per dag in ieders leven door alle aandacht die het krijgt en alle maatregelen die getroffen worden.

Heb  je in je omgeving veel mensen gezien die erg ziek zijn geweest door Corona?
Ja in de zorg heb ik het natuurlijk van dichtbij meegemaakt. In 2020 waren er in een dependance van een ziekenhuis, patiënten die zuurstof kregen en in de periode dat ik daar werkte een aantal overleden. Eigenlijk allemaal met onderliggend lijden en ouderdom. Ik werk voornamelijk in de ouderenzorg en Corona was voor hen vaak het laatste zetje. Ik heb veel mensen gezien die behoorlijk ziek waren, maar ook wel veel mensen die niks merkten of een beetje grieperig waren.

Wat heeft de crisis jou gekost?
Wat ik heel moeilijk vind is de polarisatie die steeds erger lijkt te worden. Ik vraag me wel af waar het naartoe gaat met de wereld. Ik heb ontdekt dat dingen heel vaak niet zijn wat ze lijken. Het is altijd wel zo geweest dat waar veel macht is, er ook misbruik van wordt gemaakt. In deze tijd is dit steeds groter en ongrijpbaarder. Zelf probeer ik aan de ene kant mijn eigen leven te leiden en zo veel mogelijk te genieten. Maar ergens schuurt het dat ik er niet aan ontkom om mee te werken aan het systeem.
Waar ik me ook zorgen om maak is onze privacy. Ik wil niet dat we richting een controlesysteem als in China gaan. Eigenlijk speelt dit natuurlijk al ontzettend lang en komt er nu steeds meer aan het licht.

Welke bronnen raadpleeg jij om je te informeren?
Mijn vriend is veel meer de diepte ingegaan dan ik. Hij stuurt vaak dingen door. Ik zit ook nog in de rouw en heb soms moeite me te concentreren of op bepaalde woorden te komen. Maar ik heb bijvoorbeeld wel podcasts geluisterd van Jorn Luka,  en Isa Kriens, heel interessant. In het begin keek ik vaak naar de persconferenties en heb ook de besmettings- en ziekenhuiscijfers opgezocht. Het viel mij op dat vlak voor de persconferentie de cijfers stegen, wat weer een goed excuus is om de maatregelen aan te scherpen.
Ik heb het boek ‘de meeste mensen deugen’ gelezen van Rutger Bregman en hij zegt ook dat eerder veel onderzoeken anders zijn gegaan dan naar buiten werd gebracht. Ik heb het idee dat er bewust angst wordt gezaaid en kijk liever niet meer naar het nieuws. Ik luister liever naar een podcast waarin een wetenschapper wordt geïnterviewd en menen die ongecensureerd hun gedachten en ervaringen uitwisselen dan daar de NOS. Je weet niet altijd wat waar is en ik wil ook niet zo zijn dat ik alleen aanneem wat in mijn straatje past. Maar ik heb het idee dat veel informatie niet wordt vrijgegeven.

Vroeger had je kasteelheren met een dorpje eromheen. Alle boeren moesten hun opbrengst van het land afstaan aan de kasteelheer om te herverdelen. Uiteindelijk bleken de kasteelheren alles voor zichzelf te gebruiken. Toen dit bekend werd, werd beloofd het anders aan te pakken, maar er werd niets aan gedaan. Ik heb ook gekeken naar de Deense serie Borgen. Dat heeft me erg aan het denken gezet over allerlei politieke spelletjes. Dat zie ik ook in Nederland gebeuren: Politici doen er alles aan om aan de macht te komen, winnen stemmen en komen vervolgens hun beloftes niet na.
In de politiek en media werken veel spindocters en communicatie-experts die precies weten hoe nieuws aan de man gebracht moet worden om mensen mee te krijgen. Wat ik bijvoorbeeld verbijsterend vond was die presentatie van van Ranst over communicatiestrategieën tijdens een pandemie en hoe de vaccinatiegraad zo hoog mogelijk te krijgen. Er wordt gewoon gesjoemeld met cijfers, heel manipulatief.

In Australië en Canada gebeuren nu ook hele gekke dingen. Bij demonstraties worden gewoon ME’ers in burgerkleding ingezet die de boel ontregelen en veel geweld gebruiken.

Er zijn veel mensen in belangrijke posities die hun mond moeten houden. Soms verbaast het me wel wanneer mensen wel alles vertellen. Ik vraag me af of die mensen niet ontzettend in de problemen komen. Bijvoorbeeld ex-bankier en klokkenluider Ronald Bernard die uit de school klapt over de gruwelijke gang van zaken in de bankenwereld.

Ik denk dat veel mensen willen geloven wat machthebbers zeggen, omdat het natuurlijk heel eng is om niet op ze te kunnen vertrouwen. Mensen willen geen problemen. Aan de andere kant heb je ook fanatieke complotdenkers die soms dingen zeggen die niet kloppen. Er is natuurlijk geen feitenboek waarin staat wat waar is en wat niet, dus eigenlijk weten we helemaal niks.

Ik zag onlangs een artikel langskomen dat onderzoekers een voorloper van het coronavirus vonden in stalen uit het lab. Het zou van ratten en apen afkomstig zijn, dieren die vaak als proefdier worden gebruikt. Onderzoekers zijn hier al een poos mee bezig. Is het nou echt zo moeilijk om terug te halen waar het virus vandaan komt? En gaan we dit dan horen? Als het uit een lab afkomstig is, is dat echt een kwalijke zaak. Er wordt ook gespeculeerd over de dierenmarkt in Wuhan als oorsprong van het virus. Ik geloof ook dat het echt niet goed is om dieren in hokken op elkaar te stapelen.

Soms dan neem ik wel heel bewust even een pauze van alle info, want ik kan er wel een beetje gedeprimeerd van raken. Ik kan er met mijn vriend goed over praten, verder houd ik me er vrij stil over. Ik ontmoet af en toe wel een collega waar ik een opening voel, maar ik merk dat mensen je snel bestempelen als complotdenker en denken dat je gek bent. Toch zie ik ook bij mensen die zich wel hebben laten vaccineren wel een ommekeer. Mensen die de booster niet willen of daarover twijfelen en die ook ervaren dat er eigenlijk geen sprake meer is van keuzevrijheid.

Heeft de crisis je ook iets opgeleverd?
Het was voor mij een periode met meer ruimte om naar binnen te keren en na te denken over dingen, een tijd voor zelfontwikkeling. Ik ben er nog meer achter gekomen dat ik goed alleen kan zijn en mezelf kan vermaken met weinig vertier om me heen. Ik vind het wel heel sneu voor horeca-ondernemers en mensen uit de culturele sector. Het gaf me het inzicht dat alles heel snel kan veranderen en hoe belangrijk het is om naar jezelf te luisteren. Ergens ben ik wel trots op mezelf dat ik me niet heb laten beïnvloeden om dingen te doen die ik niet wil, ondanks forse kritiek.
Ik ben heel erg bezig met leven in het nu. Dat helpt mij ook in mijn rouwproces. Ik kan dealen met heftige gebeurtenissen en er iets moois van maken.

