Tagarchief: politiek

Algemeen

Wat een tyfuswereld is het vandaag.

Geef een reactie

Morgen kan het zomaar weer anders zijn natuurlijk. Er is nogal veel aan de hand in de wereld en als je niet uitkijkt wordt je dagelijks doodgegooid met ellendig nieuws. Oorlog, hyperinflatie, dood en verderf..

Vandaag ben ik niet begonnen met het opschrijven van minimaal drie dingen waar ik dankbaar voor ben en/of een ontspannende meditatie. Dat zijn alsnog opties voor straks. Maar eerst moet me iets van het hart.
Ik ben erg chagrijnig, om verschillende redenen waarvan ik er een aantal zal uitlichten. Hormonen spelen een rol, bepaalde confrontaties en patronen, worstelingen en frustraties. Onrustige dromen.
Ik wil graag alles goed doen en liefdevol zijn, maar ben ook een mens met uitdagingen, net als (bijna?) ieder ander. Soms dan baal ik ervan als het niet lukt. Als ik allerlei emoties voel die minder aangenaam zijn zoals angst, verdriet en boosheid. En ik weet dat ik in valkuilen stap. Gelukkig is er nu wel een deel van mij dat ook deze worstelingen op waarde kan schatten en waarderen als onderdeel van het leven. De boosheid/agressie vind ik soms nog wel lekker, die energie kan weer omgezet worden in  motivatie. Vandaag heb ik zo’n dag dat ik denk: wat een tyfuswereld leven we in! Alles staat in de fik en er het lijkt er niet makkelijker op te worden in de nabije toekomst. Ik probeer compassie op te brengen, maar het frustreert me als mensen zich voor mij en mijn ideeën afsluiten omdat het niet in hun straatje past en voor het gemak mij diskwalificeren als weldenkend gesprekspartner. Ik ben immers van het padje af en mijn argumenten hoeven niet meer serieus genomen te worden, want ik ben geen expert en haal mijn informatie van onbetrouwbare bronnen.
Zo hoef je geen enkele overtuiging te heroverwegen en kun je zo lang mogelijk in je vertrouwde wereld blijven leven. Hoe lang het nog comfortabel zal blijven is de vraag. Ergens moet er toch iets gaan knagen. Of ben ik echt gek geworden? Wie zal het zeggen. De tijd? Er is in mijn ogen toch zo overweldigend veel bewijs voor het feit dat de overheid en allerlei andere instanties niet eerlijk en transparant zijn. In mijn ogen worden we zelfs ronduit onvoorstelbaar hard genaaid met zijn allen.
Of doen we het toch echt zelf?

Zonnebrandcrème Hetze
Afgelopen week was er een landelijke discussie over zonnebrandcrème, zag ik op social media. Er waren nieuwsberichten met koppen als ‘wappies boren nieuwe bron van waanzin aan: van zonnebrand krijg je kanker’.  Waarop massaal werd gereageerd met tegengeluid. Tegengeluid waar ik  me als wappie zijnde uiteraard goed ik kan vinden. Voor de duidelijkheid: verbranden is niet goed. Zeker voor mij als roodharige is het verstandig een aantal zonnestralen met beleid op te vangen voor een beetje vitamine D en dopamine. Ik vind het opvallend dat de media zo met een gestrekt been in de ring springt om mensen zo ongenuanceerd weg te zetten. Een hoop mensen gaan er nog in mee ook, op vrij agressieve wijze. De angst voor de zon is blijkbaar groot. Mensen die liever geen toxische chemicaliën op hun huid smeren, zijn de nieuwe ongevaccineerden. Ronduit asociaal zijn ze, en achterlijk. jE sMeErT tEnSlOtTe VoOr EeN aNdEr. Een aantal jaar geleden stond nog in het AD dat veel zonnebrandcrèmes kankerverwekkende stoffen bevatten en er bovendien voor zorgt dat het zeeleven naar de haaien gaat.
Wat ik bijzonder vind, is dat sinds de jaren 70 het aantal gevallen van (huid)kanker enorm schijnt te zijn toegenomen, terwijl mensen meer dan ooit binnen zitten achter hun schermpje. En zelf verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gezondheid, ho maar. Ik zeg niet dat ik een heilig boontje ben, qua leefstijl en ik zeg niet dat ik geen kanker zou kunnen krijgen als ik gezond leef. Maar je kunt ten minste je best doen. Slachtofferschap maakt ons ziek (quote Isa Kriens).  En wat zou de volgende Hetze zijn?

Ik kan bijvoorbeeld ook niet begrijpen dat mensen bang zijn voor een longziekte (covid), vrolijk door blijven paffen en ongevaccineerde mensen verantwoordelijk houden als ze ziek worden. Sorry ik weet dat je moe bent ervan, maar ‘Corona is nog niet klaar met ons’.
Wat is tegenwoordig eigenlijk de definitie van ongevaccineerd? En kan iemand mij uitleggen hoe die prikken veilig en effectief zijn, als er na maanden toch allerlei problemen ontstaan en je na gevaccineerd te zijn toch ziek kunt worden en dood kunt gaan, als er boosters nodig zijn en een derde, vierde, vijfde prik. Hoe lang gaat dit nog door en waar ligt voor mensen de grens? Doen wat de overheid zegt dat goed is, is in de geschiedenis van de mensheid meestal niet het juiste gebleken..

Ik zie berichten langskomen over de invoering van nieuwe wetten en dat onze volksvertegenwoordigers straks niks meer te zeggen hebben over de invoering van maatregelen, omdat het allemaal gecentraliseerd word. Een nieuwe wereldregering. Daar zijn we mooi klaar mee.
Soms denk ik dat het beter voor mij is om al die berichtgeving niet te volgen, (en me er niet over op te winden) maar ik kan het toch niet laten. Het is een beetje mijn ding om overal iets van te vinden. En regelmatig moet ik even goed bijkomen ervan.

Ook denk ik niet dat het door Poetin en de oorlog in Oekraïne komt dat we nu te maken hebben met hyperinflatie. Het zou ook iets te maken kunnen hebben met het bijdrukken van, smijten met – en kwijtmaken van miljarden euro’s.
Misschien ga ik later nog wel een aantal maatschappijkritische documentaires en artikelen van mijn lijstje bekijken en bespreken om allerlei misstanden aan de kaak te stellen, hoewel ik me soms afvraag waarom. Ik heb nog aardig wat onderwerpen op de plank liggen om uit te werken. Maar vandaag even niet.

Nou fijne dag allemaal, maak er wat van.

Algemeen

Anoniem interview – Dit druist in tegen alles wat ik normaal en acceptabel vind.

Geef een reactie

Ik had een gesprek met iemand die graag anoniem wil blijven.

Hoe is de afgelopen 2 jaar voor jou geweest?
Het was ergens komisch, surrealistisch. Ik herinner me nog dat ik met mijn dochter naar het nieuws keek in januari 2020. Het ging over een virus in Wuhan. We keken er vanaf een afstand naar en dachten: wat een gedoe bij die gekke Chinezen. Toen zag je die tentenkampen en werd duidelijk dat het toch wel heel serieus was.
Toen het oversloeg naar Nederland had ik in het begin het idee dat het allemaal vlot weer achter de rug zou zijn. Al snel daarna raakte in mijn ogen de balans zoek tussen de maatregelen en het probleem. Er brak paniek uit en vanuit die paniek volgden allerlei acties. Die beelden van overspoelde ziekenhuizen en tragische verhalen op de IC zijn natuurlijk erg ingrijpend en ik begrijp dat als het je naaste treft je er anders in staat. Het is verschrikkelijk voor de mensen die het treft. Maar als je naar de statistieken kijkt, dan denk ik echt dat de ingrijpende maatregelen buitenproportioneel zijn en meer schade aanbrengen dan dat het veel winst oplevert. Vergeleken met de Spaanse griep is Corona echt peanuts, om in de woorden van Gommers te spreken.

Is er in jouw leven veel veranderd?
Persoonlijk heb ik er relatief weinig last van gehad; Mijn werk en dagelijks leven kon wel redelijk makkelijk doorgaan. Mijn dochter vindt het heerlijk om thuis te zijn en met de komst van de baby zitten we een beetje in onze eigen cocon. Het is wel jammer dat je niet uit eten kan of naar de film. Voor veel mensen wereldwijd hebben met name de maatregelen een enorme impact. In armere gebieden in de wereld veroorzaken de maatregelen extreem veel leed. Iemand die in India geen bananen meer mag verkopen op straat, verliest gewoon zijn complete inkomen met alle gevolgen van dien.

Heb je iets gemerkt van de impact van het virus zelf?
Ik heb in mijn omgeving geen mensen die erg ziek zijn geworden. Ik heb het zelf gehad en was een paar dagen niet lekker.

Heb je je laten vaccineren en wat waren daarbij je afwegingen?
Nee ik heb me niet laten vaccineren. Ik behoor niet tot de risicogroep. Als je kijkt naar het aantal besmettingen, hoeveel mensen daarvan ernstig ziek worden en doodgaan, gaat het bijna zonder uitzondering om oude en obese mensen met gezondheidsproblemen. Ik voel me niet geroepen.
Ook dat het er zo snel doorheen wordt gedrukt, staat me tegen. Ik ben ook niet bang voor de vaccins, maar ik vind het gewoon flauwekul. Ik vind het wel verstandig dat mensen op leeftijd het vaccin nemen, dat is een risicoafweging.

Is het een principekwestie?
Dat is een beetje een gewetensvraag. Het wordt gewoon erg opgedrongen vanuit de overheid en dat druist in tegen wat ik normaal en acceptabel vind. Ik ben geen complotdenker en denk niet dat Bill Gates ons probeert in te spuiten met een chip ofzo. Maar ik voel wel wat wantrouwen/scepsis. Het is een nieuw type vaccin dat pas kort op de markt is. Ik geloof dat het wel meevalt qua risico’s, maar het is niet 100% zonder risico. Ik vind het beleid waanzin en sta er niet achter, maar ben ook pragmatisch. In Oostenrijk krijg je nu boetes als je je niet laat vaccineren of kun je je baan verliezen. Dat zou ik er niet voor over hebben om maar bij mijn principes te blijven. Ik heb nu recht op een QR-code omdat ik ziek ben geweest, maar heb hem nog niet gebruikt. Het voelt een beetje alsof ik dan medeplichtig ben aan het invoeren van dit systeem.

Hoe staat je omgeving hierin?
Gemixt. Ik vind het soms wel grappig, maar soms ook schrijnend hoe het relaties onder druk kan zetten. Dat vind ik nog het meest bizarre van alles: hoe snel het polariseert, ook binnen families, vriendenkring en op de werkvloer. Het is een zwaar onderwerp dat tussen mensen komt te staan en er ontstaan veel gevoeligheden, ook tussen mensen die voorheen heel close waren. Een collega op mijn werk heeft gezegd: ‘Als jij er zo in staat, dan neem ik jou als mens niet meer serieus.’ Dat vind ik echt heftig.

Hoe kunnen we daar zo goed mogelijk mee omgaan?
Ik weet het niet, soms vrees ik dat dit pas het begin is. Het speelt op meerdere vlakken, het gaat niet alleen om Corona. We leven in een rare tijd met sociale media en allerlei verschillende informatiebronnen. Ik ben bang dat dit een heel lastig punt gaat zijn. Het gaat ook over thema’s als diversiteit en klimaat bijvoorbeeld. Thema’s waarbij mensen furieus hun standpunten verdedigen. Ik heb het idee dat dit heftiger is geworden, er is veel frictie.

Heeft de crisis jou ook wat opgeleverd?
Ik ben veel meer thuis bij mijn gezin. Ik vind het fijn om die tijd met hen door te brengen. Dat is eigenlijk het voornaamste.

Het gaat tegenwoordig veel over desinformatie. Wat vind je van die term?
Je hebt daar allerlei gradaties in. Vorige week is er een rapport gepubliceerd van de Johns Hopkins universiteit over het effect van de lockdowns. * Verschillende landen zijn met elkaar vergeleken. De conclusie was dat de lockdowns eigenlijk weinig effect hebben gehad als het gaat om het voorkomen van verspreiding van het virus. Hier is heel weinig aandacht voor in het nieuws. Het is natuurlijk verschrikkelijk tragisch dat het weinig effect heeft gehad. Mensen willen dat niet horen.

Ik heb wel moeite met die modelwetenschap. In de wetenschap zou een bewering moeten worden onderbouwd, getoetst en gestaafd. Tegenwoordig zit de wetenschap anders in elkaar en worden er aan de hand van modellen voorspellingen gedaan over de toekomst. Daarbij worden variabelen gebruikt die de wetenschappers relevant vinden. Ik denk dat er daarbij veel te veel vooringenomenheid komt kijken. De uitkomst kan gestuurd worden en er spelen ook (politieke) belangen mee. Dat is gevaarlijk. Het gemak waarmee geselecteerde data in een model worden gegoten en als waarheid worden gepresenteerd. De term wetenschap wordt zo gedegradeerd en het vertrouwen in de wetenschap is dan ook flink afgenomen. Datzelfde geldt voor de politiek: er worden allerlei beloftes de wereld in geslingerd die keer op keer niet worden nagekomen. Dat ondermijnt het vertrouwen. De politiek zou veel voorzichtiger moeten zijn met beweringen en het toepassen van drang en dwang.

