Anoniem interview over de impact van de Corona-crisis.
Hoe is de afgelopen 2 jaar voor jou geweest?
Ik vond het best een lastige tijd, tumultueus, onrustig, onwerkelijk. Het voelt een beetje alsof we in een film leven.
Mijn vrouw werkt in de zorg en zat in het begin in een coronateam dat speciaal was samengesteld. Zij heeft een periode in een speciaal pak covidpatiënten geholpen.
De crisis raakte direct aan alle levensaspecten en op ons werk werden we geconfronteerd met grote veranderingen en veel stress.
Ik was direct in het begin al heel kritisch. Wat ik bijvoorbeeld heel vreemd vond is dat de wetgeving rondom medische apparatuur enorm streng is. Nieuwe apparatuur moet vóór marktintroductie oeverloos getest worden door keuringsinstanties, terwijl dit bij medicijnen en de vaccins blijkbaar minder nauw luistert.
Jij hebt je niet laten vaccineren?
Nee, ik heb daar geen goed gevoel over. De vaccins zijn zo snel uitontwikkeld. Ik behoor niet tot de risicogroep en daarnaast ervaar ik een enorme dwang en drang die me ontzettend tegenstaat.
Er is te weinig bekend over mogelijke bijwerkingen op de lange termijn en inmiddels is bekend dat het anderen niet beschermt, dus voor een ander hoef ik het niet te doen. Ik vind dat als iemand bang is om ziek te worden, dat hij zichzelf mag beschermen.
Hoe staan mensen in je omgeving hierin?
Op het werk hebben we gelukkig een management dat er vrij liberaal mee omgaat. Er is een klein deel van de mensen niet gevaccineerd, maar dat wordt gewoon gerespecteerd. Voor een van mijn kinderen is het heel lastig. Iedereen in zijn vriendengroep is gevaccineerd en hij valt soms wel buiten de boot daardoor; hij mag bijvoorbeeld niet in de kleedkamer en in de kantine van de voetbalclub. Hij is nu in een fase in zijn leven dat je onbezorgd zou moeten kunnen zijn, maar dat kan allemaal niet. Ikzelf red me wel; ik leef mijn eigen leven en trek me iets meer terug in huis. Voor de jeugd is dat nu heel moeilijk. Een collega van me denkt 180 graden anders dan ik. We weten van elkaar hoe we er in staan en dat is oké. We respecteren elkaar en kunnen door 1 deur. Waar ik het meest moeite mee heb is dat ik niet meer binnen mag komen in het clubgebouw van de vereniging. Ik ben er nog niet over uit of als straks alles weer mag, ik nog wel zin heb om terug te komen. Ik heb de afgelopen periode veel nieuwe vrienden gemaakt via sociale media, demonstraties en lokale verbindingsgroepen. Ik ben gelukkig niet alleen komen te zitten.
Heb je ook mensen in je omgeving die erg ziek zijn geworden of zijn overleden?
Ik ken niemand die is overleden aan Corona. Er zijn wel mensen die ziek zijn geworden in mijn directe omgeving. Een collega werd, vlak voordat de Crisis werd ingeluid, erg ziek en was lang uit de roulatie. Dat voorval heeft voor veel angst gezorgd binnen ons bedrijf. Niemand wilde hetzelfde krijgen als hij. Ik heb het idee dat er in de beginfase ook echt wel wat aan de hand was, maar dat is na een paar maanden ook weer afgevlakt. Zelf ben ik vorig jaar positief getest. Ik heb toen 1,5 week koorts gehad en was erg moe. Ik heb er niks aan overgehouden.
Wat heeft eraan bijgedragen dat jouw scepsis is gegroeid?
Tijdens de eerste persconferentie nam ik het allemaal heel serieus. Ik had natuurlijk al een voorbeeld op het werk gehad. Ook de beelden uit Italië maakte indruk. Ik vond dat Rutte ons goed informeerde en een helder verhaal had.