Hoe zie jij de toekomst voor je?
Aan de ene kant ben ik bang voor een China-2.0-scenario. Ik ben wel bang dat contant geld verdwijnt, dat er steeds meer controle is, er een co2-taks wordt ingevoerd, we geen privacy meer hebben en dat alles veel duurder gaat worden. Tegelijkertijd komt er veel aan het licht en ontstaan er ook veel mooie dingen. Veel mensen zijn meer bezig met spiritualiteit en moestuinieren bijvoorbeeld. Ik zou ook graag meer terug willen naar de oorsprong, leven in de natuur en samenzijn in kleine groepjes en ik denk dat dat ook gaat gebeuren. Ik wil niet wegkijken voor de lelijke dingen, maar daar een beetje een balans in vinden. Dat bespreek ik alleen met mensen die ik vertrouw, omdat ik daar best wel heftige reacties op heb gekregen.

Veel mensen voelen zich in deze tijd depressief en vervlakt. Ze hebben het idee dat ze toch niks kunnen veranderen, maar dat kan wel! We kunnen allemaal ons steentje bijdragen en een kleine verandering in gang zetten. Al verander je alleen iets kleins in je eigen leven, daarmee inspireer je weer anderen. Je kunt altijd een verschil maken. Doe wat je hart je ingeeft en laat je niet tegenhouden door belemmerende overtuigingen.

Geloof jij dat dingen met een reden gebeuren, dat we hier met een reden zijn?
Ik moet zeggen dat ik na het overlijden van mijn moeder een hele tijd totaal niet meer begreep waarom wij hier zijn. Wat het nut is van dit alles. Nu is dat een beetje aan het veranderen en ben ik hier zelf eigenlijk erg (onder)zoekend in, ook in het stuk spiritualiteit. Dus kan hier eigenlijk nog niet heel erg uitgebreid antwoord op geven. Ik weet niet of we hier met een reden zijn, we kunnen wel nu we hier zijn, het beste ervan maken. Voor jezelf, voor elkaar en voor deze aarde.

Wat ik als laatste nog wel wil zeggen, is dat elk nieuwsbericht, elke bron onderdelen heeft die niet kloppen of wel kloppen. In wat ik opzoek en lees, zitten ook stukken die niet correct zijn. Wat je ook gelooft, blijf altijd kritisch. Het is de kunst een goede balans hierin te vinden denk ik.

Algemeen

Interview met Wiebeke – Volg je hart, want dat klopt altijd!

Geef een reactie

Ik ontmoette Wiebeke via een cursus. We raakte aan de praat en hadden direct een klik. Beiden waren we heel kritisch op het Corona-beleid en we besloten telefoonnummers uit te wisselen. We zijn ook een keer samen naar een vrouwen voor vrijheid manifestatie geweest. Ik praat met haar over hoe zij terugblikt op de afgelopen 2 jaar en hoe ze vooruitkijkt naar de toekomst.


Hoe heb jij de afgelopen 2 jaar ervaren?
Ik vond het heel intens. Het was een rollercoaster. Ik werkte bij KLM en werd ontzettend geconfronteerd met alle maatregelen. Ik moest werken met een mondkapje en soms zelfs in een speciaal pak en we moesten regelmatig op een hotelkamer verblijven, gevangen in quarantaine. Dat alles voelde voor mij helemaal niet goed. In het begin zei Rutte dat we groepsimmuniteit moesten opbouwen en dat vond ik heel aannemelijk klinken. Hij kwam daar snel op terug en zei toen dat massale vaccinatie de enige uitweg was. Dat hij zo plotseling omsloeg en van tactiek veranderde, triggerde iets bij mij. Waarom beschermden we niet gewoon de ouderen en zwakkeren?

Ik had al snel het gevoel dat er veel meer aan de hand was. Ik ben me toen heel veel gaan inlezen via kritische stukken en deelde hierover op sociale media. Ik las van alles; wetenschappelijke rapporten op pub med, documenten van WEF, Maurice de Hond en ook alternatieve media zoals Cafe Weltschmerz en de Andere krant. Ik kreeg toen veel shit over me heen en ik merkte dat veel mensen heel bang waren. Het idee overheerste dat als je Corona krijgt, dat je dan heel ziek zou worden en zelfs kon doodgaan en ingrijpende maatregelen proportioneel waren. Ik heb heel veel gelezen en me verdiept in de materie. Op een gegeven moment is dat wel klaar, ik heb het idee dat ik nu wel een beeld heb van wat er allemaal speelt. Ik probeer me nu meer te gaan richten op het bouwen aan de toekomst. Ik heb veel mensen om me heen verzameld in de buurt en ben ook lid van een groep die zich richt op het vormgeven van een parallelle samenleving. Wanneer de shit hits the fan is het een fijn idee om mensen om je heen te hebben waarmee je kunt samenwerken.
Er gebeurt zo veel en het leven wordt er niet makkelijker op. Het is een uitdaging om in het oog van de storm te blijven staan. Ik wil me niet te veel laten beïnvloeden door omstandigheden. Ik heb alle fases van verwerking wel doorlopen; boosheid, verdriet, teleurstelling.. Ik merk nu dat sommige mensen die zich nu gaan realiseren wat er aan de hand is, in een andere fase zitten dan ik.
Ik ben uiteindelijk mijn baan kwijtgeraakt en ben met een nieuwe baan begonnen. Ik zag wel dat dit gebeuren heel lang zou gaan duren. Ik ben ook vrienden kwijtgeraakt, maar er zijn ook veel mooie en bijzondere dingen die gebeuren. Ik heb veel mensen leren kennen die ik anders nooit was tegengekomen.

Wat is er aan de hand?
Zonder dat ik te veel ga uitweiden gaan we steeds meer toe naar een centrale wereldregering. Grote bedrijven hebben een enorme invloed op de politiek. Professor dr. Bob de Wit beschrijft dit in zijn boek society 4.0. Bob de Wit zegt dat we door meerdere industriële revoluties gaan. Momenteel zitten we midden in een vierde revolutie, die gepaard gaat met een hoop chaos. Deze crisis die de wereld in haar greep houdt, komt behoorlijk goed uit voor bedrijven die wat in de melk te brokkelen hebben. De superrijken zien de crisis als een kans om een nieuwe wereldorde te creëren. Er zal een Europees digitaal paspoort worden ingevoerd dat gekoppeld wordt aan je CO2-foodprint en je medische status. Loop je netjes in de lijn, dan krijg je je groene vinkje en anders niet. Er zijn nog steeds mensen die zeggen dat dit niet gaat gebeuren, maar mark my words.