Hoe kijk je aan tegen de toekomst?
Als het gaat om Covid, dan sta ik daar wel positief tegenover. Je ziet een verschuiving waarbij steeds meer mensen zoiets hebben van: laten we er maar mee stoppen, met die maatregelen. Er lijkt een wat realistischer kijk te ontstaan. Soms kan ik wel wat somber zijn over waar het heen gaat met de wereld als ik denk aan de toekomst. Er wordt echt met geld gesmeten naar dingen waarvan ik denk dat het weinig zin heeft. Maar als je kijkt naar de geschiedenis, zijn er altijd kapitale blunders geweest. Eigenlijk doen we allemaal maar wat en hoe erg is dat? Je kant het toch niet sturen dus moet je er misschien maar niet teveel over nadenken. Aan de ene kant ben ik wel gefocust op globale ontwikkelingen, omdat ik het ook erg interessant vind. Maar er wordt ook vaak gezegd: focus je op dat waar je wel invloed op hebt.

Je zei net dat je geen complotdenker bent en je vind het lastig dat mensen heftig reageren op je standpunt. Ben je huiverig voor die labels?
Ik noem mezelf voor de grap wel eens wappie, omdat ik erg kritisch ben op het beleid en ik merkte dat de meeste mensen om mij heen daar heel anders in stonden. Ik ben kritisch, maar geloof wel in goede intenties. Mensen zijn onhandige wezens en worden soms geleid door angst. Ik denk dat veel mensen daarmee worstelen. Misschien staan politici als Rutte zelf ook wel niet achter het beleid, maar maken zij keuzes omwille van hun positie en loopbaan. Ze krijgen veel kritiek en zullen het ook niet snel goed doen. De internationale druk is hoog. In Zweden had een vooraanstaande viroloog een hele andere benadering. Die werd eerst geprezen en vervolgens verguisd tot doodsbedreigingen en rechtszaken aan toe.

Ik associeer mijzelf niet met het beeld dat in de media wordt geschetst van een kleine radicale groep demonstranten. Misschien is dat beeld onterecht, maar ik voel me niet geroepen om aan demonstraties deel te nemen. Een praktisch argument om daar niet aan mee te doen is ook dat ik er gewoon weinig tijd voor heb.
Wat ik wel heel eng vind is de toon waarop over ongevaccineerden wordt gesproken.  De Canadese president Trudeau noemt mensen die zich niet laten vaccineren gewoon letterlijk beesten en moordenaars. Dat vind ik echt angstaanjagend, onbegrijpelijk en krankzinnig. Wat ik ook een enge ontwikkeling vind is dat mensen aan alle kanten gecanceld worden. Zelfs een Mona Keijzer wordt zo uit de regering geknikkerd. Ik snap dat er een bepaald beleid gevoerd moet worden, maar ik vond dat wel heel opmerkelijk.
Ook iemand als Maurice de Hond werd van LinkedIn geknikkerd en als crimineel behandeld omdat hij kritisch was op het beleid; waanzin. De Hond had het vanaf het begin al over het belang van ventilatie en daar werd toen niks mee gedaan. Nu zie je dat ze bezig zijn met het aanpassen van ventilatie op scholen en er is niemand die zijn fouten toegeeft of excuses aanbiedt.
Aan de andere kant is Willem Engel ook niet mijn cup of tea. Zijn strijd is niet de mijne. Hij denkt echt dat er sprake is van kwade opzet en een groot complot. Ik vind wel dat iedereen vrij is om zijn eigen mening te vormen.

Heb jij nog vertrouwen in de politiek?
Ik denk dat mensen dit vooral zichzelf aandoen. Er is een groep  mensen bang om ziek te worden of anderen te besmetten en die daarom de prik neemt, maar er is ook een grote groep die praktisch denkt en de prik neemt omdat ze op vakantie willen. Het lijkt wel alsof wanneer mensen eenmaal dat offer hebben gebracht, ze vinden dat anderen het ook moeten doen omdat ze misschien toch een beetje bang zijn voor de mogelijke bijwerkingen, met het idee: gedeelde smart, is halve smart. Dat vind ik wel een enge dynamiek.
Ik zie geen beter alternatief qua politiek systeem. De democratie is niet ideaal, maar ik denk dat we het ermee zullen moeten doen. Op dit moment heb ik niet het idee dat de dingen die ik belangrijk vind voldoende worden behartigd. Het beste voor mij is natuurlijk dat ik dictator ben in mijn eigen land, maar dat gaat helaas niet.

Wat hebben we te verliezen?
Dat ligt aan het perspectief. Ik wil graag dat mijn kinderen comfortabel en in vrijheid opgroeien. Daar wil ik wel voor strijden, maar niet ten koste van alles. Iemand als Geert Wilders heeft veel opgeofferd voor iets waar hij in gelooft en kan niet meer zonder beveiliging door het leven. Ik ben het niet met zijn standpunten eens, maar die gedrevenheid is bewonderenswaardig. Als mij het leven onmogelijk zou worden gemaakt, dan laat ik op een gegeven moment wel mijn principes liggen. Bepaalde keuzes kunnen grote consequenties hebben, en ik blijf wel afwegen wat ik het waard vind. Ik zou niet alles opgeven. Ik heb ook geen zin om telkens de strijd aan te gaan en conformeer me deels. Ik heb lange tijd wel een mondkapje gedragen ondanks dat ik het onzin vind, omdat ik geen zin had in gedoe. Nu laat ik die wel steeds vaker thuis.

Mij heeft het hele gebeuren meer doen nadenken over zingevingsvraagstukken. Hoe is dat voor jou? Denk je dat dingen met een reden gebeuren of geloof je meer in toeval?
Dat weet ik niet. Ik denk dat mensen graag willen dat dingen zinvol zijn en daarom een betekenis geven aan gebeurtenissen. Men heeft behoefte aan het duiden van onverklaarbare dingen. Ergens is het wel droevig als alles enkel een samenloop van toevalligheden is, maar ik geloof wel meer in toeval en kan dat ook wel dragen. Ik snap wel het concept van religie en hoe dit mensen kan helpen. Het lijkt me heerlijk om te geloven in een God, maar dat lukt mij niet. Ik streef altijd naar waarheid.
Ik ervaar mijn leven als zinvol, maar of de mensheid enige relevantie heeft, vraag ik me af. Ik denk niet dat het erg is als de mensheid zou verdwijnen. De oneindigheid van het heelal zet onze wereld wel in perspectief.

* https://sites.krieger.jhu.edu/iae/files/2022/01/A-Literature-Review-and-Meta-Analysis-of-the-Effects-of-Lockdowns-on-COVID-19-Mortality.pdf?fbclid=IwAR2EixJnk1iVfVrYjNV6OaTFyqirZfqabHHovMQ7Xcw4iqbACxDjryN8nC0

Algemeen

Come together

Geef een reactie

Al ruim 13 maanden leven we inmiddels in een permanente staat van crisis. Er is een noodsituatie uitgeroepen vanwege een wereldwijde pandemie. De lijken waren niet af te voeren in Bergamot en ook in India en Brazilië vallen de mensen bij bosjes dood neer.
In Nederland loopt het zorgpersoneel op hun tandvlees en worden er belangrijke operaties en andere behandelingen uitgesteld.

Toch maak ik mij steeds meer zorgen om de andere kant van het verhaal. Ik wil mijn overdenkingen over wat er in de wereld speelt blijven ordenen, analyseren en delen. Wie weet leidt het ergens toe.

Na meer dan een jaar leven in deze pandemie concludeer ik voorzichtig dat ik het risico voor mijn gezondheid en dat van vele anderen klein inschat, en dat ik bereid ben dit risico te nemen. Dit op basis van mijn ervaringen in de praktijk en de informatie die ik tot mij heb genomen.

Het gaat vaak over de IFR (Infection Fatility Rate): Dit is het percentage mensen dat is overleden na een besmetting. Dit cijfer is sinds het begin van de crisis (na voortschrijdend inzicht?) telkens naar beneden bijgesteld. De angst zat er goed in. Als we ons niet met zijn allen aan de maatregelen houden, zou ons hetzelfde lot te wachten staan als Bergamot, Brazilië of India. Maar klopt dat wel?

De IFR lijkt wereldwijd tussen de 0,1 en 0,5% te liggen. Wel zijn er hele grote verschillen naar leeftijdsklasse. Bij personen onder de 35 jaar is de IFR kleiner dan 0,0025% (1 op 25.000). Bij personen boven de 90 is dat cijfer groter dan 15%.
Voor ruim 98 procent van de bevolking is het virus niet gevaarlijk. Dat wil zeggen dat iemand geen noemenswaardige klachten ervaart. Veel mensen krijgen zelfs niet of nauwelijks klachten, dankzij ons ingenieuze immuunsysteem dat in staat is dergelijke infecties succesvol de deur uit te werken.

Ik had al snel mijn bedenkingen bij de maatregelen die diep in de privé-sfeer ingrijpen. De overheid bepaalt vanaf maart 2020 min of meer waar jij wanneer mag zijn, met wie en wie je wel en niet aan mag raken. Veel mensen gingen hier makkelijk in mee. ‘Nog even volhouden’ ‘We doen het voor onze ouderen’, of ‘we doen het om de zorg te ontlasten’ werd er gezegd. ‘Als iedereen zich netjes aan de maatregelen houdt, dan kunnen we snel weer terug naar het oude normaal.’

Ik heb in 2020 in een woonzorgcentrum gewerkt waar ouderen veelal op hun eigen appartementje zaten en beperkt bezoek mochten ontvangen onder strikte voorwaarden. Mensen zeggen ‘het is niet anders, dit is helaas nou eenmaal nodig om het virus eronder te krijgen.’ What happened eigenlijk to groepsimmuniteit?
Ook ik was geschrokken en bang om per ongeluk indirect een moord op mijn geweten te hebben als ik iets te dicht bij iemand kwam of iets had aangeraakt dat mogelijk besmet was. Maar al gauw kwam bij mij de noodzaak tot menselijk contact meer op de voorgrond te liggen. Ook vroeg ik mij af wie er precies beter werd van deze maatregelen. Niet de ouderen in het woonzorgcentrum. Niet ik. De zorgmedewerkers misschien? Nabijheid en aanraking is zó belangrijk! Een gebrek eraan zorgt voor veel stress, angst en ernstige eenzaamheid. Stel je voor dat iemand in zijn laatste levensfase zit en wordt opgesloten in een kamertje. Nauwelijks bezoek, of alleen op afstand. Wat is dan de kwaliteit van leven? Liefde is hetgeen dat het meest waardevol is en die mag nu maar beperkt tot uiting worden gebracht. Knuffelen en handen schudden is not done. Thuiswerken de norm. Stel je voor dat je komt te overlijden zonder je kleinkind te hebben geknuffeld!

Ik vind het ethisch onverantwoord om de verantwoordelijkheid voor de ‘volksgezondheid’ op de schouders van individuen te leggen. Je kunt van jonge mensen niet vragen om hun leven voor onbepaalde tijd op pauze te zetten. Van de horecaondernemers en de mensen met een ‘niet essentiële’ winkel die hun ziel en zaligheid hebben gelegd in het opzetten van hun eigen zaak.  Deze jaren worden hen afgenomen en zijn niet meer in te halen. Kinderen zijn nog flexibel van geest en buigen mee, maar ook deze twijgjes kunnen, als de druk maar groot genoeg is en lang genoeg aanhoudt, op een gegeven moment breken. De impact van deze maatregelen is denk ik enorm, ook op de lange termijn.

Dit beleid is doorgevoerd op advies van een groepje virologen. Maar de wereld bestaat uit zoveel meer dan virussen. Over de overwegingen en de voors en tegens wordt nauwelijks openheid gegeven. Het is wat het is, en we hebben het maar de accepteren.  Een open debat over de proportionaliteit is eigenlijk niet echt mogelijk. Tegengeluid krijgt in de reguliere media weinig aandacht of wordt geridiculiseerd. Volgens de Jonge ‘zijn de wappies tegenwoordig zelfs in de Tweede kamer te vinden.’ Aka mensen die kritische vragen stellen. Mensen die kritische vragen stellen, schijnen zelfs een gevaar voor de volksgezondheid te zijn, omdat ze de vaccinatiebereidheid wel eens omlaag zouden kunnen brengen. En het vaccin is de enige uitweg uit deze vreselijke pandemie.
Of het vaccin daadwerkelijk de uitweg is uit deze situatie en of we hiermee onze vrijheden weer terug krijgen, is nog maar zeer de vraag. Viroloog Ab Osterhaus benadrukt dat er nog geen uitsluitsel is over de besmettelijkheid na vaccinatie. Het RIVM adviseert ook na vaccinatie afstand te houden, mondkapjes te dragen en te testen bij klachten.