Toen zag ik een reportage van Nico Sloot, die mij erg aan het denken zette en een collega van mij, die wat dieper in de materie zat, tipte mij over Reiner Fuellmich: een Duitse advocaat die fel tegenstander is van het beleid en bezig was met rechtszaken hiertegen. Ik kende Fuellmich van het Volkswagenschandaal en als zo iemand iets zegt, dan maakt dat wel indruk. Dat ben ik in de gaten gaan houden.
Wat ik verder zie, is dat statistische modellen als glazen bol worden gebruikt, terwijl een model volgens mij bedoeld is om te analyseren en niet om voorspellingen te doen. Extrapoleren is heel lastig, omdat een model altijd een vereenvoudiging is van de werkelijkheid.
Verder zie ik dat wij ons al twee jaar lang laten leiden door dezelfde mensen in het OMT en de specialisten niet worden gerouleerd. Wetenschappers en artsen met andere inzichten en expertise zijn nauwelijks gehoord. In de wetenschap zoals ik die ken, wordt er na het schrijven van een publicatie commentaar geleverd door andere wetenschappers. Die discussie wordt nu helemaal niet gevoerd en de publicatie over de PCR-test verscheen binnen 48 uur gereviewd en gecorrigeerd.
Daarnaast heb ik gesproken met mensen die werkzaam zijn in ziekenhuizen en ik hoorde van hen dat het helemaal niet zo druk was op de IC op momenten dat dit beeld wel werd geschetst in de media.
Het corona-team waarvan mijn vrouw deel uitmaakte, werd al snel ontbonden omdat er geen patiënten waren. Sinds de vaccinaties zien zij en vele andere verpleegkundigen wel veel meer oedeem en blauwe plekken.
Heb je het idee dat dit door de vaccinaties komt?
Dat weet ik niet, maar het is wel opvallend. Tijdens mijn studie heb ik een college gehad over virussen. Wat mij ervan bijstaat is dat een virus een stukje DNA is met een eiwitmembraan. Dat dringt je cel binnen, hecht zich aan je DNA, doet mee met de deling en verlaat vervolgens de cel weer. Zo vermeerdert het zich. Ik vraag mij af hoe het eigenlijk kan dat een virus de cel weer kan verlaten met de spike-eiwitten in tact. In deze theorie zitten voor mij veel witte vlekken, ongerijmdheden en onduidelijkheden. Wanneer het vaccin in de bloedbaan terecht komt en de cellen worden aangezet tot het aanmaken van spike-eiwitten aan de buitenkant van de cellen, wanneer stopt dan dat mechanisme? Het lichaam wordt geprogrammeerd om gedrag te vertonen dat het normaal gesproken niet doet. In theorie kan daardoor schade ontstaan. Wanneer dit wordt ingespoten, waar in het lichaam gebeurt dit dan? Wanneer het zich in de bloedbaan bevindt, kan het overal in het lichaam gaan zitten. Ik vind het idee van genetische manipulatie ook heel eng. Ik vind dat we niet voor god moeten gaan spelen.
Wat staat er op het spel in jouw strijd?
Dat een totalitaire macht het voor het zeggen krijgt, mogen we niet laten gebeuren. In mijn ogen gaat het wel die kant op. De Corona-crisis werd uitgeroepen precies op het moment dat 75 jaar vrijheid werd gevierd, maar ik had het gevoel: die vrijheid hebben we nu niet meer. Ik wil later niet hoeven zeggen dat ik heb toegekeken en niks heb gedaan. Ik kan absoluut niet tegen onrecht en wat er nu gebeurt appelleert daar heel erg aan.
Ik vind het heel erg dat er een pasje in het leven word geroepen dat overal bepaalt of je wel of niet naar binnen mag. Zo wordt een grote groep mensen gewoon buitengesloten.
Welke bronnen raadpleeg jij om je te informeren?