Ben je een complotdenker?
Ik vind dat zo’n flauw etiket. Ik noem mijzelf ook geen wappie. Ik ben een compleetdenker. Ik vind het jammer dat mensen direct dat stempel krijgen en dan zijn we uitgeluld en hoeven we niet meer serieus genomen te worden. Er is nooit echt een dialoog is geweest. Er zijn al van begin af aan kritische wetenschappers, artsen en andere mensen die gestudeerd hebben en inhoudelijke kritiek hebben op dit beleid, maar zij werden nauwelijks gehoord. In het OMT hoor je continue dezelfde mensen. Al twee jaar lang hoor je van Dissel en Koopmans zeggen dat het vaccin onze enige uitweg is. Het vaccin was onze uitweg en kijk waar we nu in zitten. Men dacht dat als je twee keer geprikt bent, je beschermd zou zijn en we onze vrijheid terug zouden krijgen. Nu moet je je laten boosteren, want anders ben je je groene vinkje kwijt. Ik vraag me af hoe lang dit nog doorgaat. Ik zou mezelf achter de oren krabben. Ik adviseer mensen te kijken naar monopoly van Tim Gielen. Hij vertelt in deze film over de geld- en machtsstructuren in de wereld. Ook raad ik mensen aan zich af te vragen waar hun grens ligt. Ga je je kind, waarvoor Corona geen bedreiging is, laten inspuiten met iets waarvan je niet weet wat het is en wat het op de lange termijn doet? Ik zou er wel 10 keer over nadenken. Volgens mij gebeurt dit ook wel meer, want de kindervaccinaties lopen niet zo’n storm.

Wat staat er op het spel?
Onze menselijkheid. Wat ik heel eng vind is het ideaal van transhumanisme en dat we steeds meer gestuurd worden; we worden meer samengesmolten met technologie, alles wordt gedigitaliseerd en geautomatiseerd. Mensen leven in hun telefoon. Ik wil niet dat mensen een soort robots worden die alles doen wat ze wordt opgedragen zonder zelf te denken en zelf te voelen. Mijn man staat er iets luchtiger in dan ik en zei tegen me: misschien moeten we het maar gewoon laten gebeuren. Veel mensen maken zich niet druk over bijvoorbeeld de komst van zo’n digitaal paspoort en zeggen: ik heb niks te verbergen. Maar we hebben allemaal iets te verbergen. Wanneer er een Co-2 budget wordt ingesteld en je niet meer op vakantie mag omdat je gister biefstuk hebt gegeten, dan heb je geen vrije keuze meer. En hoe zit het met al die data-centra die nu worden gebouwd in Nederland? Alsof dat goed is voor het milieu.

Ben jij veranderd?
Ja behoorlijk. Ik was altijd een kind van de wind, heel blijmoedig en ik had weinig zorgen. Ik nam het leven licht en luchtig op. De afgelopen 2 jaar had ik het idee dat mijn leven 1 grote leugen is geweest. Ik vond dat heel shockerend. Mijn vertrouwen is wel minder geworden, maar ik probeer er wel voor te waken dat ik niet te wantrouwend wordt. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat ieder mens in wezen goed is, maar ben wel kritischer geworden. Ik slik niet zo snel meer iets voor zoete koek.
Ik was altijd heel netjes en braaf, gedroeg me zoals het hoort en luisterde naar de autoriteiten. Nu ben ik veel meer mijn eigen gevoel gaan volgen.

Vriendschappen zijn verwaterd omdat ik het gevoel had dat we niet meer op dezelfde golflengte zaten en het contact verliep erg moeizaam. Ik vroeg me af: wat hebben wij nog met elkaar gemeen? Ik heb veel heftige discussies gehad. Mijn neef verweet mij bijvoorbeeld dat ik de artsen en wetenschappers niet serieus nam. Maar wetenschap betekent toch dat je vragen mag stellen en moet blijven onderzoeken? Wetenschap houdt nooit op. Wat ik bijvoorbeeld frappant vond was dat Rob Elens zei dat hij een middel gebruikte dat goed werkte (Ivermectine), maar nooit heeft iemand zich hierin verdiept. Het werd direct belachelijk gemaakt, terwijl het middel in India al jarenlang met succes gebruikt wordt.

Hoe kunnen we toch zoveel mogelijk met elkaar in verbinding blijven?
Ik zie polarisatie van beide kanten en bestrijd dit altijd. Als iemand in mijn appgroepen het heeft over schapen, dan spreek ik diegene daar ook op aan. Uiteindelijk denk ik dat de verbinding vanzelf weer tot stand komt als mensen gaan beseffen dat dit niet de weg is. Toen ik afscheid nam van twee vriendinnen, zeiden ze met tranen in hun ogen: ‘we laten hierdoor onze vriendschap toch niet stukgaan?’ Ik zag in hun ogen dat ze ergens ook een gevoel hebben dat er iets niet klopt.

We zullen het gesprek moeten gaan voeren over hoe nu verder. Je hoort nu steeds meer kritische geluiden. Hoewel ik mijn twijfels heb over Mona Keyzer, met haar initiatief onverdeeld open, omdat zij ons mede in deze ellende heeft gebracht. Maar wie weet is ze tot inzicht gekomen en iedereen verdient een tweede kans. Ik heb besloten haar een mail te sturen met een aantal kritische vragen. Nederlandse journalisten schieten hierin echt te kort; er worden veel te weinig kritische vragen gesteld.

Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde, namelijk uit deze shit komen. Veel mensen denken dat ze met de QR-app hun vrijheid terugkrijgen, maar dat is niet zo. Het is een opmaat naar een controlesysteem en heeft niks met gezondheid te maken. Ik zou graag zien dat mensen massaal die app verwijderen.

Hoe zie jij de toekomst voor je?
Ik denk dat we het heel zwaar gaan krijgen de komende tijd. We krijgen nu hyperinflatie; alles zal heel duur worden. Je merkt het nu al aan de energieprijzen en boodschappen. De banken hebben al geld uitgetrokken voor mensen die hun hypotheek niet meer kunnen opbrengen. Ze bereiden zich erop voor dat mensen hun huis uitgezet worden. Ik heb er wel vertrouwen in dat we tot het besef zullen komen dat dit niet de uitweg is en dat we keihard met elkaar moeten knokken om de draad op te pakken en een mooiere wereld te creëren, hoe moeilijk het ook wordt. Ik zou graag zien dat we meer toegaan naar lokale gemeenschappen, meer de verbinding opzoeken met elkaar, met de kleine ondernemers, de bakker op de hoek.

Wat is jouw levensbeschouwelijke visie? Geloof jij dat dingen met een reden gebeuren?
Sommige mensen zeggen dat dit met een reden gebeurt, dat we dit over onszelf afroepen en in stand houden. Ik vraag me ook wel eens af of ik nog wel moet gaan demonstreren, want alles wat je aandacht geeft, groeit. Maar ik voel een hele sterke drive en niks doen is voor mij geen optie.
Ik denk wel dat alles met een reden gebeurt en geloof ook dat er meer is en dat het belangrijk is om met elkaar in verbinding te staan en we vertrouwen moeten blijven houden dat we hier samen uitkomen. Ik ben in deze tijd wel veel meer open gaan staan voor het spirituele.
Het is een tijd van grote transformatie en ontwikkeling. Ik geloof dat we deze tijd hebben uitgekozen om hier nu te zijn. Hoe mooi is het dat we dit mogen meemaken en invloed kunnen hebben op de uitkomst?