Een gedachte die ik heb: Gezondheid is toch zoveel meer dan de afwezigheid van Covid-19?
Ik begrijp de hysterie niet goed in verhouding tot andere gezondheidsproblemen en doodsoorzaken.
Als de volksgezondheid zo vanzelfsprekend prioriteit heeft, waarom is er dan zo weinig aandacht voor een gezonde leefstijl? Ik weet niet hoe het nu is gesteld met de fitheid van de gemiddelde Nederlander, maar een poosje geleden had meer dan 50% van de mensen in Nederland overgewicht. Een probleem dat gepaard kan gaan met allerhande leefstijl gerelateerde klachten als hart- en vaatziekten. Dagelijks worden we blootgesteld aan allerhande schadelijke stoffen. Daarbij is de geestelijke gezondheid ook onderdeel van gezondheid en welzijn. Iets dat voor veel mensen in deze tijd zwaar onder druk komt te staan. Is het ook niet gek dat bijvoorbeeld de McDonalds en de snackbar open zijn en de sportscholen gesloten?

Waarom moet je in deze samenleving straks bewijzen dat je ‘gezond’ bent en geen gevaar vormt voor anderen, door middel van een vaccinatiepaspoort of testbewijs? Je bent ziek en bedreigend totdat het tegendeel bewezen is. Lijkt me heel ongezond. Ik hoop dat voldoende mensen niet bereid zijn hieraan mee te werken. Dan werkt de testsamenleving namelijk niet.

Wat ik ook héél vreemd vind is dat er de afgelopen 10 jaar enorm is bezuinigd op de zorg.
Op dit moment zijn er ongeveer 37.000 ziekenhuisbedden in Nederland. In 2009 waren dat er een stuk meer: 49.000. Ook het aantal IC-bedden in Nederland is afgenomen: van 2200 in 2015, naar 1200 in 2020. Kabinet Rutte heeft flink bezuinigd op de zorg, terwijl er sprake is van bevolkingsgroei en vergrijzing. Er zijn dus steeds meer mensen die zorg nodig hebben.

Het aantal ic-bedden in Nederland is één van de laagste van heel Europa. Duitsland heeft er 4x zoveel per 100.000 inwoners. Wanneer er te weinig personeel beschikbaar is, zullen deze (terug) moeten worden aangetrokken en zal hierin moeten worden geïnvesteerd. IC-verpleegkundigen leidt je inderdaad niet zomaar even op, maar specifiek Corona-zorg is niet complex. Bovendien is de zorgcapaciteit niet enkel een crisis die nu speelt, maar is een langduriger probleem. Het afgelopen jaar is er niks gedaan om dit chronische probleem aan te pakken.

Het afgelopen jaar zijn er wel degelijk ingrijpende vrijheidsbeperkende maatregelen ingevoerd en wetswijzigingen doorgevoerd onder het  mom van een noodtoestand. Waarmee de overheid zich steeds meer macht toe-eigent en een flinke inbreuk op de privacy geoorloofd schijnt (bijvoorbeeld niet goed beveiligd bron- en contact onderzoek). Of we uberhaupt nog privacy hadden, kun je je ook afvragen. Deze besluiten worden allemaal van bovenop opgelegd. Veel mensen zeggen nog steeds dat Wappies niet zo moeten zeuren. We leven in Nederland ten slotte in een vrij land, in een democratie, mogen en kunnen nog steeds van alles. Hebben het hier goed. Maar ik signaleer wel een ondemocratisch beleid. En een beleid dat veel schade toebrengt.
Je zorgen maken over vrijheden vind ik niet egoïstisch. (Keuze)vrijheid en zelfbeschikkingsrecht voor iedereen zijn voor mij belangrijke waarden. De sociaal maatschappelijke druk om je te laten vaccineren is enorm. Echt onafhankelijke informatievoorziening, informed consent ontbreekt vaak.

Wat mij tevens zorgen baart is de polarisatie die steeds verder lijkt toe te nemen. De hele crisis gaat gepaard met veel negatieve emoties. Mensen die ervan overtuigd zijn dat het vaccin de uitweg is, kunnen erg boos worden op mensen die zich niet willen laten vaccineren en noemen hen vaak egoïstisch. Verschillende sterke standpunten en overtuigingen kunnen lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Dit kan voor (onoverkomelijke) conflicten zorgen.
Maar dat wil ik niet laten gebeuren.

Ik wil graag een klein oproepje doen aan eenieder die dit leest:
Wees lief, begripvol en geduldig tegenover jezelf en anderen. Verspreid zoveel mogelijk liefde en zo min mogelijk boosheid en haat. Zorg goed voor jezelf en elkaar. We hebben elkaar nodig in dit leven. Luister naar elkaar en toon begrip voor de angsten van de ander.
Welke verlangens en idealen liggen er achter de ideeën waar je het niet mee eens bent?

Heel veel LOVE en Peace!

Epitome: Powered in God’s Peace

Algemeen

Long-Covid-read

Geef een reactie

Zoals ik eerder al schreef, heb ik al langere tijd een fascinatie voor complottheorieën.
In onzekere tijden neemt het aantal mensen dat ze aanhangt toe, in een poging om alle onzekerheden die op ons af komen te verklaren. Er wordt vaak gewezen op het gevaar van complottheorieën voor de democratie en het gevaar van extreem rechtse groeperingen die hiermee (niet geheel ten onrechte) geassocieerd worden. Wanneer mensen geen gemeenschappelijke feiten meer delen, wordt een gesprek heel lastig.

Waar komen deze theorieën vandaan? 
Ik heb mij vaker afgevraagd: wat zijn populaire complottheorieën, waar komen deze theorieën vandaan en zou er iets in zitten? Sinds vorig jaar, komen veel van die zaken meer op de voorgrond te liggen. Hoewel gedragswetenschapper Jan-Willem Pronk in gesprek met Jort Kelder zegt dat hij niet de indruk heeft dat de groep complot-aanhangers de laatste jaren toegenomen is, ondanks de verspreiding via social media. Complottheorieën zijn van alle tijden, zegt hij.
Ik ben zelf altijd al een kritisch persoon geweest, ook op maatschappelijk vlak, en zie mezelf als open-minded; ik sta meer dan gemiddeld open voor andere denkbeelden en bekijk de werkelijkheid graag genuanceerd. Het zou best zo kunnen zijn dat wat ik altijd voor waar heb aangenomen niet blijkt te kloppen. Die open houding is ook in de wetenschap van belang.

Er lijkt al vrij lang een ontwikkeling in de samenleving gaande te zijn van polarisering; verschillende groepen mensen komen verder bij elkaar vandaan te staan, wat gepaard gaat met veel onbegrip. In Maart 2020 hing er een sfeer van solidariteit, onderstreept door de nadruk op ‘onze gezamenlijke vijand.’ Naarmate deze crisis langer voortsleept en steeds meer mensen te maken krijgen met de schadelijke gevolgen van de maatregelen, neemt de weerstand tegen vergaande maatregelen toe. Ook ik maak mij ernstig zorgen over alle neveneffecten. Niet alleen direct voor mijzelf, maar voor de samenleving als geheel, de jongeren en komende generaties die de rekening gepresenteerd krijgen, de mensen die sociaal emotioneel en economisch het zwaarst getroffen worden. Ik heb de indruk dat de polarisatie sinds de ‘intelligente lockdown’ in een stroomversnelling is geraakt, doordat veel mensen zich nog meer dan anders hebben teruggetrokken in hun eigen bubbel, eenzamer en angstiger zijn en minder in verbinding staan met anderen.

Dat lijkt me alles behalve een gezonde ontwikkeling en daarom zou ik graag een heel klein bruggenbouwertje willen zijn en onderling begrip vergroten. Eerlijk is eerlijk; mijn ‘onderzoek’ en schrijven zijn deels een ego-ding: ik heb bepaalde overtuigingen en gooi munitie om mijn punt te maken. Maar alles vanuit een goed hart.

Kritisch denken 
Ik zag een filmpje langskomen van Tim Gielen waarin hij onder andere vertelt hoe het financiële en politieke systeem er wereldwijd uit ziet.  Ik deelde deze op mijn facebookpagina met de vraag of er mensen waren die dit verhaal (deels) konden ontkrachten. Ik kreeg de kritiek dat ik niet moet bijdragen aan het verspreiden van desinformatie. Veel mensen schijnen namelijk niet het kritisch denkvermogen te hebben om deze theorieën te relativeren. Kritisch nadenken werkt immers twee kanten op. Wat in een complotverhaal vaak gebeurt is dat het begint met een aantal feiten en bronvermeldingen. Halverwege wordt het verhaal meer suggestief en minder rationeel. Daar ga je makkelijker in mee, als je je in het eerste deel al hebt gecommitteerd. Ook zou het een oneindige zoektocht zijn naar de waarheid om telkens theorieën te ontkrachten. Alles wat je zoekt, zul je immers vinden op het wereldwijde web. Is een zoektocht naar de waarheid daarmee zinloos?

Machteloos?
Mensen vroegen zich af wat het voor zin heeft om ervan uit te gaan dat we allemaal worden genaaid door de machtigen der aarde: een clubje gewetenloze multimiljardairs. Je kan er niks tegen beginnen en wordt er alleen maar depressief van. Ondanks dat het voor mij een uitdaging is om goed voor mijzelf te zorgen, kan ik het niet laten me te verdiepen in duistere en stinkende zaakjes. Ik vind het interessant en het voelt belangrijk. Wellicht ben ik terecht gekomen in de zogenaamde ‘fabeltjesfuik’, maar grotendeels kan ik mij tegenwoordig vinden in veel van de alternatieve Corona-narratieven. Er leven legitieme en noodzakelijke kritische vragen die op zijn minst stof geven tot nadenken.
Er zijn een hoop aantal punten in het dominante narratief die ik vreemd vind. Ik denk dat het zeker wel zin heeft om kritische vragen te blijven stellen. Ook als het complot waar zou zijn dat een klein clubje bedrijven en aandeelhouders alles voor het zeggen heeft en niet het beste met ons voor zou hebben, vind ik niet dat we ons gewonnen moeten geven. Als er sprake is van onrecht en corruptie, en dat is er in mijn visie, voel ik de noodzaak om mij daar op zijn minst over uit te spreken. Ik geloof niet dat individuen hierin compleet machteloos zijn, zeker niet wanneer mensen zich (vreedzaam) verenigen.

De schaduwzijde van het leven 
Ik kreeg de kritiek erg zwartgallig ingesteld te zijn. Dat het voor mijn eigen psychische gezondheid beter is uit te gaan van het goede in de mens. Misschien. Maar mijn zich ontwikkelende overdenkingen zijn zeg maar echt mijn ding. Ik voel een noodzaak mijn gedachten de ordenen, de wereld om mij heen te analyseren en hierover van gedachten te wisselen. Ook als de werkelijkheid beangstigend is, kies ik ervoor deze onder ogen te komen in plaats van mijn kop in het zand te steken. Zoals ik al eens noemde is mijn zand weggewaaid. Veel aspecten van het leven zijn nou eenmaal op zijn zachts gezegd niet leuk. Ik geloof dat de zin van het leven is het te ervaren en ik wil mij dan ook openstellen en me laten raken.

Het is geen nieuwe informatie dat veel van wat wij dagelijks consumeren in het bezit is van een klein clubje grote bedrijven en aandeelhouders. En dat de rijkste mensen op aarde steeds rijker worden. De rijken der aarde hebben een grote vinger in de pap wat betreft politieke besluiten, kennis is macht en macht corrumpeert. Tegenover die 1% koester ik dan ook het nodige wantrouwen. Tech-giganten en overheden die het niet zo nauw nemen met de privacy van burgers. Je hoeft bijvoorbeeld geen aluminium-hoedje te dragen om kanttekeningen te plaatsen bij de zuiverheid van Bill Gates. (artikel gewoon uit de Groene Amsterdammer).  (Zie ook Anand Giridharadas)

Er zijn in en rond het Corona-beleid een aantal zaken die ik niet begrijp en wil bevragen.

Mondkapjes.
Niet-medische mondkapjes werken niet (zie bijvoorbeeld deze aflevering van Kassa van oktober 2020.  Kassa laat zien dat veel mondmaskers voor consumenten in veel gevallen slechts schijnveiligheid bieden. Ze lieten zeven mondkapjes testen door een team van wetenschappers van de TU delft. Een medisch masker, waarvan het ministerie van VWS niet wil dat consumenten het kopen, kwam als beste uit de test. Er zijn hierover vele wetenschappelijke bronnen te vinden. Ook  Jaap van Dissel  heeft hier uitspraken over gedaan. Waarom worden we in publieke ruimte verplicht een mondkapje te dragen?
Ik begin me hier steeds meer aan te ergeren.

PCR-test
Ook op de PCR-test is kritiek.  Jaap van Dissel heeft gezegd: ‘Een positieve PCR-test betekent dat je genetisch materiaal aantoont, maar niet per definitie dat je levend virus aantoont en dus ook niet per definitie dat er levend materiaal wordt aangetoond waar iemand ziek van is en ook niet of iemand besmettelijk is’. Ik heb hier voor het gemak het korte fragment gebruikt.  Ook Marion Koopmans zegt: ‘De PCR-test toont aan of je het virus-mRNA bij je hebt. Of dat mRNA in een virusdeeltje zit wat nog in tact is en besmettelijk is of dat het restje mRNA zijn die je nog een tijd lang nadat iemand geïnfecteerd is geweest, dat onderscheid zie je niet. Je kunt een beetje het gevoel krijgen door te kijken: hoe veel is het? Maar verschil is niet zo goed te maken. Dat betekent: die test is prima om te zeggen: je hebt het gehad. Maar die test is minder geschikt om te zeggen: op dit moment ben je nog besmettelijk.’