Ik lees al jaren de krant niet meer en kijk ook geen praatprogramma’s op televisie. Wat me erin tegenstaat is dat het eenzijdig is en je niks kan terugzeggen. Ik houd ervan kritische vragen te stellen en mezelf kritisch te laten bevragen. Nederlandse mediabedrijven vallen grotendeels onder het ANP. Daar komt alles binnen en zij nemen enkel berichten aan die ze kunnen doorverkopen aan meerdere kranten. Een kritisch geluid komt veel te weinig aan bod. Ik zoek veel informatie zelf op internet en gebruik de voor mij bekende databases voor wetenschappelijke artikelen.
Ik zit ook op sociale media, waar ik mensen volg die ik interessant vind. Ik ben me bewust van het risico in een bubbel terecht te komen. Als ik iets lees, kijk ik vaak of ik de bron kan achterhalen en of ik dezelfde informatie kan vinden. Is dat niet het geval, dan neem ik de informatie met een korreltje zout. Af en toe neem ik er even wat afstand van.
Ben jij veranderd de afgelopen 2 jaar?
Ik zie nu meer mogelijkheden en ben minder materialistisch geworden, sta losser in het leven.
Ik heb mezelf beter leren kennen en heb ontdekt dat ik sterker en onafhankelijker ben dan ik had gedacht. Twee jaar geleden deed ik veel zoals het hoort en was ik veel bezig met wat een ander vindt. Nu doe ik meer wat ik zelf wil en wat ik zelf goed vind. Ik geloof dat de wereld wordt hoe je het zelf maakt. De systemen laten 1 voor 1 los en je komt daardoor meer tot de kern van jezelf. Ik heb nu veel meer diepe gesprekken. Het leven gaat nu meer om wie ik ben dan om wat ik doe. In die zin is mijn leven rijker geworden. Wij leven ons leven op de manier hoe wij denken dat goed is en aan sommige dingen doe ik niet meer mee. Zolang ik mijn vrouw en kinderen heb is het goed. Natuurlijk zijn er ook periodiek wel sombere momenten, maar gelukkig kom ik er telkens wel weer uit.
Ik ben door deze crisis meer gaan nadenken over de zin van het leven. Hoe is dat voor jou? Ben je gelovig?
Wij zijn Protestants Christelijk, maar hebben nu wel ons kerklidmaatschap opgezegd. Na de versoepelingen zijn gewone kerkgangers welkom in het gebouw, maar als je in het koor zit moet je een QR-code hebben. Dat de kerk meegaat in deze kromme regels en daardoor meedoet met uitsluiting, gaat mij te ver en ik sta hier niet achter. Het lijkt erop dat alles wat georganiseerd wordt, eindigt met een groep die zichzelf macht toe-eigent en alles bepaalt voor de rest. Dat wil ik niet meer. Er is geen ruimte voor andersdenkenden en dat is voor mij strijdig met het geloof, dat erop is gebaseerd dat iedereen gelijk en welkom is. Een godsdienst is een geloof en geen wetenschap, het is geen weten en gaat niet om bewijs. Dat betekent dat een ander ook iets anders mag geloven. Ik ben de bijbel op een andere manier gaan bekijken en ben het ook niet met alles eens. De rode draad is liefde en elkaar in waarde laten. Ik geloof niet dat we aan de hemelpoort komen en niet naar binnen mogen omdat we het verkeerde geloof aanhingen.
Geloof jij dat we hier met een reden zijn of geloof je meer in toeval?
Ik heb nog niet uitgevogeld waarom ik op aarde ben, daar zal ik waarschijnlijk de rest van mijn leven over doen. Ik geloof wel dat dingen met een reden gebeuren. Ik heb ervaren dat ik in het verleden hele nare dingen heb meegemaakt en daarvan heb geleerd. Nu heb ik daar baat bij en kan ik anderen daarmee helpen. Het belangrijkste in het leven is denk ik dat we er voor elkaar moeten zijn. We hebben een verantwoordelijkheid naar elkaar en naar de aarde. Ik probeer wat ik tegenkom goed op te pakken en het goede te doen. Dit is een tijd is waarin alles blootkomt. Misschien moet alles juist helemaal escaleren, zodat alle rottigheid naar boven komt. Er kan niet iets nieuws worden opgebouwd, wanneer niet eerst het oude compleet wordt afgebroken.