Heb je nog een quote ter afsluiting?
Volg je hart, want dat klopt altijd!

 

Algemeen

Ben ik op weg naar een complete onthechting van de realiteit?

Geef een reactie

Hallo Luitjes,

Vanavond ben ik naar een lezing geweest van Angelo Meijers. Het ging onder andere over vredig zijn in een wereld van onvrede, vrij worden van angst en het creëren van een betere toekomst waarin liefde en verbinding centraal staan.

Ik moet zeggen dat ik er best wel van ben opgeknapt, alleen nu kan ik niet slapen. Sommige mensen geloven dat een volle maan met bepaalde (onrustige) energie gepaard gaat. Die staat ook rond aan de hemel.

Er gebeurt zo veel in de wereld. Voor mijn gevoel zitten we in een periode van transitie, transformatie; Er verandert veel. Ik ben me meer bewust van de wereld om mij heen en ook van mezelf. Wil dat allemaal onderzoeken. Soms ben ik somber en maak me zorgen. Ik zie zoveel destructie, corruptie, giftigheid, misbruik, uitbuiting etc.
De wereld is wat dat betreft echt tamelijk verziekt.
Ik zie ontwikkelingen die ik onwenselijk vind en die ik graag anders zou zien. Daarom wil ik de onrechtvaardigheden graag belichten.
Heel veel komt voor mijn idee nu aan de oppervlakte en het is tijd voor iets nieuws. De leider-figuren van de wereld hebben nu een aantal duurzame ontwikkelingsdoelen opgesteld, maar ik denk niet dat dit eerlijk is en ons gaat brengen waar we graag zouden willen zijn.  Hoe kunnen we verwachten dat dezelfde machtige poppetjes die ons in de ellende hebben gebracht ons gaan redden?

Ik wil mensen niet ontmoedigen en de put in praten door hen te wijzen op wat er allemaal mis is in de wereld. Zoals Angelo vanavond ook vertelde is het belangrijk om licht te schijnen op het duister, maar om vooral je aandacht te gaan richten op wat je wel wilt.
Dat is geen hogere wiskunde, maar belangrijk om aan te worden blijven herinnerd.

Ik geloof dat wij allemaal een unieke en tijdelijke expressie zijn van de bron, de goddelijke vonk, een scheppende kracht. In essentie puur bewustzijn. Ik ken mensen die denken dat ik helemaal krankjorum ben geworden als ik dit zeg. Het roept irritatie op wellicht.
Maar ik voel heel sterk dat we allemaal met elkaar verbonden zijn.
Ik heb het al eens eerder genoemd, maar ik vind het echt niet te bevatten fascinerend en wonderlijk dat we leven. in moeilijke tijden vraag ik me wel eens af: wat doen we hier in godsnaam en waarom?
Ik heb daar wel ideeën over, filosofisch, spiritueel, levensbeschouwelijk. Ik geloof ook in wetenschap, ik ben geen wetenschapsontkenner. Wetenschap is ook vragen stellen waarop (nog) geen antwoord is. Dingen in twijfel trekken, open blijven staan, nieuwsgierig zijn.

Maar we leven in een wereld vol bedrog en corruptie, belangenverstrengeling, misbruik etc. Het is een verwarrende tijd waarin het veel gaat over ‘desinformatie’. Wie bepaalt tegenwoordig wat desinformatie is? Wie kun je nog vertrouwen?
Ik wens dat we meer op onszelf gaan vertrouwen. Op ons hart, ons gevoel, onze intuïtie en ons gezond verstand. Dat we kritisch blijven. Vragen mogen stellen zonder direct gecanceld te worden.

Ik heb een aantal fascinerende boeken gelezen afgelopen jaar, waaronder Time Bender van Tijn Touber en 2044 van Robert Bridgeman. Het zijn ‘romans’ die beide gaan over een man die de wereld komt redden. 2044 is een soort moderne versie van 1984 van Orwell. Een heel beklemmend boek, dat 1984 vond ik, omdat ik het gevoel had dat het erg dicht bij de realiteit komt. Een soort waarschuwing. Net zoals de serie ‘Black Mirror’ zo’n indruk op mij maakte. Een serie over de schaduwzijde van technologische ontwikkeling en artificiële intelligentie en het misbruik daarvan. Beangstigend. 2044 en Time bender vond ik heel spannend en ook hoopgevend. Alles komt uiteindelijk goed. Ergens is alles al goed.
Wat ik ook indrukwekkend vond is het eerste en laatste boek in de reeks van Christina von Dreien. (de rest moet ik nog lezen).

Touber had het in zijn boek ook over de oorsprong van het leven en de rol van het kwaad. Ik vond het heel mooi hoe hij omschreef dat de duivel eigenlijk best een aardige kerel is, die zijn rol heeft in dit spel. En hoe we die schaduwzijde in onszelf moeten zien te omarmen.

Wat ik ook fascinerend vind is dat de quantum-fysica zegt dat maar 4 procent van het heelal, van alles, fysiek is. De andere 96% is niet materieel (fijnstoffelijk) en kan gematerialiseerd worden met bewustzijn. Wij allemaal hebben een scheppende kracht. Wij creëren onze eigen wereld met onze gedachten, gevoel en acties.
En we hebben veel meer mogelijkheden en zijn zoveel krachtiger dan we denken. Zeker als we onze krachten bundelen. Denk maar aan een klein dominosteentje, aan het butterfly-effect.
Een placebo werkt, vanwege de kracht van de geest, aandacht.

Hier op aarde is een bepaalde dimensie dominant, een frequentie(dichtheid), golflengte. En we ervaren maar een klein deel van de werkelijkheid. Ook ervaren we een dualiteit, een afgescheidenheid, die er op een andere frequentie niet is, in de frequentie van eenheid.  We hebben zo’n beperkte visie, afhankelijk van onze programmeringen, overtuigingen, cultuur etc. Denk maar aan verschillende levensvormen die dingen zien, horen, voelen en ruiken die wij niet kunnen ervaren. (infrarood, ultra-violet, sonar etc). Sommige mensen met een verruimd bewustzijn kunnen ook meer energieën waarnemen.

Dan nog even iets over zogenaamde complottheorieën. Een term die een geheel andere betekenis heeft gekregen voor mij. De definitie van een complottheorie is een geheime samenzwering. Maar dat betekent niet dat het per definitie onwaar is. We leven niet in een complotloze wereld. En dat het vaak open en bloot gebeurt (voor wie het durft aan te kijken) betekent niet dat er dus geen sprake is van een samenzwering.
Ik bladerde net door mijn telefoon en kwam een schema over complottheorieën tegen dat ik vorig jaar had opgeslagen. Het is een omgekeerde piramide die van beneden naar boven afglijdt. Beneden in de punt is de realiteit, de dingen die echt gebeurd zijn, gevolgd door speculatie, onjuistheden, een gevaarlijk antisemitisch punt waarop geen terugweg meer mogelijk is en als uiterste een complete onthechting van de zogenaamde realiteit met de overtuiging dat de wereld word geregeerd door een schaduw-elite. ‘Het promoot haat en geweld tegenover gemarginaliseerde groepen’, staat in het schema beschreven. (Dat je Soros een lul vindt, betekent niet dat je vindt dat alle Joden dood moeten, is mijn mening).