De uitvinder van de PCR-test, Kary Mullis, waarschuwde voor misinterpretatie van de uitkomsten van PCR-tests. ‘If you can amplify one single molecule up to something you can really measure – which PCR can do, there’s very few molecules that you don’t have at least one single one of them in your body. That could be thought of as a misuce of it: to claim that it’s meaningful. It allows you to take a very miniscule amount of anything, make it measurable and then talk about it in meetings like it’s important. PCR is just a process that’s used to make a whole lot of something out of something. It doesn’t tell you that you are sick and it doesn’t tell you that the thing you ended up with really was going to hurt you.’

‘Testen heeft geen zin als je geen klachten hebt’ zegt Rutte.
Bovendien is het foutpercentage nog groter als je mensen zonder klachten test.

Desondanks wordt het aantal positieve PCR-test momenteel als maatstaf genomen voor de staat van de volksgezondheid en wil de overheid zelfs naar een testsamenleving.

Dr Maria van Kerkove, technical lead Covid-19, WHO zegt dat uit rapporten blijkt dat besmetting door mensen zonder symptomen erg zeldzaam is. Desondanks wordt ons op het hart gedrukt dat het ontzettend belangrijk is om ten alle tijden 1,5 meter afstand te bewaren van familie, vrienden, geliefden en andere mensen die je leuk en aardig vindt. Stel je voor dat je per ongeluk oma vermoordt! Ook besmetting in de buitenlucht komt heel weinig voor.

Framing in de media
In het interview met  Thierry Baudet en Fajah Lourens hadden ze het erover dat in de media vaak zaken worden verdraaid en uit hun verband worden gehaald. Nu vind ik persoonlijk die Baudet ook een engerd, maar Fajah vind ik een hele leuke en inspirerende vrouw. Zij bevestigt dat deze ervaring van Baudet overeenkomt met haar eigen ervaring. Daarnaast wees Baudet erop dat veel bazen van publieke omroepen, nauwe banden hebben met Tweedekamer-leden. De zogenoemde baantjes-carrousel. Ook krijgt de publieke omroep veel subsidie van de overheid. Kritiek op de objectiviteit en onpartijdigheid van de media komt niet alleen vanuit extreem-rechtse hoek. Joris Luyendijk (leuke vent; intelligent en welbespraakt!) heeft hier aandacht aan besteed. Hij zegt: ‘Het beeld van de wereld dat ons wordt voorgehouden, is vertekend, verdraaid en eenzijdig, en dat is minder de schuld van de individuele journalist dan van de mechanismen die in de media werkzaam zijn.’ Zie zijn boek: het zijn net mensen.
Een ander voorbeeld dat mij extra aan het denken zette heeft te maken met de antiCorona-beleid demonstraties. Ik zag een interview met Jan Vingerhoets  (nog een leuke vent; genuanceerd en empathisch) Vingerhoets is huisarts en spreekt zijn twijfels uit over het Corona-beleid. Hij is in gesprek gegaan met collega-artsen en wetenschappers om zijn twijfel weg te nemen, maar heeft geen overtuigend bewijs kunnen vinden dat de maatregelen passend zijn voor de situatie. En ook kon hij er niet achter staan zijn patiënten in te enten met een Covid-vaccin zonder dat veel bekend is over mogelijke bijwerkingen (op langere termijn). Hij is (vreedzaam) gaan demonstreren met collega-artsen die ook niet achter dit beleid staan. Hij vertelde dat in de media naar buiten werd gebracht dat er mensen verkleed waren als zorgmedewerker en als veteranen. De veteranenvereniging distantieerde zich van de actie. Ik vind het vreemd dat de mensen die er stonden niet zelf zijn gevraagd naar hun beweegredenen. Over demonstraties is ook het laatste woord nog niet gezegd. Deze man is een echte veteraan. Hij stond hier op persoonlijke titel.

Farmaceutische industrie
Waarom ik mijn twijfels heb over de Corona-vaccins, heb ik al in een eerder blog aangestipt. Ook hierover is het laatste woord nog niet gezegd. Peter Gotzsche schreef een prijswinnend boek (britisch medical association’s book award) over de farmaceutische industrie waarin hij systematisch het probleem van Big Pharma in kaart brengt. ‘De farmaceutische industrie maakt zich schuldig aan misdadige praktijken op systematische schaal. De grote farmaceuten verdoezelen onderzoeksresultaten, verzwijgen bijwerkingen, kopen artsen om, infiltreren nascholingen, corrumperen patiëntenorganisaties, plaatsen leugenachtige advertenties en bedriegen tijdschriftredacties via ghostwriters. Ze verdienen miljarden met dubieuze pillen door te liegen over de kosten van ontwikkeling en productie. Medicijnen zijn na kanker en hart- en vaatziekten de belangrijkste doodsoorzaak. Dat zou aanleiding moeten zijn voor een nationaal gezondheidsalarm en een parlementaire enquete over de overheid die de gezondheid van burgers heeft uitgeleverd aan de farmaceutische industrie. In plaats daarvan overleggen ambtenaren van het ministerie ‘met de benen op tafel’ met vertegenwoordigers van de industrie. Ministers houden de afspraken met fabrikanten over de prijzen van nieuwe geneesmiddelen geheim. De Deense arts en onderzoeker Peter Gotzsche, die zelf jarenlang werkzaam was in de farmaceutische industrie, laat zien dat deze industrie niet alleen patiënten, maar ook artsen voor de gek houdt met frauduleuze praktijken.’

Medicijnen zijn helaas soms nodig, maar ik ben ervan overtuigd dat het van belang is ze zoveel mogelijk te vermijden door een gezonde leefstijl.


Ervaringen uit de praktijk
Als laatste punt in dit blog een aantal ervaringen uit de praktijk.
Ik heb via Instagram gesproken met wat zorgmedewerkers die ook hun twijfels hebben over het beleid. Ik vroeg een aantal van hen hoe het er momenteel werkelijk aan toe gaat op de IC’s.
Een aantal reacties:

Sa: ‘Ik ken mensen die op Corona-afdelingen werken. Wat ik van iedereen terugkrijg is dat het jaar normaal verloopt, net als in een griepseizoen. Alleen nu met een nog groter personeelstekort doordat ze voor de zoveelste keer thuis moeten blijven, en heftig met al die maatregelen. Dit is geen werken.’

K: ‘Op de IC is het nooit een pretje. Ook zonder Corona. Dat vergeten mensen soms. Zelf neem ik vaker een kijkje op de blog van Erwin Companje. Ethicus op een IC van het Erasmus en tegen het Corona-beleid. Iemand die het dus echt van dichtbij meemaakt. Heel verhelderend.  kompanje.org‘

S: ‘Mijn zusje werkt in een groot ziekenhuis in Maastricht. En zij vertelde dat de IC nooit langdurig overvol hebben gelegen. Er waren extra bedden gereserveerd en opgeslagen in beursgebouw Mecc, maar nooit gebruikt. Ze vertelde wel dat er af en toe Covid-patiënten van andere ziekenhuizen waren overgeplaatst naar het ziekenhuis waar zij werkt. Verder stond zij back-up voor de IC, maar is nooit opgeroepen. Ik heb zelf ook op de Covid-afdeling gewerkt en heb dezelfde ervaring.’

K: ‘Er liggen altijd ernstig zieke mensen op de IC die heel hulpbehoevend zijn. Het is geen pretje om er te liggen, ook ik spreek uit ervaring.’

C: ‘Ik heb naast mijn baan bij de huisarts een 0-uren contract op de IC. Ik heb veel moeten werken van maart tot juni 2020 was het echt wel een bizarre tijd. Het was duidelijk een nieuw virus. In tegenstelling tot normaal 1 à 2 patiënten, lagen er dubbel zoveel en vrijwel allemaal aan dialyse beademing en buikligging. Dat was daarvoor nooit in die mate. Echter was het 1 juni klaar. Heel bizar hoe dat ineens ophield. Nu heeft het een heel ander beloop. Mensen komen binnen met pneumonie en geen stollingsproblemen. Ze liggen lang niet meer zo vaak aan de dialyse. Zware mannen gaan wel geregeld op de buik. Ik merk met name dat het personeel de hectiek zat is. Altijd maar die isolatiekamers en de overplaatsingen vinden dagelijks plaats, omdat er niet opgeschaald wordt. Er is dus  minder ruimte voor normale patiënten. Er is capaciteit te kort. Dat is wel vaker zo geweest tijdens griepgolven. Het zijn vooral oudere dikke mannen die niet goed voor hun gezondheid hebben gezorgd en ze hebben vrijwel altijd onderliggende problemen. Vitamine D tekort komt ook vaak voor bij dergelijke posturen. Ik vind dat een gezonde leefstijl veel  meer gestimuleerd moet worden. Wat ik apart vind is dat het beeld veel milder is geworden en dat er veel minder patiënten zijn, maar de maatregelen steeds strenger worden. Door die maatregelen gaat iedereen juist in gezondheid en conditie achteruit.’

Sh: ‘Ik las dat het risiconiveau naar zeer ernstig is geschaald, maar vraag mij af of dit wel klopt. Wij hebben bij onze instelling een Corona-dashboard en daar staat dat het rustig en stabiel is.’

Volgende keer  meer!
En dan heb ik hier nog niet eens de geloofwaardigheid van onze eigen politici gehad.
Kortom, wil ik nogmaals benadrukken dat naar mijn mening een dosis wantrouwen zeer op zijn plaats is en ook nodig is.
Daarnaast kan de boog niet altijd gespannen zijn en raad ik je aan met het mooie weer even naar buiten te gaan om een wandeling of fietstochtje te maken samen. 😬😬✌✌

7 conspiracy theories that aren't actually conspiracy theories

 

Algemeen

Wat ik denk over Corona-vaccinaties en waarom ik (bijna) niet heb gestemd

Geef een reactie

Vandaag zijn de Tweede Kamerverkiezingen. Vorig jaar was ik begonnen met het interviewen van mensen die betrokken zijn bij verschillende politieke partijen met het idee om alle grote partijen te behandelen vóór de verkiezingen.  Dit is niet gelukt. Het was enerzijds een turbulent jaar, voor anderen een heel saai lockdownjaar. In mijn persoonlijk leven gebeurde er veel, waardoor de politieke interviews op de achtergrond verdwenen. Toen was het ineens de dag van de Tweede Kamerverkiezingen.

De afgelopen weken laaide mijn hang naar waarheidsvinding op en ontwikkelde ik (opnieuw) een obsessie voor de proportionaliteit van de maatregelen en het nut van Corona-vaccins. Omdat het voelt alsof er veel op het spel staat (onze vrijheid) voel ik de behoefte een en ander grondig uit te pluizen en met onderbouwde kritiek te komen op het huidige beleid. Ik voelde wat terughoudendheid, uit angst weg te worden gezet als complotwappie. Eerder op mijn blog flirtte ik al voorzichtig met dit thema door het nut van een kritische houding te benoemen. In mijn omgeving stuit mijn kritische houding soms op weerstand en conflicten zijn ook zo ongezellig. Maar ik ben niet meer zo bang om voor gek te worden uitgemaakt. Ik weet van mezelf dat ik een weldenkend mens ben. Hoewel echt nadenken niet altijd makkelijk is en veel energie kost, heb ik toch het idee dat het me voldoende oplevert. Ik vind het erger als mensen denken dat ik egoïstisch ben, omdat ik solidariteit juist enorm hoog in het vaandel heb. Ik zie mijzelf als een gevoelig en empathisch persoon met een groot hart dat het beste wil voor iedereen.

Vaccinatie-oproep
Ik heb een oproep gekregen om mij te laten vaccineren met AstraZeneca. Ik heb hier (nog) geen gehoor aan gegeven en heb er eerlijk gezegd ernstige twijfels over of ik dit wil doen. Ik wil graag uitleggen waarom ik weerstand voel en ook waarom ik alle begrip heb voor mensen die hierin terughoudend zijn, ondanks dat ik hiermee waarschijnlijk mensen tegen de borst stuit. Ondanks dat ik een enorme sociale en maatschappelijke druk ervaar, mag ik nog steeds mijn mening, mijn gedachten en gevoelens delen. Ik heb het idee dat ik anderen ervan moet overtuigen dat ik een goed mens ben. Dat ik kritisch ben op de maatregelen en op de overheid en farmaceutische industrie, betekent nadrukkelijk niet dat ik overal schijt aan heb en geen rekening houd met (de wensen van) andere mensen. Ik heb een aantal intimi die ik af en toe zie en (stiekem) een knuffel geef. Er zijn mensen die dit echt niet vinden kunnen. Zelfs op iets menselijks en liefdevols als een omhelzing ligt tegenwoordig een taboe. Dit taboe geeft mij soms veel stress. Ik vind het persoonlijk een enorme inbreuk op mijn privé-leven en ik vind dat ik zelf een risico-inschatting mag maken. In mijn werk als woonbegeleider in de gehandicaptenzorg ontkom ik er niet aan dat ik binnen de 1,5 meter (met mondkap, gewassen handen en voor sommige handelingen met handschoenen) van mensen moet komen en ze zelfs moet aanraken. Als je iemand helpt onder de douche is dit vanzelfsprekend. Maar emotionele ondersteuning vind ik net zo belangrijk. Dit kan grotendeels met woorden, maar een aai over de rug of schouderklopje is soms hard nodig. Dat dit illegaal of gevaarlijk zou zijn gaat tegen mijn gevoel van menselijkheid in.