Hoe zie je de toekomst voor je?
Als ik over de toekomst nadenk, kan ik wel eens heel somber worden. Ten opzichte van twee jaar geleden ben ik wel minder bang geworden om dingen kwijt te raken. Waar ik wel eens bang voor ben is dat straks de maatregelen wel afgeschaft worden, maar dat het werkelijke probleem blijft zitten. De spoedwet is nog niet afgeschaft, dus het kan zijn dat in de herfst alles weer wordt uitgerold. Ook blijven bepaalde mensen die wanbeleid voeren gewoon op dezelfde plek zitten.
Wat ik wel mooi vind om te zien is, dat de demonstraties zo massaal bezocht worden. In maart 2021 ging ik voor het eerst naar een demonstratie. Op het museumplein kwam ik erachter dat we bij lange na niet de enige waren.Wat ik zou willen zien is dat de samenleving minder individualistisch wordt en dat we meer oog hebben voor elkaar. Zorg moet voor iedereen toegankelijk zijn en niet gedicteerd worden door de zorgverzekeraars. Je kunt je tegenwoordig heel specifiek verzekeren voor de zorg die jij nodig denkt te hebben. Veel zaken worden uitbesteed en geautomatiseerd. Mensen willen geen moeite doen, maar willen wel altijd meer. We proberen het klimaat te redden door technologie en willen blijven over-consumeren en alles moet direct beschikbaar zijn. We mogen weer meer zelf gaan doen. Wat mij betreft zou dit systeem meer gericht mogen zijn op solidariteit en op tevredenheid. Ik zou graag terug willen naar het eten van groenten uit het seizoen, het liefst uit eigen tuin.
Er wordt wel gezegd dat alles wat je aandacht geeft groeit, Is het tijd om te stoppen met strijden en je vooral richten op wat je wel wil?
Het is altijd zoeken naar een balans en ik denk dat het ook goed is om misstanden aan de kaak te blijven stellen. Ik hoor wel eens iets over een parallelle samenleving, maar ik heb geen idee hoe ik dat voor me moet zien. Ik denk dat ook niet alles in onze huidige wereld slecht is. Heel veel dingen zou ik graag anders zien, maar ik denk dat je altijd krijgt dat een klein groepje mensen ergens de dienst gaat uitmaken. Zelfs in een vereniging van 30 man, gaat het bestuur uiteindelijk beslissingen nemen zonder alle leden te raadplegen. Veel mensen vinden het wel prima als er voor hen wordt gedacht. Mensen moeten het ook willen om mee te beslissen, om zelf moeite te doen en zelf na te denken. Ik zou wel graag in een omgeving willen zijn met meer gelijkgestemden om me heen en niet teveel regels, alleen voor de excessen.
Wat ik een positieve ontwikkeling vind, is dat er steeds meer mensen aandacht besteden aan het geestelijke. Het ego en materialistisch denken mag wijken en plaats maken voor iets nieuws. Aan het interview met Doutzen Kroes en de belangstelling daarvoor merk je dat er een grootschalige paradigmaverschuiving gaande is.
Heb je nog een boodschap ter afsluiting?
Alles gaat een keer over. Hoe meer mensen gaan snakken naar liefde, hoe groter de kans dat we samen iets liefdevols gaan creëeren. Er gebeurt heel veel in de wereld waar je je druk om kunt maken. Het is heel onwerkelijk allemaal. Maar het is ook belangrijk om gewoon leuke dingen te blijven doen, de verbinding op te zoeken, samen te wandelen etc. Eigenlijk heb ik vaak pas last van Corona als ik mijn telefoon aan zet en erover ga lezen.