In de stroming van het grote ontwaken uit onze schijnwereld, uit de matrix, wordt precies het tegenovergestelde beweerd. Ik vind het fascinerend en wil juist al die complottheorieën onderzoeken waarvan beweerd wordt dat ze zo gevaarlijk zijn. Ik vraag me af voor wie dit precies gevaarlijk is. Ik denk niet voor mij of voor Joodse  mensen.

Laat ik beginnen met het onderste puntje van de piramide. De complotten die echt gebeurd zijn. In de volgende aflevering van complottheorieën met Charlotte: Things that actually happened!

Onderstaand het schema, een voorproefje van mijn mogelijke loskoppeling van de (3d)-realiteit. Altijd kritisch blijven hè. 🤓 En nieuwsgierig.

Algemeen

Corona-interviews

Geef een reactie

Ik ben bezig met een nieuw projectje voor op mijn blog waarbij ik allerlei mensen interview over hoe zij de afgelopen 2 jaar Corona-crisis hebben ervaren. Ik wil graag de verbinding en nuance opzoeken en verschillende perspectieven belichten. Ik doe dit vooral voor mezelf omdat ik graag met mensen praat over wat het allemaal heeft aangeraakt en losgemaakt. Wie weet kom ik nog tot nieuwe inzichten. Ik hoop dat mensen in dit gepolariseerde landschap weer nader tot elkaar kunnen komen en wil daar op deze wijze mijn bescheiden steentje aan bijdragen.

Al zou je het misschien niet zeggen, ook ik voel mij soms geremd om te zeggen wat ik denk en voel.
Ondanks dat ik die terughoudendheid voel, vind ik mijn drang om te onderzoeken en delen belangrijker. Soms ben ik wel eens bang voor negatieve consequenties en ik ben zeker niet in elk gezelschap open over mijn visie. Ik vind dat wel eens lastig omdat ik mij het liefst begeef in gezelschap waar ik helemaal mijzelf kan zijn.

Ik heb verschillende mensen benaderd met de vraag of zij het leuk vinden mee te werken aan mijn interview-project en veel enthousiaste reacties gekregen. Ook waren er een paar mensen minder happig. Zij hebben geen zin meer om het over het polariserende onderwerp Corona te hebben, voelen zich niet geroepen zich publiekelijk te mengen in dit ‘debat’. Dat snap ik, maar ik vind het toch jammer omdat ik op zoek ben naar een goede balans tussen wappies en snappies, schapen en complotdenkers, covidioten en extremisten. Ik wil niet enkel voor eigen parochie prediken.

Tot nu toe heb ik hele leuke gesprekken gevoerd, maar weer eens iets teveel hooi op mijn vork genomen. Naast mijn overige bezigheden en werkzaamheden zou 1 à 2 interviews een mooie toevoeging zijn aan mijn leven. Afgelopen week had ik bijna elke dag een interview. Daar gaat vrij veel tijd en energie in zitten. Ik haal er plezier en voldoening uit en het levert mij ook echt iets op, namelijk nieuwe inhoudelijke input voor op mijn blog en mogelijke nieuwe inzichten. Maar het kost me ook wel eens wat gemoedsrust en (tijd voor) ontspanning. Altijd blijven zoeken naar een balans dus.

Tot nu toe heb ik 8 mensen geïnterviewd waarvan er 3 op mijn blog staan. De rest moet ik nog uitwerken. Ik wil wel alvast  heel kort iets zeggen over mijn bevindingen tot nu toe. Wat ik namelijk heel mooi vind is dat ik veel overeenkomsten zie tussen heel verschillende mensen met heel verschillende levensvisies en standpunten. Ik denk dat we uiteindelijk allemaal hetzelfde willen. We willen allemaal in vrijheid een goed en gezond leven leven. Alleen verschilt de manier waarop we daar denken te komen en de perceptie van de wereld om ons heen. Ik zou het zo mooi vinden als we dit ons meer realiseren en elkaars keuze en visie meer konden respecteren. Ook zijn er niet 2 kampen die tegenover elkaar staan. De werkelijkheid is oneindig genuanceerd.

Verder wilde ik nog even kwijt dat ik in mijn hoofd nog allerlei ideeën heb over grensoverschrijdend gedrag en dickpics, die ik voor de afwisseling binnenkort zal delen. Daar heb ik nu helaas geen tijd voor, want ik moet zo naar mijn werk. Groetjes!

Algemeen

Anoniem interview – Dit druist in tegen alles wat ik normaal en acceptabel vind.

Geef een reactie

Ik had een gesprek met iemand die graag anoniem wil blijven.

Hoe is de afgelopen 2 jaar voor jou geweest?
Het was ergens komisch, surrealistisch. Ik herinner me nog dat ik met mijn dochter naar het nieuws keek in januari 2020. Het ging over een virus in Wuhan. We keken er vanaf een afstand naar en dachten: wat een gedoe bij die gekke Chinezen. Toen zag je die tentenkampen en werd duidelijk dat het toch wel heel serieus was.
Toen het oversloeg naar Nederland had ik in het begin het idee dat het allemaal vlot weer achter de rug zou zijn. Al snel daarna raakte in mijn ogen de balans zoek tussen de maatregelen en het probleem. Er brak paniek uit en vanuit die paniek volgden allerlei acties. Die beelden van overspoelde ziekenhuizen en tragische verhalen op de IC zijn natuurlijk erg ingrijpend en ik begrijp dat als het je naaste treft je er anders in staat. Het is verschrikkelijk voor de mensen die het treft. Maar als je naar de statistieken kijkt, dan denk ik echt dat de ingrijpende maatregelen buitenproportioneel zijn en meer schade aanbrengen dan dat het veel winst oplevert. Vergeleken met de Spaanse griep is Corona echt peanuts, om in de woorden van Gommers te spreken.

Is er in jouw leven veel veranderd?
Persoonlijk heb ik er relatief weinig last van gehad; Mijn werk en dagelijks leven kon wel redelijk makkelijk doorgaan. Mijn dochter vindt het heerlijk om thuis te zijn en met de komst van de baby zitten we een beetje in onze eigen cocon. Het is wel jammer dat je niet uit eten kan of naar de film. Voor veel mensen wereldwijd hebben met name de maatregelen een enorme impact. In armere gebieden in de wereld veroorzaken de maatregelen extreem veel leed. Iemand die in India geen bananen meer mag verkopen op straat, verliest gewoon zijn complete inkomen met alle gevolgen van dien.

Heb je iets gemerkt van de impact van het virus zelf?
Ik heb in mijn omgeving geen mensen die erg ziek zijn geworden. Ik heb het zelf gehad en was een paar dagen niet lekker.