De Corona-cijfers
Allereerst vroeg ik mij af of de maatregelen die nu getroffen zijn proportioneel zijn.
Daarvoor heb ik een aantal cijfers op een rijtje gezet. Ten eerste de sterftekans op Corona.
Jaap van Dissel heeft zelf gezegd dat het sterftepercentage in dezelfde orde van grote ligt als de bekende seizoensgriep (hier is beeldmateriaal van). Veel mensen zijn heel bang voor Corona en voelen zich verantwoordelijk voor de gezondheid van anderen (met name kwetsbare groepen en ouderen, vaders, moeders, opa’s en oma’s. We moeten alles doen wat nodig is om hen te beschermen. Er wordt een beroep gedaan op onze solidariteit en onze verantwoordelijkheid voor de volksgezondheid. Af en toe zag ik een kritisch geluid langskomen in Volkskrant en NRC. De vraag werd gesteld of de gelede schade door steeds ingrijpender maatregelen wel proportioneel was voor het bespaarde leed. Toch bleef de algehele tendens, de publieke opinie, dat we alles op alles moeten zetten om onze kwetsbaren te beschermen.

Het probleem was volgens mij vooral dat de zorg het aantal mensen dat ernstig ziek wordt en hulp nodig heeft, niet aan kan. Ik vind het vreemd dat er het afgelopen jaar niks aan lijkt te zijn gedaan om te investeren in de zorg. Het enige wat de zorg kreeg, was applaus en een eenmalige bonus van €1000,-  De afgelopen jaren is er onder kabinet Rutte enorm op de gezondheidszorg bezuinigd. (CDA, D66 en ChristenUnie waren ook onderdeel van dit kabinet). Ik weet er het fijne (nog) niet precies van, maar volgens mij wil de VVD alles zoveel mogelijk overlaten aan de vrije markt. Ziekte als verdienmodel. Er zijn ziekenhuizen failliet gegaan en het aantal beschikbare bedden en beschikbaar geschoold personeel is drastisch afgenomen. In 2015 waren er nog 2200 IC-bedden, in 2020 waren dat er 1200. In 2009 waren er 49.000 ziekenhuisbedden, in 2020 ongeveer 37.000. Toen Gommers werd gevraagd of er moest worden opgeschaald, zei hij: ‘Er is niks zo erg als zorgmedewerkers die zich vervelen.’  Ik snap dit niet.

Ik hoor griezelige verhalen over dat Corona ook jonge gezonde mensen zwaar kan treffen en kan zorgen voor blijvende kwalen als chronische vermoeidheid en blijvend geur- en reukverlies. Toch is deze kans procentueel gezien heel erg klein. Ik heb de indruk dat de angst voor Corona is aangewakkerd om de draagkracht van de maatregelen te vergroten. Natuurlijk gaan er mensen dood en dat is verschrikkelijk, maar de dood hoort ook (een beetje) bij het leven. Waarom hebben mensen het recht om 90 te worden als dat betekent dat kinderen niet naar school mogen, de economie instort en ondernemers failliet gaan?
En wat voor leven heb je als je in je woonzorgcentrum niet of heel beperkt bezoek mag ontvangen? Als je je kinderen en kleinkinderen niet mag knuffelen? Ik vind al dit emotionele, sociale en financiële leed minstens zo schrijnend als de mensen die aan de beademing in het ziekenhuis liggen en sterven. Ook voor de gemiddelde mens die zijn natje en droogje voor elkaar heeft, kan deze periode heel zwaar zijn. Eenzaamheid is iets wat mij erg aan het hart gaat.

Van alle patiënten onder de 70 jaar die overleden, had meer dan 70% een onderliggend probleem; vooral hart- en vaatziekten, hoge bloeddruk, diabetes en chronische longaandoeningen. Ook mensen met een chronische nierziekte, kanker, een chronische zenuw- of spierziekte of ernstige obesitas bleken kwetsbaar (Bron: NRC).

In augustus rapporteerde de WHO een mortaliteitspercentage van tussen de 0,5 en 1% zonder lockdowns. Voor Nederland hanteert het RIVM een percentage van 1%. Deze schatting is echter gebaseerd op onderzoeken uit het begin van de pandemie (maart-juni 2020). Dat was een andere situatie dan nu, omdat mensen toen nog niet over antistoffen beschikten. Volgens schattingen van het RIVM en bloedbank Sanquin hebben inmiddels tussen de 2- en 3 miljoen mensen (exclusief de ongeveer miljoen gevaccineerden) dergelijke antistoffen (Bron: NRC).

Artsen Covid collectief vermeldt met bronvermelding op hun website:
‘Een infectie is voor 98% van de bevolking ongevaarlijk.[1] Dat wil zeggen dat er geen of slechts milde klachten optreden. Mensen worden in sommige gevallen ziek maar herstellen daarvan zonder ziekenhuis opname. De ziekte treft vooral ouderen met onderliggende aandoeningen en een verzwakt afweersysteem. De overlevingskans van de ziekte  voor mensen onder de 70 jaar ligt boven de 99,5%’.[2]

[1] RIVM Tweede Kamer briefing dd 29 september 2020

[2] COVID-19 Pandemic Planning Scenarios | CDC

Lees hier verder: Artsen Collectief – Artsen Covid Collectief


Vaccins als uitweg uit deze situatie?
Het vaccineren van de wereldbevolking wordt gepresenteerd als de enige uitweg uit deze pandemie. Ook wordt er enorme druk uitgeoefend om allemaal dat vaccin te nemen. Zo komt er waarschijnlijk een Corona-paspoort; een app waarmee je kunt bewijzen dat je bent gevaccineerd om op openbare plekken naar binnen te mogen. Ik vind dit voor mij persoonlijk vele malen griezeliger dan de dreiging van een griepvirus. De overheid krijgt steeds meer macht door allerlei noodwetten en bevoegdheden die moeilijk terug te draaien zijn. Tegelijkertijd is er een aanpassing gedaan in de wet openbaarheid van bestuur, waardoor geen inzicht kan worden gegeven in bijvoorbeeld de modellen van RIVM. Als ik de peilingen bekijk, lijken veel mensen het dikke prima te vinden dat er zoiets als een vaccinatiepaspoort komt. De vaccins zijn ten slotte goedgekeurd door de autoriteiten en zullen ons beschermen tegen dit levensgevaarlijke virus. Zo krijg je de garantie dat er in jouw restaurant geen besmettelijke mensen aanwezig zijn. Maar is dat eigenlijk wel zo?

Ik begrijp niet zo goed waar dit vertrouwen vandaan komt dat degenen die ons besturen weten wat het beste voor ons is en hier ook naar handelen. Dit kabinet heeft zoveel fouten gemaakt en zoveel mensen in de steek gelaten. Bijvoorbeeld de bezuinigingen in de zorg en de toeslagenaffaire. De ongelijkheid en het aantal mensen dat in armoede leeft, zijn alleen maar groter geworden.

Er zijn van meerdere kanten kritische geluiden te horen, ook van artsen. Maar ik heb het idee dat het tegengeluid in het nieuws te weinig aandacht krijgt.

Twijfels over de Vaccins
Op artsencovidcollectief las ik over het Pfizer vaccin:

Het Pfizer/BioNTech-vaccin is gebaseerd op een techniek die niet eerder voor vaccins is gebruikt. Het is een mRNA-vaccin. Een stukje van de genetische code van het virus wordt na injectie opgenomen door de lichaamscellen, zodat deze cellen geprogrammeerd worden om zelf viruseiwitten aan te maken. Het afweersysteem herkent deze eiwitten als “indringer” en leert zo ook het virus herkennen.

Het vaccin is op momenteel in de onderzoeksfase; het onderzoek van Pfizer is nog niet afgerond en loopt nog twee jaar. Het Europese Geneesmiddelenbureau (European Medicines Agency oftewel EMA) heeft al wel een tijdelijke, voorwaardelijke toestemming verleend om het vaccin te gebruiken. [3] Dit betekent dat mensen die zich laten vaccineren, een middel  krijgen dat nog in onderzoek is.’

[3] EMA recommends first COVID-19 vaccine for authorisation in the EU | European Medicines Agency (europa.eu)

Ook schrijven zij dat er nog niet bekend is of het vaccin ook beschermt tegen besmetting. Daarom adviseert het RIVM om ook na vaccinatie de maatregelen te blijven handhaven.

Voor de duidelijkheid: ik ben geen antivaxxer. Ik heb in mijn leven een aantal vaccinaties gehad en ik geloof dat er dankzij de medische wetenschap een aantal ziektes zijn uitgeroeid of onder controle zijn gebracht. Tegelijkertijd is het een industrie waarin miljarden omgaan en waar dus enorme financiële belangen meespelen. Het nemen van dit nieuwe Corona-vaccin vind ik op dit moment een (onnodig?) risico voor mezelf. Omdat de vaccins nog in een testfase zitten tot 2023/2024 is heel veel gewoon nog niet bekend. Als dit vaccin al effectief en betrouwbaar en nodig zal zijn, is het symptoombestrijding. Ik denk dat de manier waarop wij leven (de rijkste 1% voorop) de aarde en haar hulpbronnen uitput, waardoor nieuwe virussen op de loer liggen. Een andere crisis is daarnaast de obesitascrisis. Veel te veel mensen leven ongezond  en zijn te dik, omdat wij moeilijk kunnen omgaan met alle overvloed en verleidingen en er veelal een passieve levensstijl op nahouden.
Ook ziet het er niet naar uit dat we (op korte termijn) onze vrijheden gaan terugkrijgen zoals het was. Ik las dat een griepvirus nooit helemaal is uit te roeien vanwege de vele mutaties. Het zal dus elk griepseizoen terug oplaaien. Blijven we dan elk jaar griepvaccins toedienen aan de hele bevolking?

Kritiek op het beleid
Onder andere filosoof Ad Verbrugge uit kritiek op het huidige beleid. Hij werd geïnterviewd voor NRC, maar in het stuk zijn grote delen weggelaten vanwege gebrek aan wetenschappelijke onderbouwing, ondanks dat Verbrugge wetenschappelijke bronnen heeft nagezonden. Is hier sprake van censuur? En wat is de reden van het gebrek aan openheid?  Verbrugge schrijft in een artikel op linkedin oa:

‘Mijn bedenkingen met betrekking tot onze huidige omgang met COVID-19 zijn mede gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Overheden hebben bij elkaar zo’n 93 miljard geïnvesteerd om zo snel mogelijk vaccins te laten ontwikkelen door farmaceutische bedrijven en die ter beschikking te stellen aan de bevolking. Die reusachtige snelheid heeft echter ook een prijs; er kleven nog wel enige risico’s aan deze vaccins. Mede daarom is in de contracten met farmaceutische bedrijven vastgelegd dat zij maar een zeer beperkte aansprakelijkheid dragen voor de eventuele bijwerkingen; wat weer samenhangt met het feit dat deze vaccins nog steeds in een experimentele fase (III) zitten. Het lijkt me zeer belangrijk dat we daar als bevolking van op de hoogte zijn en begrijpen wat dat betekent. Getuige de opgestelde voorwaarden rond deze contracten begrijpen de farmaceuten dat in ieder geval maar al te goed. De wetenschappelijke onzekerheid rond bijvoorbeeld de lange termijneffecten of het gebruik ervan bij kwetsbare groepen – die een belangrijke reden vormt voor de vrijwaring van de farmaceuten – is wel bijzonder relevant voor een open maatschappelijk en politiek gesprek daarover. In mijn ogen valt dan moeilijk te verantwoorden dat we grote groepen mensen die nauwelijks enig risico lopen bij een COVID-19-besmetting (zoals het merendeel van de adolescenten en volwassenen tot 50 jaar) nu massaal willen vaccineren; en dat daartoe bovendien allerlei pressiemiddelen worden aangewend! En het geeft dan helemaal geen pas dat politici nu schermen met zoiets als een ‘coronapaspoort’. Zolang we nog met te veel onzekerheden kampen rond de vaccins is deze behandeling van burgers grondwettelijk uit den boze.
Zaterdag 6 maart publiceerde Trouw een interview van Joep Engels met Irene Schipper van Somo, waarin de kwestie van de financiering en de uitgeklede aansprakelijkheid van de farmaceutische bedrijven helder uiteen wordt gezet.
Ik ben inderdaad geen medisch expert, maar zoals de meeste wetenschappers en filosofen neem ik wel kennis van onderzoek uit andere disciplines. Dat geldt zeker ook voor onderzoek rond COVID-19.
De vooruitgang van wetenschap valt of staat met het beproeven van theorieën en dus ook met het toelaten van dissidente geluiden. Mijn terughoudendheid wat betreft een massaal vaccinatieprogramma grijpt terug op onderzoek binnen de medische wetenschap zelf. Het lijkt me verstandig om dergelijk onderzoek serieus te nemen, teneinde ook de wetenschap en de democratie te beschermen tegen de technocratische neiging om kritische geluiden vooral als ‘obstakel’ uit de weg te willen ruimen met dogmatische waarheden. Ikzelf ben niet degene die dit inhoudelijk debat zou moeten voeren, maar dat betekent niet dat ik er niet naar zou mogen verwijzen.’