Heb je je laten vaccineren en wat waren daarbij je afwegingen?
Nee ik heb me niet laten vaccineren. Ik behoor niet tot de risicogroep. Als je kijkt naar het aantal besmettingen, hoeveel mensen daarvan ernstig ziek worden en doodgaan, gaat het bijna zonder uitzondering om oude en obese mensen met gezondheidsproblemen. Ik voel me niet geroepen.
Ook dat het er zo snel doorheen wordt gedrukt, staat me tegen. Ik ben ook niet bang voor de vaccins, maar ik vind het gewoon flauwekul. Ik vind het wel verstandig dat mensen op leeftijd het vaccin nemen, dat is een risicoafweging.

Is het een principekwestie?
Dat is een beetje een gewetensvraag. Het wordt gewoon erg opgedrongen vanuit de overheid en dat druist in tegen wat ik normaal en acceptabel vind. Ik ben geen complotdenker en denk niet dat Bill Gates ons probeert in te spuiten met een chip ofzo. Maar ik voel wel wat wantrouwen/scepsis. Het is een nieuw type vaccin dat pas kort op de markt is. Ik geloof dat het wel meevalt qua risico’s, maar het is niet 100% zonder risico. Ik vind het beleid waanzin en sta er niet achter, maar ben ook pragmatisch. In Oostenrijk krijg je nu boetes als je je niet laat vaccineren of kun je je baan verliezen. Dat zou ik er niet voor over hebben om maar bij mijn principes te blijven. Ik heb nu recht op een QR-code omdat ik ziek ben geweest, maar heb hem nog niet gebruikt. Het voelt een beetje alsof ik dan medeplichtig ben aan het invoeren van dit systeem.

Hoe staat je omgeving hierin?
Gemixt. Ik vind het soms wel grappig, maar soms ook schrijnend hoe het relaties onder druk kan zetten. Dat vind ik nog het meest bizarre van alles: hoe snel het polariseert, ook binnen families, vriendenkring en op de werkvloer. Het is een zwaar onderwerp dat tussen mensen komt te staan en er ontstaan veel gevoeligheden, ook tussen mensen die voorheen heel close waren. Een collega op mijn werk heeft gezegd: ‘Als jij er zo in staat, dan neem ik jou als mens niet meer serieus.’ Dat vind ik echt heftig.

Hoe kunnen we daar zo goed mogelijk mee omgaan?
Ik weet het niet, soms vrees ik dat dit pas het begin is. Het speelt op meerdere vlakken, het gaat niet alleen om Corona. We leven in een rare tijd met sociale media en allerlei verschillende informatiebronnen. Ik ben bang dat dit een heel lastig punt gaat zijn. Het gaat ook over thema’s als diversiteit en klimaat bijvoorbeeld. Thema’s waarbij mensen furieus hun standpunten verdedigen. Ik heb het idee dat dit heftiger is geworden, er is veel frictie.

Heeft de crisis jou ook wat opgeleverd?
Ik ben veel meer thuis bij mijn gezin. Ik vind het fijn om die tijd met hen door te brengen. Dat is eigenlijk het voornaamste.

Het gaat tegenwoordig veel over desinformatie. Wat vind je van die term?
Je hebt daar allerlei gradaties in. Vorige week is er een rapport gepubliceerd van de Johns Hopkins universiteit over het effect van de lockdowns. * Verschillende landen zijn met elkaar vergeleken. De conclusie was dat de lockdowns eigenlijk weinig effect hebben gehad als het gaat om het voorkomen van verspreiding van het virus. Hier is heel weinig aandacht voor in het nieuws. Het is natuurlijk verschrikkelijk tragisch dat het weinig effect heeft gehad. Mensen willen dat niet horen.

Ik heb wel moeite met die modelwetenschap. In de wetenschap zou een bewering moeten worden onderbouwd, getoetst en gestaafd. Tegenwoordig zit de wetenschap anders in elkaar en worden er aan de hand van modellen voorspellingen gedaan over de toekomst. Daarbij worden variabelen gebruikt die de wetenschappers relevant vinden. Ik denk dat er daarbij veel te veel vooringenomenheid komt kijken. De uitkomst kan gestuurd worden en er spelen ook (politieke) belangen mee. Dat is gevaarlijk. Het gemak waarmee geselecteerde data in een model worden gegoten en als waarheid worden gepresenteerd. De term wetenschap wordt zo gedegradeerd en het vertrouwen in de wetenschap is dan ook flink afgenomen. Datzelfde geldt voor de politiek: er worden allerlei beloftes de wereld in geslingerd die keer op keer niet worden nagekomen. Dat ondermijnt het vertrouwen. De politiek zou veel voorzichtiger moeten zijn met beweringen en het toepassen van drang en dwang.

Hoe kijk je aan tegen de toekomst?
Als het gaat om Covid, dan sta ik daar wel positief tegenover. Je ziet een verschuiving waarbij steeds meer mensen zoiets hebben van: laten we er maar mee stoppen, met die maatregelen. Er lijkt een wat realistischer kijk te ontstaan. Soms kan ik wel wat somber zijn over waar het heen gaat met de wereld als ik denk aan de toekomst. Er wordt echt met geld gesmeten naar dingen waarvan ik denk dat het weinig zin heeft. Maar als je kijkt naar de geschiedenis, zijn er altijd kapitale blunders geweest. Eigenlijk doen we allemaal maar wat en hoe erg is dat? Je kant het toch niet sturen dus moet je er misschien maar niet teveel over nadenken. Aan de ene kant ben ik wel gefocust op globale ontwikkelingen, omdat ik het ook erg interessant vind. Maar er wordt ook vaak gezegd: focus je op dat waar je wel invloed op hebt.

Je zei net dat je geen complotdenker bent en je vind het lastig dat mensen heftig reageren op je standpunt. Ben je huiverig voor die labels?
Ik noem mezelf voor de grap wel eens wappie, omdat ik erg kritisch ben op het beleid en ik merkte dat de meeste mensen om mij heen daar heel anders in stonden. Ik ben kritisch, maar geloof wel in goede intenties. Mensen zijn onhandige wezens en worden soms geleid door angst. Ik denk dat veel mensen daarmee worstelen. Misschien staan politici als Rutte zelf ook wel niet achter het beleid, maar maken zij keuzes omwille van hun positie en loopbaan. Ze krijgen veel kritiek en zullen het ook niet snel goed doen. De internationale druk is hoog. In Zweden had een vooraanstaande viroloog een hele andere benadering. Die werd eerst geprezen en vervolgens verguisd tot doodsbedreigingen en rechtszaken aan toe.