Het hele artikel lees je hier:
Het NRC-Handelsblad interview: de geschrapte passages deel II | LinkedIn

Forum voor Democratie
Wat betreft de Kamerverkiezingen: Ik merk bij mezelf dat ik dit elke keer heel spannend vind. Dit keer was ik in de war geraakt door me te verdiepen in verschillende bronnen. Ik zag een interessant interview  met Fajah Lourens en Thierry Baudet die zowaar sympathiek overkwam. Ik vind het eigenlijk raar dat ik terughoudendheid voel om hiervoor uit te komen: de mogelijkheid dat Baudet misschien wel zinnige dingen te zeggen heeft. Maar bij nadere overweging, vind ik dat ik mij niet hoef te schamen voor mijn nieuwsgierigheid en open houding. Ze hadden het over beeldvorming in de media, wat mij erg aan het denken zette in een andere richting. FvD is de enige bekende partij die Nederland weer volledig wil openen. Groot bezwaar zijn alle racistische uitspraken en schandalen. Baudet kon een aantal beschuldigingen van racisme weerleggen/uitleggen. Wel denk dat er echt iets niet goed zit. Hier heb ik ook een ex-lid over gesproken. Ik herinner me uitspraken over homeopathische verdunning, het IQ van ‘negers’ en de term boreaal die ook gebruikt werd in het Nazisme, waar de partij regelmatig mee lijkt te flirten.
Bekijk het interview hier:
(2) HET FORUM – Met Fajah Lourens – YouTube

D66
Sigrid Kaag van D66 wordt nu naar voren geschoven als een duurzaam en sociaal vrouwelijk leider, maar wat politici beloven en wat zij doen, zijn vaak twee totaal verschillende dingen. Het kan interessant zijn om te kijken welke moties Kamerleden hebben ingediend en hoe zij hierop hebben gestemd, al is er altijd sprake van compromissen en mist soms de context, maar sommigen maken het wel heel bont. Dit zijn een aantal van de beloften die D66 verbroken heeft:
– alleen vrijwillige vaccinatie
– geen mondkapjesplicht
– onderzoeken welke corona-maatregelen wel en niet werken
– stoppen met het beleid van afbouw van ziekenhuiscapaciteit
– salarissen vaan zorgmedewerkers in alle zorgsectoren fors verhogen
– de horeca en winkels die moeten sluiten voor 100% van de kosten compenseren
– horecaondernemers die zich aan de regels houden uitsluiten van de lockdown.
– Bij gemeenten aandringen op kwijtschelding van lokale heffingen voor ondernemers
– kinderen uitzonderen van de test- en quarantainemaatregelen.

Partij voor de dieren, SP, PvdA
Ik ben nu lid van 3 politieke partijen: Partij voor de Dieren, SP en PvdA.
De partij voor de dieren trekt mij aan vanuit mijn idealisme en zorgen over het milieu. De SP had vooral mijn sympathie vanwege hun inzet voor gelijke kansen. Beide partijen zijn kritisch op de EU. Dat ben ik, ondanks mijn gebrek aan kennis hieromtrent, ook. Ik denk dat het een goede zaak is om de macht van de EU en bureaucratie te verkleinen. FvD is hierop ook heel kritisch.
Ik ben lid geworden van de PvdA vanwege mijn interesse in de gemeentepolitiek. In mijn gemeente was de PvdA de partij die het meest in de buurt kwam van mijn idealen. Via de partij heb ik mij aangemeld voor een cursus om politiek actief te worden.
Door een aantal nieuwe inzichten/observaties is mijn wereldbeeld aan het verschuiven.
Partij voor de Dieren is bijvoorbeeld wel voorstander van een test en quarantainebeleid voor kinderen. Ik vind dat kinderen vooral kind  moeten kunnen zijn en niet bang gemaakt.
(4) De kinderpersconferentie met Mark Rutte en Hugo de Jonge – YouTube

Ook de term klimaatbeleid is iets waaraan ik begin te twijfelen. Ik zag namelijk een artikel langskomen waarin genoemd werd dat een lockdown ook een geweldig middel is om de klimaatcrisis tegen te gaan. De klimaatcrisis moet geen excuus worden om ieders vrijheid af te nemen. We moeten toch niet willen dat de staat alle macht krijgt (is eigenlijk al het geval) om om de haverklap een lockdown in te voeren? China is geen mooi voorbeeld om te volgen wat betreft jezelf opofferen voor het collectief/de leiders en al je stappen te laten volgen.
Dat neemt niet weg dat we goed met ons milieu/omgeving/de natuur en de dieren moeten omgaan waarvan wij afhankelijk zijn en niet meer van de aarde moeten nemen dan zij te geven heeft.

Niet stemmen? 
Ik overwoog even om maar helemaal niet te gaan stemmen, omdat ik het allemaal niet meer wist. Ondanks dat er een hele heisa van wordt gemaakt, een soort theatrale poppenkast met populistische uitspraken van welbespraakte lijsttrekkers en beloften die nooit worden waargemaakt. Het schijnt nogal belangrijk te zijn om je stem uit te brengen. Niet stemmen is ook een taboe. Er wordt vaak gezegd dat als je niet stemt, je geen kritiek mag hebben op de politiek. Onzin! Persoonlijk denk ik dat er veel andere dingen zijn die je kunt doen in je dagelijks leven die een vele malen grotere impact hebben op je omgeving. Om een zetel in de kamer te krijgen, zijn immers bijna 70.000 stemmen nodig.
Uiteindelijk heb ik onder grote hilariteit toch gestemd op een hele kleine partij (ongeveer 2000 volgers op instagram) waar ik eigenlijk niks van weet……..

De Piratenpartij! Ik weet alleen dat ze voorstander zijn van openheid van de staat en bescherming van de privacy van de burgers.
Piratenpartij – Piratenpartij

Ik ben benieuwd naar de uitslagen van de verkiezingen, maar eigenlijk ook weer niet. Waarschijnlijk wordt VVD wederom de grootste. Onbegrijpelijk vind ik dat. Het is voor mijn gevoel op dit moment allemaal 1 pot nat. In het verleden is gebleken dat er in de praktijk vaak niet bijster veel verandert. Het lijkt alsof de agenda al bij voorbaat vast ligt. De richting al bepaald.

Ik wissel graag hierover van gedachten. Mijn overdenkingen gaan voort en ik houd je graag op de hoogte. Ik hoop dat we elkaar en onze afwijkende meningen zoveel mogelijk kunnen respecteren.
Peace!

De bronafbeelding bekijken
Wat betekent vrijheid voor jou?

Groetjes!

 

Algemeen

Interview met Aafke (ChristenUnie)

2 reacties

Ik interview Aafke Vreugdenhil over haar idealen. Aafke is nu 7 jaar (4 jaar raadslid, 3 jaar fractievoorzitter) actief voor de ChristenUnie in de gemeente Hilversum. Daarnaast werkt zij als mediator en relatiecoach.

Al vanaf haar 16e is Aafke betrokken bij een politieke jongerenorganisatie.
‘Die maatschappelijke betrokkenheid is iets wat van jongs af aan al in mij zit. Het was voor mij heel vanzelfsprekend om na te denken over dingen die in de maatschappij gebeuren’ vertelt Aafke mij als ik haar vraag wanneer zij politiek actief is geworden.

Je hebt die betrokkenheid van huis uit meegekregen?
‘Ja eigenlijk wel. Ik denk dat dit ook te maken heeft met mijn Christelijke achtergrond en de vanzelfsprekendheid waarmee je een maatschappelijke verantwoordelijkheid draagt.’

Was de jongerenpartij ook onderdeel van de ChristenUnie?
‘Ja, toen heette het GPV, maar later is dat dat overgegaan in de ChristenUnie. Op mijn 17de ben ik naar de sociale academie gegaan en heb een filosofische studiegroep opgericht. Zo werd ik steeds actiever. Ik heb hier ook mijn man ontmoet tijdens een congres. Op mijn 21ste ben ik lid geworden van de partij.’

Was het voor jou nog een vraag bij welke partij je je wilde aansluiten?
‘Nee, daar heb ik nooit over getwijfeld. Er zijn best veel overeenkomsten hoor tussen verschillende partijen. Vooral in verkiezingstijd wordt de nadruk vaak gelegd op de verschillen, maar als je in een raad zit is het vooral van belang te kijken naar wat we gemeenschappelijk hebben. Wij zijn samen het bestuur van Hilversum en die verantwoordelijkheid heb je. Ik kan me wel storen aan partijen die zich erg profileren en ophef veroorzaken. De verschillen worden benadrukt om stemmers te trekken. Uiteindelijk zal je toch de samenwerking aan moeten gaan om te zorgen dat je iets voor elkaar krijgt.’

Wat zijn jouw belangrijkste waarden?
‘Ik ben Christen, dat is de bodem van mijn bestaan. Van daaruit leef ik en wil ik dingen voor elkaar krijgen. De ChristenUnie is geen linkse of rechtse partij, maar een Christelijke partij en daarom per definitie progressief; je streeft naar een paradijs op aarde, terwijl je tegelijkertijd weet dat je dat nooit bereikt. We moeten zorgen voor het klimaat en dat betekent dat je bijvoorbeeld zoveel mogelijk het autogebruik wilt terugbrengen en fietsers de ruimte geven. Dat is niet altijd leuk en gaat ook niet altijd samen met je persoonlijk belang; als het regent, pak ik ook liever de auto. Maar als je kijkt naar het bredere belang, zul je toch moeten stimuleren dat mensen vaker de fiets pakken.’

Wat zie je als de grootste uitdaging van deze tijd?
‘Het klimaat is natuurlijk heel groot. Maar als gemeente ben je vaak niet meer dan uitvoerder van landelijke besluiten. Hier in de gemeente vind ik een van de grootste uitdagingen toch wel het sociaal domein; de zorg voor de kwetsbaren. In principe is elk mens verantwoordelijk voor zichzelf, maar we zijn met zijn allen verantwoordelijk voor elkaar. Het is soms lastig de balans te vinden hierin. Er moeten wel voorwaarden gesteld worden aan bepaalde regelingen, want in schuldhulpverlening gaat veel gemeenschapsgeld om. Zo ook in de jeugdhulpverlening. Mensen met schulden en andere problemen moeten natuurlijk geholpen worden, maar in veel gevallen hadden deze problemen voorkomen kunnen worden. Ik denk dat het goed is om zoveel mogelijk preventief te werken. Daarom heb ik mij bijvoorbeeld een aantal jaar geleden sterk gemaakt voor opvoedcursussen. Ook heb ik gemerkt dat mensen niet goed voorbereid zijn op de impact van een (eerste) kind. Om jonge stellen daar op voor te bereiden heb ik een mini-congres georganiseerd met specialisten in de regio. Ik vind het ook belangrijk dat er op basisscholen aandacht wordt besteed aan omgaan met geld en aan sociale – en sollicitatievaardigheden.’

Hoe ziet jouw ideale wereld eruit?
‘In mijn ideale wereld zijn alle mensen Christen. Hoewel Christenen ook vaak boeven zijn hoor. In naam van het Christendom is in het verleden heel veel ellende gebeurd. Met name in het oude testament staan veel dingen die moeilijk zijn. Maar voor mij is de kern eigenlijk heel concreet; In Mattheüs 25 wordt dit mooi verwoord. Jezus zegt tegen de mensen: ‘jullie hebben niet goed voor mij gezorgd.’ De mensen vragen: ‘wanneer hebben wij niet voor u gezorgd?’ Jezus zegt: ‘Toen jullie die man die honger had geen eten gaven, de man die niet kon lopen, hebben laten zitten, de gevangene niet hebben bezocht en toen jullie de arme geen geld hebben gegeven.’ Voor mij is de kern van de politiek om verantwoordelijkheid te dragen voor mensen, maar ook voor de schepping.
Vanuit die waarden komen wij tot een besluit. Mijn ervaring is dat lokale partijen sneller uit elkaar vallen, omdat er grote verschillen zitten tussen hoe mensen in het leven staan. Dit is ook het geval wanneer persoonlijke belangen een grotere rol spelen.’

Waarom zou in de ideale wereld iedereen Christen zijn? Ik ben zelf geen Christen, maar deel wel dezelfde waarden.
‘Dat is wel een hele goede vraag hoor. Ik denk omdat wat Jezus zegt, goed is voor de maatschappij. Natuurlijk staan veel mensen achter deze normen en waarden, maar het samenspel van verantwoordelijkheid en zorgzaamheid is heel belangrijk.
De verantwoordelijkheid voor elkaar houdt niet op bij de landsgrenzen. Daarom moeten we ook ontwikkelingshulp steunen. Je kunt niet iedereen op Moria in de kou laten zitten. Wij hebben wel moeite met de euthanasiewet, omdat je dan eigenlijk tegen mensen zegt: is je leven voltooid, dan ga je toch lekker dood. En waar liggen die grenzen? Als iemand heel eenzaam is bijvoorbeeld, kun je ook afvragen wat we kunnen doen om het leven van diegene aangenamer te maken en liefdevolle zorg te bieden. In plaats van te zeggen: als je zo eenzaam bent, kun je er dan niet beter uitstappen?  Datzelfde geldt voor het afbreken van een zwangerschap: probeer zoveel mogelijk de juiste omstandigheden te creëren en iemand de hulp te geven die hij nodig heeft. Het is in sommige gevallen een ingewikkelde discussie, maar een abortus zou niet iets moeten zijn wat je zomaar even doet. Er kan veel druk van de omgeving meespelen.

De wereld is van God, dat is wat ik geloof. Wij hebben de wereld in bruikleen. Nu vinden heel veel mensen van GroenLinks ook dat je goed voor de schepping moet zorgen en ook D66. Zelfs de VVD ziet langzamerhand in dat we niet de aarde kunnen uitbuiten. De VVD wil wel dat de economie gaat groeien en iedereen meer welvaart krijgt. Terwijl ik denk: Waarom moet de economie groeien als we de aarde daarmee uitbuiten? Genoeg is genoeg. Dat zijn soms wel lastige dilemma’s; als er minder fabrieken zijn en er minder geproduceerd wordt, hebben er ook minder mensen werk.’

De een kan minder inleveren dan de ander, toch?
‘Ja, ik vind de verdeling van de pijn in de maatschappij belangrijk. Als je een bedrijfje hebt, en de tegemoetkoming is niet voldoende, dan zullen de mensen die dat wel kunnen betalen, misschien wat extra moeten bijdragen. Of de mensen met bedrijven die niet kunnen blijven bestaan, zouden geld moeten krijgen om zich te kunnen omscholen. Ik vind dat we daar met zijn allen verantwoordelijk voor zijn. Hier in de gemeente Hilversum willen we de horeca-zaken ook wat tegemoet komen met bijvoorbeeld subsidies voor overkappingen, zodat mensen straks weer op het terras kunnen zitten. Er is 3 miljoen uitgetrokken om de pijn te verzachten die door de landelijke regelingen niet wordt opgelost. Wel is het dan nodig dat bepaalde belastingen wat worden verhoogd.’

De rekening komt dan wel bij de gewone burger. Ik hoorde dat sinds de Coronacrisis, de rijkste 1% alleen maar rijker is geworden.
‘Er komt wel heel veel compensatie uit Den Haag hoor. Er gaat ook best veel geld naar gemeentes om dit soort dingen te regelen. Nederland is natuurlijk een relatief heel rijk land. Daardoor hoeven we niet direct op zwart zaad te zitten. De mondkapjesfabrieken en Albert Heijn hebben een best jaar gehad. Je kunt zeggen: die rijke mensen hebben hun verantwoordelijkheid, maar die moeten ze wel nemen. Lokaal kun je daar weinig aan doen. Het zijn de kleine dingen waar je lokaal wat aan kunt doen.’

We hebben het al gehad over euthanasie en abortus, gevoelige onderwerpen. Ik vroeg me af hoe je denkt over homoseksualiteit?
‘Binnen de ChristenUnie wordt dat nog niet helemaal als gelijk gezien. Persoonlijk denk ik dat we echt toe moeten naar volkomen acceptatie. Als je ervan uitgaat dat God de wereld heeft geschapen en dat hij een man en een vrouw heeft geschapen, kun je zeggen; blijkbaar was het in het begin niet zo, maar nu dus wel. Er zijn veel soorten mensen. Gelukkig zit ik in een kerk waar homo-relaties gewoon geaccepteerd worden, daar ben ik heel blij om.
Er zijn mensen die moeite hebben met homoseksualiteit vanuit de geschiedenis van de schepping, maar dat is wat anders dan wetgeving en bescherming. Dat moet helemaal gelijk zijn. Ik denk dat de meeste mensen bij de ChristenUnie dat ook vinden.’

Heb je tot slot nog een motto om mee af te sluiten?
‘Zoek de overeenkomsten! Je moet samenwerken om iets voor elkaar te krijgen.’

De bronafbeelding bekijken

 

 

 

Algemeen

Braindump

2 reacties

Ik vind het leuk om te schrijven over wat me bezighoud, dat is geen nieuws. ik vind het ook leuk om dit te delen.
Wat ik soms wel lastig vind is om te bepalen wat ik wel en niet deel en met wie. Ik schrijf in eerste instantie omdat ik dat fijn vind.
Wil ik gelezen worden, dan moet ik ook nadenken over wat andere mensen leuk en interessant vinden. Maar als ik teveel nadenk over wat mensen wel en vooral niet willen, raak ik snel geblokkeerd. Wil er iets uit mijn handen komen, dan moet ik niet teveel nadenken, maar mijn gevoel volgen. Ik ben nog niet zo zeker van mijn zaak dat ik mijn blog op LinkedIn durf te delen. Daarvoor ben ik (nog) te amateuristisch. Ik heb niet alleen behoefte inhoudelijke ‘artikelen’ te delen, maar ook persoonlijke brainfarts.

Ik heb veel ideeën en moeite met het aanbrengen van structuur en het stellen van prioriteiten. Wat dat betreft zou ik het heel fijn vinden om met iemand samen aan een project te kunnen werken, die wel orde weet aan te brengen.

Project Politieke interviews 
Zo was ik een poosje geleden begonnen met politieke interviews. In een tweede ronde, was er weinig animo (ik kreeg geen reacties op mijn mails) en mijn eigen motivatie was ook ver te zoeken. Ik heb het nog niet uit mijn hoofd gezet. Mocht je mensen kennen die lid zijn van de volgende partijen die het leuk vinden om geïnterviewd te worden over hun idealen, laat het me weten!
De volgende landelijke partijen heb ik nog niet gehad:
– CDA
– ChristenUnie
– SGP
– PVV
– Denk
– 50 plus.

Ik ga hier binnenkort even een (tussen)evaluatie over schrijven.

Mijn roman
Ik had het plan opgevat een roman te gaan schrijven, maar dit is een nog groter project waarbij het dus nog moeilijk is om structuur aan te brengen. Bovendien loop ik hier nog tegen andere moeilijkheden aan. Zo schrijf ik grotendeels autobiografisch. Ik vind het aan de ene kant makkelijker om gebeurtenissen en observaties uit  mijn eigen leven te omschrijven, dan een hele fantasiewereld te creëeren. Natuurlijk poppen er altijd associaties op om een scene wat extra drama mee te geven. Ik heb in mijn leven genoeg gekke dingen meegemaakt. Toch komen er regelmatig belemmerende twijfels op over of mijn verhaal het waard is om verteld te worden. Terwijl ik deze zin typ, zie ik wat een onzin-vraag het is. Natuurlijk is ieders levensverhaal de moeite waard. Ook al maak je geen ene donder mee, dan nog kun je hier een boeiend of ontroerend verhaal van maken.
Wat ik lastig vind is de zelfcensuur, het rekening willen houden met de gevoelens van andere mensen en met zelfbehoud. Snijd ik mezelf niet in de vingers, kan ik mensen te vriend houden en tegelijkertijd hard en scherp (over hen) schrijven?

Ook met het uiten van mijn politieke mening denk ik wel eens aan wat anderen ervan zouden kunnen vinden. (potentiële werkgevers bijvoorbeeld). Ik heb een uitgesproken mening over sociaal-maatschappelijke kwesties, maar probeer mijn mening goed te onderbouwen en genuanceerd en empathisch te zijn.
Er zijn veel onderwerpen die momenteel extra gevoelig liggen. En ik heb het idee dat door sociale media en doordat iedereen nu nog meer in zijn eigen bubbel leeft, polarisatie toeneemt.
Links tegen rechts, stad tegen platteland. Terwijl in werkelijkheid de wereld natuurlijk niet zo zwart-wit in elkaar zit.

Misschien probeer ik mijn romannetje op te knippen en stukjes te publiceren op mijn blog. Zo is het een work in process, open voor feedback en andere input en samenwerkingen!

Op dit moment houd ik me verder graag bezig met het lezen en bespreken van boeken: Charlotte’s boekenkast 3: De geluksprofessor  (link opent in nieuw scherm).

i trust, i can: December 2010

Groetjes

Algemeen

Bomen moeten blijven!

Geef een reactie

Er blijven een aantal dingen waar ik me ernstig zorgen over maak.
Sommige mensen zeggen dat ik op moet houden me druk te maken over zaken waar ik geen invloed op heb. Dat klinkt heel verstandig.
Momenteel voel ik mij goed over mijn eigen privé-mieren-leventje. Ik ben veel bezig geweest met nuttige en leuke dingen. Ik heb geld verdiend, ik heb aan schoolvakken gewerkt waar bij ik onder andere persoonlijke leerdoelen heb geformuleerd, ik heb bewogen en aangenaam sociaal contact onderhouden.

Oh No!
Toch knaagt er iets op de achtergrond. Een deel hiervan benoemde ik in mijn vorige blog.
Het angstige en beklemmende gevoel dat er vreselijk nare dingen aan het gebeuren zijn in de wereld. En het onvermogen? Om de wereld te accepteren zoals hij is en wordt.

Ach
Gelukkig zie ik ook veel prachtig mooie dingen en ervaar veel liefde in mijn omgeving. Ik probeer zoveel mogelijk mijn aandacht hierop te richten. Maar toch moet ik er echt wat mee doen. Voor nu is dat het schrijven van dit stukje om deze gevoelens op een rijtje te zetten.
Ik wil graag mijn best doen voor mensheid en milieu, want ik voel me betrokken, maar ik vind het erg moeilijk om alles goed te doen. Ook betwijfel ik of het (voldoende) zin heeft.
Je dit afvragen is natuurlijk een slap excuus om niet je uiterste best te doen. Want druppel op gloeiende plaat.
Do it yourself
In het klein heb ik nog wel een paar ideetjes en suggesties voor mezelf en ik heb in mijn omgeving genoeg inspiratie van mensen die het goede voorbeeld geven.
Zo wil ik graag een aantal producten proberen zelf te maken. Want waarom zit er eigenlijk zoveel troep in cosmetica en schoonmaakmiddelen? En die ecologisch verantwoorde spullen zijn echt een stuk duurder.

Invloed vergroten
Ik vraag me af hoe ik mijn invloed kan vergroten, om te veranderen wat ik niet kan accepteren. Maar hoe ik toch zo goed mogelijk voor mezelf blijf zorgen en me richt op wat voor mij het belangrijkst is. Ik wil voldoende tijd en energie kunnen steken in het afronden van opleiding. Ik wil genieten!

Wie heeft er toffe ideeën? Ik sluit me heel graag aan. (politiek, ludiek, journalistiek, creatief)

dealen met de wereld
Ik heb momenteel eerlijk gezegd weinig vertrouwen in een goede afloop van de mensheid en ik vind mezelf helemaal niet pessimistisch. Een copingsmechanisme dat misschien zou werken in deze situatie is cynisme of onverschilligheid:
‘De aarde heeft helemaal geen mensen nodig. We maken onszelf veel te belangrijk. Het experiment mens is mislukt. Helaas pindakaas’
Of: ‘ik snap niet waar je ze zo druk om maakt, leef gewoon je eigen leventje en hou op met het volgen van het  nieuws.’
Maar is het niet onze taak om er het beste van te maken? Om strijdend ten onder te gaan? Of zien jullie de toekomst wel rooskleurig in?


apocalypse. Alles kapot!

Momenteel zijn er nog prachtige stukjes aarde. Die moeten in bescherming worden genomen.
Er zijn geweldige initiatieven. Tell me more! I want my faith restored. Wat is eigenlijk het tegenovergestelde van apocalypse? Hoe ziet de ideale wereld eruit? Ja ik ga me hier nog meer in verdiepen. Filosofisch, politiek en praktisch.


Het leven is een wonder. Dit moet gekoesterd worden. Echt hoor.
Ik vind het bijvoorbeeld heel bijzonder dat er uit een klein zaadje een hele boom kan groeien!

Algemeen

diversiteit en politiek

1 reactie

Dichtbij-mijn-bed-show
Nog niet eerder in mijn leven heeft de politiek mij zo bezig gehouden als rond de Tweede kamer verkiezingen dit jaar. Voorheen was het een ver-van-mijn-bed-show waar ik in mijn dagelijks leven niet zoveel mee te maken had.


Hysterie
De afgelopen jaren voel ik mij steeds meer betrokken bij de wereld om mij heen. Dit wordt naast het hysterische mediacircus rond de campagnes (waaraan ik mij niet heb weten te onttrekken) onder andere aangewakkerd door het schoolvak diversiteit. Interculturele samenwerking wordt onder de aandacht gebracht, wat mooi aansluit op de actualiteiten.