Ik associeer mijzelf niet met het beeld dat in de media wordt geschetst van een kleine radicale groep demonstranten. Misschien is dat beeld onterecht, maar ik voel me niet geroepen om aan demonstraties deel te nemen. Een praktisch argument om daar niet aan mee te doen is ook dat ik er gewoon weinig tijd voor heb.
Wat ik wel heel eng vind is de toon waarop over ongevaccineerden wordt gesproken.  De Canadese president Trudeau noemt mensen die zich niet laten vaccineren gewoon letterlijk beesten en moordenaars. Dat vind ik echt angstaanjagend, onbegrijpelijk en krankzinnig. Wat ik ook een enge ontwikkeling vind is dat mensen aan alle kanten gecanceld worden. Zelfs een Mona Keijzer wordt zo uit de regering geknikkerd. Ik snap dat er een bepaald beleid gevoerd moet worden, maar ik vond dat wel heel opmerkelijk.
Ook iemand als Maurice de Hond werd van LinkedIn geknikkerd en als crimineel behandeld omdat hij kritisch was op het beleid; waanzin. De Hond had het vanaf het begin al over het belang van ventilatie en daar werd toen niks mee gedaan. Nu zie je dat ze bezig zijn met het aanpassen van ventilatie op scholen en er is niemand die zijn fouten toegeeft of excuses aanbiedt.
Aan de andere kant is Willem Engel ook niet mijn cup of tea. Zijn strijd is niet de mijne. Hij denkt echt dat er sprake is van kwade opzet en een groot complot. Ik vind wel dat iedereen vrij is om zijn eigen mening te vormen.

Heb jij nog vertrouwen in de politiek?
Ik denk dat mensen dit vooral zichzelf aandoen. Er is een groep  mensen bang om ziek te worden of anderen te besmetten en die daarom de prik neemt, maar er is ook een grote groep die praktisch denkt en de prik neemt omdat ze op vakantie willen. Het lijkt wel alsof wanneer mensen eenmaal dat offer hebben gebracht, ze vinden dat anderen het ook moeten doen omdat ze misschien toch een beetje bang zijn voor de mogelijke bijwerkingen, met het idee: gedeelde smart, is halve smart. Dat vind ik wel een enge dynamiek.
Ik zie geen beter alternatief qua politiek systeem. De democratie is niet ideaal, maar ik denk dat we het ermee zullen moeten doen. Op dit moment heb ik niet het idee dat de dingen die ik belangrijk vind voldoende worden behartigd. Het beste voor mij is natuurlijk dat ik dictator ben in mijn eigen land, maar dat gaat helaas niet.

Wat hebben we te verliezen?
Dat ligt aan het perspectief. Ik wil graag dat mijn kinderen comfortabel en in vrijheid opgroeien. Daar wil ik wel voor strijden, maar niet ten koste van alles. Iemand als Geert Wilders heeft veel opgeofferd voor iets waar hij in gelooft en kan niet meer zonder beveiliging door het leven. Ik ben het niet met zijn standpunten eens, maar die gedrevenheid is bewonderenswaardig. Als mij het leven onmogelijk zou worden gemaakt, dan laat ik op een gegeven moment wel mijn principes liggen. Bepaalde keuzes kunnen grote consequenties hebben, en ik blijf wel afwegen wat ik het waard vind. Ik zou niet alles opgeven. Ik heb ook geen zin om telkens de strijd aan te gaan en conformeer me deels. Ik heb lange tijd wel een mondkapje gedragen ondanks dat ik het onzin vind, omdat ik geen zin had in gedoe. Nu laat ik die wel steeds vaker thuis.

Mij heeft het hele gebeuren meer doen nadenken over zingevingsvraagstukken. Hoe is dat voor jou? Denk je dat dingen met een reden gebeuren of geloof je meer in toeval?
Dat weet ik niet. Ik denk dat mensen graag willen dat dingen zinvol zijn en daarom een betekenis geven aan gebeurtenissen. Men heeft behoefte aan het duiden van onverklaarbare dingen. Ergens is het wel droevig als alles enkel een samenloop van toevalligheden is, maar ik geloof wel meer in toeval en kan dat ook wel dragen. Ik snap wel het concept van religie en hoe dit mensen kan helpen. Het lijkt me heerlijk om te geloven in een God, maar dat lukt mij niet. Ik streef altijd naar waarheid.
Ik ervaar mijn leven als zinvol, maar of de mensheid enige relevantie heeft, vraag ik me af. Ik denk niet dat het erg is als de mensheid zou verdwijnen. De oneindigheid van het heelal zet onze wereld wel in perspectief.

* https://sites.krieger.jhu.edu/iae/files/2022/01/A-Literature-Review-and-Meta-Analysis-of-the-Effects-of-Lockdowns-on-COVID-19-Mortality.pdf?fbclid=IwAR2EixJnk1iVfVrYjNV6OaTFyqirZfqabHHovMQ7Xcw4iqbACxDjryN8nC0

Algemeen

Interview met Troy – ‘Blijf luisteren naar elkaar’

Geef een reactie

De afgelopen twee jaar is er veel gebeurd. Ik spreek met Troy over wat de situatie bij hem heeft losgemaakt en hoe we het best kunnen omgaan met alle onzekerheden en polarisatie. Troy staat positief in het leven, uit zich genuanceerd en richt zich vooral op wat de situatie hem heeft gebracht.

Hoe heb jij de afgelopen twee jaar ervaren?
Ja, waar zal ik eens beginnen? Ik heb 3 baantjes: Normaal gesproken werk ik als manager in de bioscoop, als yoga-docent op een sportschool en daarnaast geef ik ook nog filmles op een middelbare school.
Tijdens de lockdowns lag dit allemaal stil, dus ik heb veel thuis gezeten. Gelukkig werd mijn loon van het werk bij de bioscoop wel doorbetaald. Eerlijk gezegd kwam het mij wel goed uit dat ik meer vrije tijd had, want ik was bezig met het verbouwen van mijn huis. Ik had in het begin een beetje een vakantiegevoel ondanks dat we natuurlijk heel veel dingen niet konden doen. Persoonlijk ervaar ik nog veel vrijheid, want je kunt altijd wel vrienden bezoeken. Tenzij mensen erg angstig zijn. Naarmate de crisis langer duurde, werd iedereen wel wat losser. Mijn opa en oma heb ik wel een stuk minder vaak gezien in het begin. Na hun vaccinatie vonden ze het gelukkig niet meer eng.

Ben je zelf ook gevaccineerd en wat waren je overwegingen?
Ja, wij gaan normaal gesproken 2 keer per jaar naar Italië omdat mijn vriend daar vandaan komt. Voor mij was het voornamelijk een praktische overweging. We willen graag Italië kunnen blijven bezoeken en op reis gaan. In Italië zijn de regels heel streng. Als er geen Corona-pas was geweest en ik zou gewoon kunnen reizen, dan zou ik het denk ik niet genomen hebben. Ik heb er verder niet zo’n bezwaar tegen. Ik ben niet bang dat ik er ziek van kan worden.

Staan mensen in je omgeving er hetzelfde in als jij?
De meeste mensen in mijn omgeving hebben niet zo’n uitgesproken mening of zijn er niet zo mee bezig, dus ik heb hier weinig discussies over. Mijn moeder is niet gevaccineerd. Zij vindt dat het vaccin niet lang genoeg is getest en heeft haar bedenkingen over de veiligheid. Zij vertrouwt op haar natuurlijk immuunsysteem en neemt het zekere voor het onzekere. Ze vindt dat iedereen die keuze zelf moet maken. Ik heb ook een vriendin die heel erg pro-vaxx is. Zelf sta ik er vrij neutraal in. Ik vind wel dat bepaalde maatregelen erg ver gaan.