Het houd niet op, niet vanzelf
Ik heb mij mee laten slepen en volgde de eindeloze stroom aan talkshows en krantenartikelen. Zoiets lijkt verslavend te werken. Deze week kwamen weer vele ongezellige berichten langs. Onder andere over een aanslag in Londen, over mishandelde varkens in België en over enge uitspraken van Erdogan.


‘Wat een linkse kankerzooi’
Zoveel mensen, zoveel (ongenuanceerde, uitgesproken) meningen. Het viel mij afgelopen week op hoe snel ‘gesprekken’ in de comments op Facebook en Youtube uit de hand lopen. Er zijn een hoop boze mensen. In een goede bui zijn deze reacties zo absurd dat het lachwekkend is en dus een entertainment-waarde heeft. Maar voornamelijk vind ik het treurig, omdat ik bang ben dat de vele scheldpartijen een ontwikkeling weergeven van grote ontevredenheid en hardheid in onze samenleving? De ‘asociale media’ als uitlaatklep. Moeten deze haatdragende mensen niet even opgevoed worden?


Fake news
Voornamelijk onderwerp van ‘gesprek’ is het thema dat ik in mijn vorige blog ook al noemde: integratie.
Ik lees veel agressieve kritiek, zowel op voor- als tegenstanders van de PVV. ‘links’ en ‘rechts’ worden als een soort scheldwoorden gebruikt en weggezet.  Links wordt geassocieerd met hypocrisie en niet objectief. Stemmingmakerij, dus per definitie onbetrouwbaar.  Rechts met egoïsme, hebberigheid en ongelijkheid. Ook meneer Trump heeft het regelmatig over ‘fake news.’ Ik geloof best dat veel journalisten tegenwoordig geen objectieve en kritische verslaggevers van de werkelijkheid meer zijn. Iedereen heeft zo zijn belangen. Bestaat er zoiets als DE werkelijkheid? En zo ja, waar vind je die? Ook zit ik natuurlijk in mijn eigen algoritmische Facebook-bubbel: Zaken die mij zouden kunnen interesseren, worden onder andere via Facebook onder de aandacht gebracht op basis van mijn likes. Zo krijg ik dus vooral dingen te zien die in mijn straatje passen en mij bevestigen in mijn wereldbeeld. Die dus totaal anders kan zijn dan die van veel andere mensen.

 

Onze tradities
Ik lees gemopper over dat Wilders zo weinig (positieve) aandacht krijgt in de ‘linkse’ media.
Ik heb juist het idee dat er veel te veel focus ligt op de denkbeelden van Wilders en dat door zijn invloed het debat wordt gedomineerd door de identiteits-kwestie. Partijen als de VVD en het CDA zijn steeds meer in de richting van de populistische PVV gekomen wat betreft nationalisme en een zeer streng immigratiebeleid.
Er wordt een podium geboden aan mensen die racistische uitspraken doen en het lijkt steeds normaler of geaccepteerder te worden. Dit vind ik een verontrustende ontwikkeling. Mensen moeten toch niet worden uitgesloten, maar juist meer worden betrokken? Er wordt gehamerd op ONZE Joods-Christelijke culturele achtergrond en de waarde van tradities. Ik vind dat cultuur iets is dat altijd in ontwikkeling is. En dat iets doen ‘omdat we dat altijd zo hebben gedaan’ geen valide argument is. Bepaalde tradities zijn op een gegeven moment aan vernieuwing toe (zoals zwarte piet).
Ik denk dat het gezond is om extreme standpunten zeer kritisch te benaderen.

Ik denk dat veel mensen vanuit ontevredenheid en angst, behoefte hebben zich af te zetten en vijandelijker worden naar elkaar.

 

Oorsprong van de politiek.
De tegenstelling links en rechts is niet meer zoals deze oorspronkelijk was. Ik las dat in vroeger tijden aan de linkerkant van de zaal in het parlementsgebouw de politici zaten met kritiek op de staat, gericht op verandering en aan de rechterkant de conservatieven die de invloed van de overheid graag wilde laten zoals het was. De definitie van links en rechts is inmiddels erg veranderd. Is het dus niet tijd om dit bij te stellen en niet de partijen en hun aanhangers lijnrecht tegenover elkaar te zetten?

 

Ieder voor zich
Ik denk ook dat onze samenleving is doorgeslagen in individualisme en kapitalisme, waardoor veel mensen alleen bezig zijn met het redden van hun eigen hachje. Omdat zij bang zijn om te moeten inleveren. Ik vind het belangrijk dat er een sociaal en humaan beleid wordt gevoerd.

 

Snap jij het?
Van mensen wordt verwacht dat zij een stem uitbrengen op de partij die hen vertegenwoordigt. Maar hoe kunnen mensen zonder verstand van zaken een weloverwogen keuze maken en de gevolgen van die keuze overzien? Maxim Hartman noemde politici gestoord, omdat eigenlijk niemand alle krachten die van invloed zijn, kan overzien. Als iemand de illusie heeft dat hij dit wel kan, is hij rijp voor het gesticht, want die persoon heeft duidelijk last van waandenkbeelden. Toch zou je denken dat er met een groep intelligente mensen wel iets bereikt kan worden op dit gebied? Ook aan de geloofwaardigheid en de motieven van veel politici wordt steeds meer getwijfeld. De optredens van lijsttrekkers de afgelopen tijd zijn verwarrend en lijken een groot bevreemdend toneelstuk.

 

Verbale diarree
PVV stemmers zijn zeer verongelijkt over het feit dat de PVV ondanks zijn 1,3 miljoen stemmers niet mee kan regeren. Dit is geen democratie.
Ik vind het eerlijk gezegd wel een geruststellend idee, omdat ik moreel verontwaardigd was over de uitspraken en standpunten van Wilders. Alles wat hij zegt, gaat zeer tegen mijn principes en belangrijkste waarden in. Hij hamert op de vrijheid van meningsuiting, maar misbruikt dit recht (vind ik) door mensen onder te braken met verbale diarree. Ook gaan zijn voorstellen in tegen afspraken die zijn gemaakt over mensenrechten. Hij sluit bevolkingsgroepen uit, waardoor het voor welwillende moslims en Marokkanen alleen maar moeilijker wordt om mee te draaien in de samenleving.


Onderdrukking
Ik denk ook dat alles dat onderdrukt wordt, harder terugkomt. Dit kun je ervaren met onderdrukte emoties die tot uitbarsting komen als een skippybal die je onder water probeert te drukken. Mannen die weer echt man willen zijn, als vrouwenemancipatie doorslaat in extremistisch feminisme. En moslims die des te gepassioneerder raken over hun religie wanneer zij niet worden geaccepteerd. Het blijft een lastige kwestie, omdat veel mensen tegen problemen aanlopen, die niet ontkent mogen worden. Maar generaliseren helpt niet.
Ik denk dat het waarderen van diversiteit nodig is en er zo vroeg mogelijk aandacht aan besteed moet worden. (op de basisschool en hulp voor ouders met jonge kinderen).

Uit elkaar gaan
Niet alle conflicten zijn op te lossen. Ik heb dit zelf ervaren. Ik vraag me soms wel af waarom mensen of landen niet gewoon uit elkaar gaan als het niet klikt. In plaats van elkaar te vermoorden of het leven zuur te maken. Nu ga ik even uit elkaar met alle mensen op internet die elkaar voor rotte vis uitmaken.


Pluralistische benadering
Een pluralistische benadering lijkt mij mooi en nastrevenswaardig wat betreft het omgaan met diversiteit.

Dit stuk uit mijn studieboek gaat over diversiteitsbeleid binnen organisaties, maar is denk ik ook toepasbaar in politiek opzicht.

Blom, H. (2008). Interculturele samenwerking in organisaties. Bussum, Nederland.

‘Pluralisme
Het pluralisme huldigt de opvatting dat iedere mens uniek is. Mensen maken deel uit van verschillende groepen die verschillende waardesystemen aanhangen.
Het pluralisme verbindt twee belangrijke waarden met elkaar, namelijk verscheidenheid en gelijkwaardigheid. Het gaat erom met verschillen om te gaan en zo een win-win-situatie te creëren. Ieder individu schept zijn eigen identiteit vanuit de verschillende groepen waarvan hij deel uitmaakt. Dit betekent dat je op zoek moet gaan naar middelen om die verschillende identiteiten met elkaar te verenigen. Mensen zitten immers niet in een bepaald hokje. De pluralistische visie gaat ervan uit dat mensen van elkaar leren als ze verschillende culturele achtergronden met zich meebrengen. Ze moeten het met elkaar eens worden over een gezamenlijke aanpak.

Er is een bottomline.
De ondergrens voor verscheidenheid ligt in het gelijkheidsbeginsel: gelijke rechten voor iedereen.

Verscheidenheid moet werkbaar blijven. Niet in alle gevallen kan rekening gehouden worden met diversiteit aan wensen, behoeften en verlangens. Binnen organisaties mag verscheidenheid bijvoorbeeld niet ten koste gaan van de professionaliteit. Een organisatie dient in staat te zijn doelen na te streven (effectiviteit) en wel op een handige manier (efficiëntie).

Het gaat erom de posities van conflictpartijen als het ware te ontleden om tot een gemeenschappelijke oplossing te komen.
Met een goede communicatie kan een oplossing gevonden worden. Een mogelijke werkwijze is het werken met een prioriteitenlijst. Dit is een lijst met concrete gesprekspunten die voor de partijen van belang zijn. Cruciaal is dat het gaat om concrete wensen van beide partijen. Onderbouwd met argumenten.
De pluralistische positie biedt mogelijkheden. Daar moet je wel wat voor doen.
Wanneer de bereidheid aanwezig is om gezamenlijk tot een oplossing te komen ben je al een stuk op weg.’

Algemeen

Vooroordelen

3 reacties

 

Sinds een paar maanden ben ik mij meer bezig gaan houden met het vraagstuk van racisme.
Rond sinterklaas laaide de zwartepietendiscussie weer op en daarnaast volgde ik in die periode 2 vakken op school over diagnostiek bij allochtonen en interculturele samenwerking.
Toen ben ik mij dus gaan verdiepen in deze kwesties waardoor ik meer inzicht heb gekregen in de psychologische mechanismen die hierbij komen kijken.
Ook de documentaire van Sunny Bergman: ‘Our Colonial Hangover’ is in dit kader erg interessant.
Vooral de scene met de 3 jongens in het park, heeft indruk op mij gemaakt.
3 jongens met dezelfde leeftijd, hetzelfde postuur en zelfde kleding voeren dezelfde handeling uit. Het verschil tussen hen is de huidskleur. Een jongen is zwart, een blank en eentje Marokkaans.  In het park zagen zij het slot van een fiets door. De reacties op de jongens zijn consequent anders, in het nadeel van de gekleurde jongens. De blanke jongen wordt zelfs geholpen! Er wordt van uitgegaan dat hij zijn sleutel kwijt is. Bij de donkere jongen wordt direct de politie gebeld, want die is overduidelijk een fiets aan het stelen.  Ook bij de Marokkaanse jongen wordt direct om verantwoording gevraagd.

Dit illustreert heel mooi waar veel mensen uit minderheidsgroepen dagelijks mee worden geconfronteerd.
Zij worden gewantrouwd en moeten zichzelf constant verantwoorden. Ongelooflijk frustrerend lijkt me dat. Ze horen er niet helemaal bij en worden niet geaccepteerd tenzij ze zichzelf eerst bewijzen.

Het is soms lastig om culturen die ver uit elkaar liggen met elkaar te mengen. Basis is denk ik respect voor elkaar en openstaan voor andere ideeën.

Ondanks mijn negatieve ervaringen met Marokkaanse jongeren in Kanaleneiland, weiger ik me te verlagen tot kortzichtige racistische ideeën.
Dat mensen vooroordelen hebben over groeperingen is iets waar je niet aan ontkomt. En natuurlijk doe ik dit zelf ook, net als ieder ander.
Het maakt de wereld overzichtelijker en simpeler om mensen en andere zaken in hokjes te stoppen. Om ze in te delen in verschillende categorieën. Binnen elke categorie hebben de mensen dan allemaal dezelfde kenmerken, namelijk die van het stereotype van de groep.
Wel is het heel goed om je bewust te zijn van dit mechanisme en het feit dat iedereen uniek is.

Ik vind het kwalijk als mensen benadeeld worden op grond van niet voor de situatie ter zake doende eigenschappen zoals afkomst en huidskleur.

Ook nu, na de schietpartij in Parijs, komen de verhoudingen nog eens extra op scherp te staan.
Geert Wilders en zijn volgelingen zeggen: zie je wel!
Maar ik sluit me aan bij de #nietmijnislam – beweging.
Ook gewone vredelievende Moslims zijn slachtoffer, als zij verantwoording moeten afleggen voor daden van een ander, waar zij niet achter staan.

Extremisme is niet iets wat ontstaat vanuit het geloof, maar vanuit frustratie en isolatie.

 

No_sexism_racism_homophobia