Wat zie jij in je omgeving aan gevolgen van de crisis? Zowel van het virus als van de maatregelen?
Ik ken eigenlijk geen mensen die heel ziek zijn geworden. Voor mijn moeder heeft haar keuze wel gevolgen. Zij is bang dat er 2G ingevoerd gaat worden en dat zou betekenen dat zij haar werk op school niet meer kan uitvoeren. Er zijn veel mensen die in deze tijd thuis werken. Sommigen gaat dat goed af, anderen minder. Ik heb zelf weinig jongeren in mijn kennissenkring, maar voor hen lijkt het me erg zwaar. Wat er nu met de jeugd gebeurt, vind ik veel te veel gaan en ik vraag me af wat dit op de lange termijn zal doen met de psychische gezondheid van deze generatie.

Wij hadden een tijdje geleden een kleine aanvaring op Instagram, weet jij nog waar dat over ging?
Nee dat weet ik eigenlijk niet meer. Ik word ook niet zo snel boos hoor. Soms als iemand een uitspraak doet die heel ver af staat van mijn eigen standpunten, dan verbaast het me wel en wil ik begrijpen wat iemand bedoelt. Mensen die het idee hebben dat onze vrijheid in het geding komt, slaan soms een beetje door en doen vrij extreme uitspraken.

Heb jij niet het idee dat onze vrijheid in het geding komt?
Ik heb wel het idee dat de vrijheid onder druk staat, maar ik vind dat we dat op een democratische manier moeten oplossen. Ik heb niet persé heel veel vertrouwen in deze regering, en het is ook zo dat macht corrumpeert, maar ik geloof wel in onze democratie. Ik zie mezelf als een sociaal liberaal; Ik vind keuzevrijheid een groot goed. Voorheen stemde ik altijd D66 en ik vind dat zij nu veel te veel die Corona-pas er doorheen willen drukken. Je ziet nu dat mensen in reactie daarop het tegenovergestelde gaan aanhangen. Kamerleden van Forum voor Democratie doen wat ze zeggen, maar ze zeggen heel veel waar ik het totaal niet mee eens ben. Van Meijeren die oproept tot burgerlijke ongehoorzaamheid en van Houwelingen die het heeft over een tribunaal, dat gaat mij veel te ver.

Wat is er verder in jouw leven en in jou veranderd de afgelopen 2 jaar?
Ik ben niet echt veranderd. Ik heb wel een kant van de wereld gezien waarvan ik niet wist dat die zo aanwezig was. De schaduwzijde van sociale media waarop mensen ongefilterd van alles delen sprong me in het oog. Aan de ene kant is het mooi dat we alles kunnen delen met elkaar en vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Maar mensen luisteren niet meer echt naar elkaar en zijn snel geneigd tot extreme standpunten. Dat geldt voor beide kanten van de discussie. De balans mist een beetje. Ik denk dat de Corona-crisis dat heeft versterkt. Mensen zitten letterlijk in hun eigen bubbel, thuis achter hun scherm en spreken elkaar minder face-to-face.
Wat me ook verbaasde is hoe snel mensen bereid zijn hun vrijheden op te geven als ze zich bedreigd voelen.

Waarom voelen mensen zich bedreigd door Corona? Denk je dat dit te maken heeft met de berichtgeving in de media? Is er teveel paniek gezaaid?
Ik denk niet dat er paniek is gezaaid. Mensen kiezen tegenwoordig zelf welke bronnen ze raadplegen en zoeken in hun eigen bubbel naar bevestiging van hun eigen mening. Het is afhankelijk van waar je op focust en vanuit welk perspectief je kijkt. Ik zie het nieuws als redelijk genuanceerd, want er komen verschillende standpunten aan bod.

Heb je het idee dat de maatregelen buitenproportioneel zijn?
Dat is een kwestie van perspectief en afwegingen. De keuzes die worden gemaakt worden eigenlijk gebaseerd op het aantal doden, op het verlies van aantallen mensen. De vraag is of de winst die daar behaald wordt opweegt tegen de inperking van vrijheden. Persoonlijk ben ik tegen vrijheidsbeperkende maatregelen, maar als een meerderheid van de bevolking zich veiliger voelt met die maatregelen, dan is dat zo. Dat is hoe het werkt in een democratie.

Ben je niet bang voor misbruik van de coronapas?
De toepassing van een dergelijk systeem is iets waar we alert op moeten blijven, maar ik vind dat we dingen moeten beoordelen op wat ze zijn en niet op wat ze kunnen zijn. Als je zo gaat denken, is alles gevaarlijk. Als het zover komt, dan zal ik me daar zeker over uitspreken.

Hoe zie je de toekomst voor je?
Ik denk dat alle epidemieën een einde hebben en de Omicron-variant stemt mij hoopvol: het is een besmettelijker variant die mensen minder ziek maakt en dus goed voor een grotere groepsimmuniteit. We gaan nu door een dal, maar als je kijkt naar de geschiedenis van de mensheid is het altijd nodig om een stapje terug te doen voordat je twee stappen vooruit kunt zetten.
De hele crisis biedt wel mogelijkheden op andere vlakken. Dat mensen meer vanuit huis werken, zorgt wel voor minder CO2-uitstoot. Ook biedt het thuis zitten voor veel mensen de gelegenheid om meer naar binnen te keren in jezelf en te reflecteren. Het heeft mij zelf wel tijd gegeven om mezelf te ontwikkelen, bijvoorbeeld op het gebied van yoga. Voor de lockdown was ik begonnen met het geven van yoga-lessen op een sportschool. Tijdens de lockdown ben ik me meer gaan verdiepen in de spirituele achtergrond van yoga en me niet alleen op het fysieke aspect richten. Ik wil dit graag meer implementeren in mijn lessen en heb dit met de manager besproken en hij stond daar best voor open.

Geloof jij dat we met een reden op aarde zijn?
Ik zie mezelf als agnost; ik weet het niet. Maar ik vind hoe mensen in elkaar zitten zo iets bijzonders, dat zie ik niet als enkel een reeks van toevalligheden. Ik stel me voor hoe mensen samen zijn als de cellen van een lichaam, het lichaam symboliseert het leven zelf. De cellen van het lichaam zijn zo klein dat ze het geheel niet overzien en vaak niet eens beseffen dat ze onderdeel zijn van een geheel.
Wij zijn als kleine radertjes in het geheel, maar zijn allemaal met elkaar verbonden.

Heb je nog een boodschap ter afsluiting?
De corona-crisis raakt aan heel veel thema’s en het is belangrijk om te blijven zoeken naar balans. Ik vind het belangrijk om beide kanten van de discussie aan te horen en vooral te blijven luisteren naar elkaar. Ik heb er vertrouwen in dat we er hoe dan ook samen uit gaan komen. Al heeft Rutte het woord samen een beetje bezoedeld, het is wel zo: we moeten het samen doen.